Ωραία τα social media, είναι κάτι σαν προσωπική χώρα των θαυμάτων του καθενός αλλά που πήγε το «live φλερτ»;
Το τέρας γίνεται πεντάμορφη, ο ντροπαλός – πρώτος γόης. Μπορείς να γίνεις ότι δεν είσαι και θα ’θελες να γίνεις χωρίς μαγικό ραβδί. Μπορείς να έχεις μια 2η παράλληλη ζωή. Του φαίνεσθαι. Με ένα σωρό φίλους, likes και σχόλια στις φωτογραφίες, chat που παίρνει φωτιά.
Παρέλαση οι θαυμαστές, οι νέες γνωριμίες και οι επιλογές. Όσο να πεις είναι μια ένεση αυτοπεποίθησης πέρα από προσθήκη νέων υποψηφίων καθημερινά και φλερτ. Εδώ να σημειωθεί πως η αληθινή ζωή σου δεν φαίνεται πουθενά, ούτε γίνεται σαφώς αισθητό το status της προσωπικής σου κατάστασης. Εξάλλου το femme fatale είναι πιο θελκτικό.
Αλλά πέρα από το παιχνίδι, πού είναι το ωραίο του κότα φλερτ, δηλαδή να προσεγγίσεις κάποιον από social media; Κάτι που είναι το πιο εύκολο και προσβάσιμο, γρήγορο καθώς παράλληλα σαφώς στέλνεις σε άλλους πόσους, ρίχνεις τα δίχτυα και ότι ψάρια πιάσουμε χωρίς να χρειάζεται να διαλέξουμε κιόλας. Δεν ξέρεις ποιος πραγματικά είναι και είσαι, τι ζωή έχει πίσω, πως μοιάζει κτλ. Η χυλόπιτα όμως είναι ηλεκτρονική άρα δε μετράει.
Τι κάνει για σένα; Πώς ξέρεις ότι πράγματι ενδιαφέρεται;
Εντάξει γίναμε και εμείς πιο ψηλομύτες θα μου πεις και όταν μας προσεγγίζετε live ξινίζουμε τα μούτρα μας ή έχουμε το μπλαζέ υφος. Ένα δίκιο το έχεις. Αλλά ξέρεις πόσο ωραίο και sexy είναι ο άλλος να σε φλερτάρει live; Όχι άγαρμπα, στυλ γύπα ή φάρου που έχει σκανάρει όλο το μαγαζί και κοιτάει ότι κινείται ή έχει τον αέρα σου κάνω χάρη ή λέει τις κλασικές ατάκες ποιηματάκι που ξέρεις πόσες πρόβες φέρουν. Αναφέρομαι σε αυτόν που ο αέρας του σου αποπνέει πως όντως του έκανες το κλικ και ήταν αρκετό για να κάνει κίνηση. Να σηκωθεί από την παρέα του και να έρθει να σου μιλήσει. Είναι άντρας και παίζει μπάλα στο κάτω κάτω. Βλέπει κάτι που του άρεσε και το κυνηγάει. -Αλλά το βλέπει, έχει δει εμφάνιση, πως κινείσαι στο χώρο, την παρέα σου, γλώσσα σώματος, εκφράσεις και όχι emoticons, πως μιλάς και απαντάς σε real time-. Ούτε κολλάει τι θα πουν οι γύρω, οι φίλοι, η παρέα της, έχει την αυτοπεποίθηση της διεκδίκησης.
Δεν είναι κότα τέλος πάντων που σημαίνει πως ακόμη και να μην του βγει, του το αναγνωρίζουμε, είναι υπέρ του.
Γιατί προτιμούν την εύκολη λύση από μια οθόνη που δε χρειάζεται να κάνεις τίποτα, αυτό το πιο χαλαρό δε με νοιάζει κιόλας και δε θέλουν να εκτεθούν ούτε στο ελάχιστο, το λεγόμενο «κότα φλερτ» από το παραδοσιακό, το αντρικό, το ανθρώπινο βρε παιδί μου, «live φλερτ» στον πραγματικό έξω κόσμο που είναι είδος προς εξαφάνισης πια;
Κι άντε να ξεκινήσει από social και να σου βγει μετά, να εξελιχθεί σε μια γνωριμία, σχέση κτλ.
Πώς μπορείς να τον βασιστείς; Δε θα έχεις δεύτερες σκέψεις; Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός θα σου πω κι ας ακουστώ γραφική!