Όλοι μας τα γνωρίζουμε και όλοι μας τα λέμε στους φίλους μας όταν εκείνοι έχουν ανάγκη να τα ακούσουν. To γιατί δεν ταρακουνάμε λίγο τον εαυτούλη μας μπας και τα καταλάβει κι εκείνος, δεν ξέρω ούτε κι εγώ να σας πω (άλλωστε άμα ήξερα δεν θα έκανα τα ίδια).
Ούτε γιατί αφήνουμε τα δήθεν status και πρέπει της κοινωνίας να μας κατακλύζουν και να μας τρώνε τη ζωή.
Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας, όπως είναι, και να έχουμε αυτοεκτίμηση κι αυτοσεβασμό.
ΟΚ, λοιπόν, έχουμε ατέλειες. Ε, και; Και ποιος δεν έχει.
Δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος κι αν κάποιος από εμάς πιστεύει κάτι τέτοιο, τότε μάλλον δεν βλέπει και πολύ καθαρά. Οι ατέλειες, μας ξεχωρίζουν, μας διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους και μας χαρακτηρίζουν. Για αυτό και πρέπει να τις αποδεχτούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας ΜΕ αυτές.
Ας αναλογιστούμε λίγο.
Αν θέλετε παίρνουμε και μολύβι με χαρτί, μπορεί να βοηθήσει, για να γράψουμε όλα εκείνα που θεωρούμε θετικά πάνω μας. Ναι, ναι! ΘΕΤΙΚΑ! Έχουμε και από αυτά και ας ακούγεται περίεργο επειδή μας έχουν πιπιλίσει τα αυτιά με τα τέλεια και τα ιδανικά που μας πασάρουν, και που συνήθως ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Ας εστιάσουμε λοιπόν σε αυτά και μόνο αυτά. Πόσο πιο σημαντικά και ουσιώδη είναι από κάθε ατέλεια;
Πόσο πιο σπουδαίο είναι ότι κάνουμε τους άλλους να γελούν, κι ας μην έχουμε το σώμα των τέλειων αναλογιών (όποιες και αν είναι επιτέλους αυτές); Άλλωστε κανένας δεν είναι πραγματικά δίπλα μας για το τέλειο σώμα, τα υπέροχα μαλλιά και τα ακριβά ρούχα. Όχι τουλάχιστον αυτοί που αξίζει πραγματικά να είναι δίπλα μας.
Ας αγαπήσουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας έτσι όπως ακριβώς είναι και ας αποδεχτούμε επιτέλους και εκείνες τις ατέλειες που ο καθένας μας έχει, εξωτερικές ή εσωτερικές.
Κι αν πάλι θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτές, έτσι γιατί μας ήρθε κι όχι γιατί αναγκαστήκαμε από κάποιον ή κάτι, να το κάνουμε. Να τις αποδεχτούμε, να τις κατανοήσουμε, να τις αγκαλιάσουμε και μετά ας δουλέψουμε για αυτές. Άλλωστε η αυτοβελτίωση είναι μέσα στα ζητούμενα της ζωής. Αρκεί να μην γίνουμε δούλοι της τέλειας εικόνας.
Και να μην ξεχνάμε τον αυτοσεβασμό, αφού χωρίς αυτόν, τίποτα από τα παραπάνω δεν πρόκειται να συμβεί.
Για αυτό και φροντίζουμε, πάνω από όλα, τόσο εμείς όσο και οι γύρω μας να δείχνουμε τον απαιτούμενο σεβασμό στον εαυτό μας. Κι αν φυσικά κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιείται, τότε μαθαίνουμε να διώχνουμε από τη ζωή μας καθετί και κάθε έναν που μας πληγώνει ή υποβαθμίζει την προσωπικότητά μας.
Κι αν ακούγομαι θυμωμένη, να με συμπαθάτε. Είναι που κι εγώ προσπαθώ ακόμη να επιτύχω αυτή τη ρημάδα τη συμφιλίωση με το είναι μου.