Η Βανέσα είναι μια πολύ όμορφη τρανς γυναίκα που βρίσκεται στη φάση της φυλομετάβασής της.
Ζει στην Αθήνα, κατάγεται από τα Ιωάννινα, υπήρξε παντρεμένη και έχει μια κόρη 10 ετών. Η Βανέσα μίλησε για το παρελθόν, το παρόν το μέλλον ενώ παράλληλα διασαφήνισε αρκετά πράγματα που αφορούν στην κοινότητά της, κάτι που θα μας κάνει να την κατανοήσουμε καλύτερα.
Αυτή την περίοδο, τρέχει ένα crowdfunding το οποίο έχει ξεκινήσει για να συγκεντρώσει χρήματα προκειμένου να καλύψει τα έξοδα για δυο πολύ σημαντικούς σκοπούς στη ζωή της: o πρώτος είναι η προσφυγή της στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ώστε να μπορέσει με την απόφασή του να βλέπει το παιδί της και ο δεύτερος είναι η χειρουργική επιβεβαίωση του φύλου της.
Για τα παιδικά της χρόνια:
“Ξεκινώντας απο τα παιδικά μου χρόνια , θα σου πω οτι είμαι παιδί του έρωτα (γεννήθηκα 6 μήνες μετά τον γάμο των γονιών μου) και το πρώτο παιδί της οικογένειας και μετά ακολούθησαν άλλα τρία κορίτσια.
Η σχέση μου με τους γονείς μου τότε ήταν πολύ καλή, μεγάλωσα σε μια οικογένεια γνωστή στη πόλη των Ιωαννίνων με πολύ αγάπη,αλλά και όλες τις παθογένειες που συνόδευαν τη μέση Ελληνική οικογένεια στα 80ς στην επαρχία όπως η πατριαρχία και οι συντηρητικές κοινωνικές αντιλήψεις.
Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για να καταλάβει ο κόσμος, οτι άλλο πράγμα είναι η ταυτότητα του φύλου και το πως το αντιλαμβάνεται και το βιώνει το κάθε άτομο και τελείως διαφορετικό ο σεξουαλικός προσανατολισμός, δεν ισχύει πάντα το στερεότυπο οτι μια τρανς πριν το τρανζίσιον της ήταν ένας gay άντρας.
Ενώ λοιπόν ”αγαπούσα” τα κοριτσάκια, ένιωθα κι εγώ κορίτσι μέσα μου κι αυτό τότε ήταν κάτι που με μπέρδευε τότε καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το ίντερνετ και οι πληροφορία που μας παρέχει. Η απάντηση λοιπόν είναι οτι μάλλον πρώτα έμαθα οτι μου άρεσαν τότε τα κορίτσια (ο πρώτος μου έρωτας ήταν στον παιδικό σταθμό) και μετά άρχισα να συνειδητοποιώ τη ταυτότητα του φύλου μου μέσα απο μια διαδικασία με την οποία ταυτιζόμουν με τις γυναίκες της οικογένειας μου και ονειρευόμουν να γίνω σαν εκείνες όταν μεγαλώσω, ενώ οι ασχολίες των ανδρών μου φαινόταν χαζές και ανούσιες.
Τα σχολικά μου χρόνια δεν ήταν εκείνα που λίγο πολύ θα σου πούνε οι περισσότερες τρανς γυναίκες.
Σε όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν είμαι τρανς γιατί διάβαζα στα περιοδικά της εποχής εκείνης, έβλεπα και στις εκπομπές, οτι οι τρανς της εποχής δεν περνούσαν και πολύ καλά, άκουγα για διώξεις, ξύλο, περιθώριο, Συγγρού και σε συνδυασμό με το περιβάλλον που μεγάλωνα προσπαθούσα να προστατέψω τον εαυτό μου απο μια τέτοια ζωή.
Τα σχολικά μου χρόνια λοιπόν ήταν ίσως τα καλύτερα της ζωής μου, καθώς ήμουν ένα πολύ κοινωνικό παιδί, μέσα σε όλα και στον αθλητισμό, στους έρωτες με κορίτσια, στις φιλίες, στην αλητεία (της ηλικίας) κλπ.”
Για τη φυλομετάβαση, τον γάμο που έληξε, την κόρη της και το σήμερα:
“Θα ήθελα να σου τονίσω οτι μιλώντας με μία τρανς (με ένα τρανς άτομο γενικότερα) δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τη φράση αλλαγή φύλου, είναι παρωχημένος όρος και κακοποιητικός για τα τρανς άτομα. Η σωστή ορολογία είναι η χειρουργική επιβεβαίωση του φύλου, σε κάποιο cisgender άτομο(cisgender = όχι transgender,πχ εσύ είσαι μια cis γυναίκα, εγώ μια trans γυναίκα ) μπορεί να μοιάζει λεπτομέρεια, αλλά πίστεψε με για εμάς τα transgender άτομα είναι πολύ σημαντική η ορολογία όχι για λόγους political correct, αλλά γιατί μέσα απο τη σωστή ορολογία θα καταλάβει ο μέσος άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με ένα τρανς οτι δεν αφορά κάποιο βίτσιο μας όλο αυτό (πχ να αλλάξουμε φύλο, λες και το φύλο είναι ρούχο), αλλά την ίδια μας την ύπαρξη καθώς γεννηθήκαμε με αυτό το χαρακτηριστικό, δεν το επιλέξαμε.”
“Όπως σου είπα τότε ερωτευόμουν γυναίκες και λίγο το γεγονός οτι είχα μέσα μου τη γυναικεία ψυχολογία, λίγο το οτι μάλλον ήμουν αρκετά όμορφο παιδί με σωστούς τρόπους και καλό όνομα, είχα αρκετές επιτυχίες στα ερωτικά μου.
Μέσα απο αυτή τη διαδικασία γνώρισα τη πρώην σύζυγο μου σε μια φάση της ζωής μου που είχα αποφασίσει οριστικά να αποποιηθώ το πως ένιωθα μέσα μου, ειδικά όταν την πρωτοαντίκρυσα την ερωτεύτηκα τρελά (ήταν και καλλονή βλέπεις) και με πολύ κόπο κατάφερα να γίνουμε ζευγάρι, ζούσα και ανέπνεα για να τη δω και όταν ήμουν μαζί της ένιωθα πληρότητα, δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω με λόγια, αλλά τη λάτρευα, δεν είχα τη παραμικρή πρόθεση να τη κοροϊδέψω η να τη χρησιμοποιήσω, ειλικρινά πίστευα τότε οτι θα κατάφερνα να επιβληθώ στον εαυτό μου και να ξεπεράσω μέσα από έναν τόσο δυνατό έρωτα (που ήταν αμφίπλευρος αν πιστέψω όσα μου έλεγε κι εκείνη τότε), όλα αυτά που τόσα χρόνια με βασάνιζαν μέσα μου.
Ο έρωτας αυτός ήταν παράδειγμα και ζηλευτός από αδέσμευτες φίλες και φίλους καθώς μοιάζαμε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον τότε και πιθανότατα αν δεν υπήρχε το θέμα με τη ταυτότητα του φύλου μου, ίσως να μη χωρίζαμε ποτέ ( όσο κι αν έχω πάψει πλέον να πιστεύω στις λέξεις ποτέ και για πάντα).
Ζήσαμε μαζί πολύ σύντομα και μετά από 5 χρόνια σχέσης και συμβίωσης παντρευτήκαμε και η τύχη μας έφερε τη μικρή μας αμέσως, όλα έμοιαζαν ιδανικά και ίσως να ήταν αν δεν άρχιζε να με βασανίζει έντονα πάλι η ταυτότητα του φύλου μου.
Κάποια στιγμή ένιωσα να πνίγομαι και οτι έπρεπε να μη κρύβω κάτι τόσο σημαντικό που με έπνιγε από τον άνθρωπο που αγαπούσα τόσο, αυτό ήταν όμως και το τέλος της σχέσης μας τελικά καθώς το προσπαθήσαμε για ένα διάστημα και έτσι μετά απο 9μιση χρόνια χωρίσαμε κι αυτό ήταν κάτι που τότε μας πόνεσε και τις δύο πάρα πολύ.
Στην αρχή του χωρισμού είχαμε πει οτι θα μείνουμε φίλες και οτι μας ενώνει πρώτα και πάνω απ όλα το παιδί το οποίο και οι δυο λατρεύουμε, ξέρεις η μικρή μου είναι καρπός ενός πολύ δυνατού έρωτα ο οποίος έληξε άδοξα μεν, αλλά θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει πραγματικά θυελλώδη, όσο είμαστε μαζί, ήταν στα δικά μου μάτια η πιό ωραία γυναίκα στον κόσμο ολόκληρο.
Μια μέρα κι εγώ είχα ήδη ξεκινήσει τη φυλομετάβαση, (αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που διαλύθηκε ο γάμος μου, το γεγονός ότι είμαι τρανς), μου ανακοίνωσε οτι αν συνεχίσω, να ξεχάσω το παιδί, από τότε έχω να δω το παιδί μου, όπως καταλαβαίνεις τα δικαστήρια ήταν για μένα ό μόνος δρόμος καθώς χωρίσαμε ως ζευγάρι, δεν αποποιήθηκα ποτέ τον γονεϊκό μου ρόλο και πως θα μπορούσα άλλωστε να το κάνω για ένα παιδί που αγαπάω πάνω απ όλους και απ όλα, πάνω και από εμένα την ίδια.
Στα δικαστήρια έχω υποστεί εξευτελισμούς και κακοποίηση, ενώ πρωτόδικα ο δικαστής έβγαλε μια κατάφορα ρατσιστική και κατάπτυστη μπορώ να πω απόφαση, μη λαμβάνοντας υπόψιν του όλα τα στοιχεία από επιστήμονες που κατέθεσα, χαρακτηρίζοντας με (προφανώς με κριτήριο τη ταυτότητα του φύλου μου), ως συναισθηματικά και ψυχικά ασταθή.
Έχει γίνει και η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο και αναμένουμε την απόφαση για την οποία όμως κρίνοντας απο την αντιμετώπιση που είχα μέχρι τώρα απο την Ελληνική δικαιοσύνη, δεν είμαι αισιόδοξη και γι αυτό ήδη προετοιμάζομαι για τη προσφυγή μου στο ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου στο Στρασβούργο (ΕΔΔΑ), όπου εκεί είμαι πολύ αισιόδοξη οτι τελικά θα δικαιωθώ.
Μιας και αναφέρθηκες στο crowdfunding που κάνω, θα σου πω και είναι σημαντικό ότι δεν το κάνω μόνο για τη χειρουργική επιβεβαίωση του φύλου μου, αλλά πρώτα και πάνω απ όλα για να βρω τα χρήματα που χρειάζονται για τη προσφυγή μου στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και έπειτα για το χειρουργείο το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό για μένα αν σκεφτεί κανείς τι έχω θυσιάσει για να είμαι ο εαυτός μου και όπως έχω γράψει πολλές φορές στο punked, αλλά και στις σελίδες μου στα social media, το κόστος είναι υπέρογκο και ως εκ τούτου αδύνατο να καλυφθεί από άτομα τα οποία δεν έχουν καμία στήριξη από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ενώ και το κράτος δεν καλύπτει ούτε καν ένα ποσοστό, καθώς το θεωρεί ως αισθητική επέμβαση, ενώ στο στάδιο της ορμονοθεραπείας καλύπτει τη θεραπεία σχεδόν εξ ολοκλήρου, καθώς πληρώνουμε μόνο τη συμμετοχή μας”.
Μπορείς εάν το επιθυμείς να στηρίξεις τη Βανέσα εδώ
Για την καθημερινότητα ενός τρανς ατόμου:
“Η καθημερινότητα μιας τρανς γυναίκας όταν δεν είναι πλούσια είναι δύσκολη καθώς όλα είναι ταξικά, ακόμη και αυτό, θέλεις να κάνεις πολλά, μπορείς όμως λίγα, παρ΄ όλες αυτές τις δυσκολίες προσπαθώ να τα καταφέρω όσο καλύτερα μπορώ, τα προβλήματα είναι πολλά και σημαντικά καθώς εκτός απο το θέμα του παιδιού το οποίο απο μόνο του είναι πολύ βαρύ ,έχουμε το γνωστό θέμα του οτι είναι δύσκολο το να βρεις μια η έναν σύντροφο( αν κι εμένα δεν με απασχολεί σχεδόν καθόλου αυτό μέχρι να ολοκληρώσω τη φυλομετάβαση μου),καθώς δυστυχώς πολλά άτομα μας αντικειμενοποιούν και μας φετιχοποιούν (κυρίως οι άντρες), λέω οτι είναι αδύνατο, αλλά πολύ δύσκολο, κι όταν πληγώνεσαι, δύσκολα μετά εμπιστεύεσαι ξανά.
Παρέες, φίλες και φίλους έχω πολλές και νιώθω ιδιαίτερα τυχερή γι αυτό, δυστυχώς έχουν περάσει και σε αυτόν τον τομέα άνθρωποι απο τη ζωή μου που τελικά δεν ταιριάξαμε αλλά ευτυχώς έχουν φύγει, άλλοι γρήγορα κι άλλοι όχι τόσο.
Έχω τη τύχη και εργάζομαι στο καλύτερο lgbtq club της Αθήνας στο Bequeer ( στο οποίο όσα άτομα έχουμε την τύχη να δουλεύουμε, βιώνουμε τις καλύτερες εργασιακές συνθήκες που θα μπορούσαμε να φανταστούμε και είναι στην ουσία πια μια παρέα όλο το προσωπικό) στην πόρτα και πληρώνω απο αυτή τη δουλειά το ενοίκιο μου, ταυτόχρονα φτιάχνω νύχια (πήγα σε ιδιωτική σχολή με τη βοήθεια ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου μιας κοπέλας που θεωρώ σαν φύλακα-άγγελο στη ζωή μου, όχι μόνο γιατί με βοήθησε με τη σχολή, αλλά γιατί 4 χρόνια είναι για μένα κάτι σαν οικογένεια και μάλιστα από αυτές που διαλέγουμε.
Αρθρογραφώ όπως ξέρεις και στο punked.gr και ελπίζω να το πάμε πιο κάτω, ούτως η άλλως όμως είναι κάτι που αγαπάω πολύ και εδώ νομίζω οτι μπορείς να νιώσεις κι εσύ τι ακριβώς εννοώ κι εδώ δεν μπορώ να μη μιλήσω για τη Χρύσα που επίσης για μένα είναι οικογένεια όπως και αρκετές αγαπημένες φίλες που δεν γίνεται να τις αναφέρω όλες.
Τα χόμπι μου, ασχολούμαι με τα συστήματα αυτοάμυνας, ενώ με ξεκουράζουν οι ταινίες και ένα φαγητό η ένα ποτό με τις φίλες μου, αυτά με κάνουν και χαρούμενη μέχρι στιγμής και η σχέσεις μου με τους ανθρώπους γενικά.
Με την υπόλοιπη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα έχω πολύ καλές σχέσεις ως μέλος της, με συμπάθειες και κάποιες αντιπάθειες όπως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, δεν γίνετε να ταιριάζουμε όλοι με όλους.”
Τι μήνυμα θα ήθελα να περάσω; Ότι να ακολουθούμε τον δρόμο της καρδιάς μας είναι το πιο σημαντικό στο κλείσιμο της ημέρας, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Για το μέλλον:
“Για το μέλλον μου θα ήθελα να γίνει η ζωή μου πιο εύκολη γιατί είμαι ήδη πολύ κουρασμένη, να ξαναβρεθώ με το παιδί μου πάνω και πρώτα απ΄όλα, να έχω μια σχετική άνεση και επιτέλους ασφάλεια στη ζωή μου, να ολοκληρώσω τη φυλομετάβαση και να δω επιτέλους τον εαυτό μου όπως τον ονειρευόμουν απο όταν ήμουν παιδάκι κι αν είναι να ξαναέρθει στη ζωή μου κάποιος έρωτας, καλώς να ορίσει, αρκεί να είναι στο σωστό timing αυτή τη φορά, πάντως κάποια στιγμή όταν περάσουν τα χρόνια φαντάζομαι τον εαυτό μου σε κάποιο παραθαλάσσιο μέρος καθώς πάντα η θάλασσα με γαλήνευε.
Για τα διεμφυλικά άτομα γενικότερα ονειρεύομαι μια ζωή με πλήρη ισότητα, έναν κόσμο που να μη σκοτώνει τα τρανς άτομα μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν και να έρθει η στιγμή που θα καμαρώσουμε μια τρανς γυναίκα σε πολιτειακά αξιώματα όπως συμβαίνει σήμερα στο εξωτερικό.”
Για τη φυλομετάβαση, τον γάμο που έληξε, την κόρη της και το σήμερα:
“Θα ήθελα να σου τονίσω οτι μιλώντας με μία τρανς(με ένα τρανς άτομο γενικότερα) δεν χρησιμοποιούμε ποτέ τη φράση αλλαγή φύλου, είναι παρωχημένος όρος και κακοποιητικός για τα τρανς άτομα. Η σωστή ορολογία είναι η χειρουργική επιβεβαίωση του φύλου, σε κάποιο cisgender άτομο(cisgender = οχι transgender,πχ εσύ είσαι μια cis γυναίκα,εγω μια trans γυναίκα ) μπορεί να μοιάζει λεπτομέρεια, αλλά πίστεψε με για εμάς τα transgender άτομα είναι πολύ σημαντική η ορολογία όχι για λόγους political correct, αλλά γιατί μέσα απο τη σωστή ορολογία θα καταλάβει ο μέσος άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με ένα τρανς οτι δεν αφορά κάποιο βίτσιο μας όλο αυτό (πχ να αλλάξουμε φύλο, λες και το φύλο είναι ρούχο), αλλά την ίδια μας την ύπαρξη καθώς γεννηθήκαμε με αυτό το χαρακτηριστικό, δεν το επιλέξαμε.”
“Όπως σου είπα τότε ερωτευόμουν γυναίκες και λίγο το γεγονός οτι είχα μέσα μου τη γυναικεία ψυχολογία, λίγο το οτι μάλλον ήμουν αρκετά όμορφο παιδί με σωστούς τρόπους και καλό όνομα, είχα αρκετές επιτυχίες στα ερωτικά μου.
Μέσα απο αυτή τη διαδικασία γνώρισα τη πρώην σύζυγο μου σε μια φάση της ζωής μου που είχα αποφασίσει οριστικά να αποποιηθώ το πως ένιωθα μέσα μου, ειδικά όταν την πρωτοαντίκρυσα την ερωτεύτηκα τρελά (ήταν και καλλονή βλέπεις) και με πολύ κόπο κατάφερα να γίνουμε ζευγάρι, ζούσα και ανέπνεα για να τη δω και όταν ήμουν μαζί της ένιωθα πληρότητα, δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω με λόγια, αλλά τη λάτρευα, δεν είχα τη παραμικρή πρόθεση να τη κοροϊδέψω ή να τη χρησιμοποιήσω, ειλικρινά πίστευα τότε οτι θα κατάφερνα να επιβληθώ στον εαυτό μου και να ξεπεράσω μέσα από έναν τόσο δυνατό έρωτα (που ήταν αμφίπλευρος αν πιστέψω όσα μου έλεγε κι εκείνη τότε), όλα αυτά που τόσα χρόνια με βασάνιζαν μέσα μου.
Ο έρωτας αυτός ήταν παράδειγμα και ζηλευτός από αδέσμευτες φίλες και φίλους καθώς μοιάζαμε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον τότε και πιθανότατα αν δεν υπήρχε το θέμα με τη ταυτότητα του φύλου μου, ίσως να μη χωρίζαμε ποτέ ( όσο κι αν έχω πάψει πλέον να πιστεύω στις λέξεις ποτέ και για πάντα).
Ζήσαμε μαζί πολύ σύντομα και μετά από 5 χρόνια σχέσης και συμβίωσης παντρευτήκαμε και η τύχη μας έφερε τη μικρή μας αμέσως, όλα έμοιαζαν ιδανικά και ίσως να ήταν αν δεν άρχιζε να με βασανίζει έντονα πάλι η ταυτότητα του φύλου μου.
Κάποια στιγμή ένιωσα να πνίγομαι και οτι έπρεπε να μη κρύβω κάτι τόσο σημαντικό που με έπνιγε από τον άνθρωπο που αγαπούσα τόσο, αυτό ήταν όμως και το τέλος της σχέσης μας τελικά καθώς το προσπαθήσαμε για ένα διάστημα και έτσι μετά απο 9μιση χρόνια χωρίσαμε κι αυτό ήταν κάτι που τότε μας πόνεσε και τις δύο πάρα πολύ.
Στην αρχή του χωρισμού είχαμε πει οτι θα μείνουμε φίλες και οτι μας ενώνει πρώτα και πάνω απ όλα το παιδί το οποίο και οι δυο λατρεύουμε, ξέρεις η μικρή μου είναι καρπός ενός πολύ δυνατού έρωτα ο οποίος έληξε άδοξα μεν, αλλά θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει πραγματικά θυελλώδη, όσο είμαστε μαζί, ήταν στα δικά μου μάτια η πιο ωραία γυναίκα στον κόσμο ολόκληρο.
Μια μέρα κι εγώ είχα ήδη ξεκινήσει τη φυλομετάβαση, (αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που διαλύθηκε ο γάμος μου, το γεγονός ότι είμαι τρανς), μου ανακοίνωσε οτι αν συνεχίσω, να ξεχάσω το παιδί, από τότε έχω να δω το παιδί μου, όπως καταλαβαίνεις τα δικαστήρια ήταν για μένα ό μόνος δρόμος καθώς χωρίσαμε ως ζευγάρι, δεν αποποιήθηκα ποτέ τον γονεικό μου ρόλο και πως θα μπορούσα άλλωστε να το κάνω για ένα παιδί που αγαπάω πάνω απ όλους και απ όλα, πάνω και από εμένα την ίδια.
Στα δικαστήρια έχω υποστεί εξευτελισμούς και κακοποίηση, ενώ πρωτόδικα ο δικαστής έβγαλε μια κατάφορα ρατσιστική και κατάπτυστη μπορώ να πω απόφαση, μη λαμβάνοντας υπ όψιν του όλα τα στοιχεία από επιστήμονες που κατέθεσα, χαρακτηρίζοντας με (προφανώς με κριτήριο τη ταυτότητα του φύλου μου),ως συναισθηματικά και ψυχικά ασταθή.
Έχει γίνει και η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο και αναμένουμε την απόφαση για την οποία όμως κρίνοντας απο την αντιμετώπιση που είχα μέχρι τώρα απο την Ελληνική δικαιοσύνη,δεν είμαι αισιόδοξη και γι αυτό ήδη προετοιμάζομαι για τη προσφυγή μου στο ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου στο Στρασβούργο (ΕΔΔΑ), όπου εκεί είμαι πολύ αισιόδοξη οτι τελικά θα δικαιωθώ.
Μιας και αναφέρθηκες στο crowdfunding που κάνω, θα σου πω και είναι σημαντικό ότι δεν το κάνω μόνο για τη χειρουργική επιβεβαίωση του φύλου μου, αλλά πρώτα και πάνω απ όλα για να βρω τα χρήματα που χρειάζονται για τη προσφυγή μου στο ευρωπαϊκό δικαστήριο και έπειτα για το χειρουργείο το οποίο είναι εξαιρετικά σημαντικό για μένα αν σκεφτεί κανείς τι έχω θυσιάσει για να είμαι ο εαυτός μου και όπως έχω γράψει πολλές φορές στο punked, αλλά και στις σελίδες μου στα social media, το κόστος είναι υπέρογκο και ως εκ τούτου αδύνατο να καλυφθεί από άτομα τα οποία δεν έχουν καμία στήριξη από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ενώ και το κράτος δεν καλύπτει ούτε καν ένα ποσοστό, καθώς το θεωρεί ως αισθητική επέμβαση, ενώ στο στάδιο της ορμονοθεραπείας καλύπτει τη θεραπεία σχεδόν εξ ολοκλήρου, καθώς πληρώνουμε μόνο τη συμμετοχή μας”.
Μπορείς εάν το επιθυμείς να στηρίξεις τη Βανέσα εδώ