Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι είμαστε συντροφικά όντα. Χρειαζόμαστε έναν σύντροφο, έναν συνοδοιπόρο. Έναν άνθρωπο δικό μας, για τα καλά και τα όμορφα. Αλλά και τα άλλα, τα όχι και τόσο εύκολα, εκείνα που κλέβουν τα χαμόγελα. Για κάθε τι, για κάθε που και πως. Είναι στη φύση μας να ψάχνουμε κάποιον να μοιραζόμαστε την καθημερινότητά μας, να κουρνιάζουμε στην αγκαλιά του, να καρδιοχτυπούμε κάθε που φεύγει και κάθε που έρχεται.
Αλλά έλα που δεν έχει βρεθεί για όλους εκείνος ο άνθρωπος
Και συχνά εμφανίζονται εκείνες οι στιγμές που λες και όλος ο κόσμος γύρω σου ζει πάνω στο ροζ συννεφάκι του έρωτα. Λες και όλοι έχουν βρει τον άνθρωπό τους, εκείνον που μοιράζονται στιγμές, εικόνες και συναισθήματα. Κι εσύ στέκεσαι εκεί και παρακολουθείς το μονόλογο της δικής σου ζωής. Κι αναρωτιέσαι κι αναλογίζεσαι και ίσως και να ψάχνεις. Όχι κάτι απίθανο, όχι κάτι ακραίο. Απλά κάποιον να δεις μαζί του μία ταινία, να πάτε μία βόλτα, να του πεις πως ήταν η μέρα σου, να κοιμηθείτε το βράδυ αγκαλιά.
Αλλά η μοναξιά δεν είναι καλός σύμβουλος
πάρχει κίνδυνος να σε πλανέψει, να θολώσει την κρίση σου και να θαμπώσει την εικόνα της ζωή σου. Κι όταν εκείνη συνοδεύεται και από μερικές μη επιτυχημένες προσπάθειες και κάποιες πληγές στην ψυχή, τότε ο βαθμός επικινδυνότητας μεγαλώνει και οι πιθανότητες λανθασμένων επιλογών αυξάνουν δραματικά. Γιατί απλά μπορεί η ανάγκη για συντροφικότητα να γίνει τόσο έντονη που τελικά να οδηγηθείς σε μία σχέση όχι γιατί ερωτεύτηκες, όχι γιατί καρδιοχτύπησες, αλλά γιατί απλά βαρέθηκες τη μοναξιά. Και ίσως κάποιες φορές να την αναζητάς και εμμονικά.
Και τότε μπαίνεις σε μία σχέση απλά για να υπάρχεις εκεί
Απλά για να διώξεις επιτέλους τη μυρωδιά της μοναξιάς από πάνω σου. Για να αποκτήσεις plus one στις κοινωνικές εκδηλώσεις και να πάψεις να νιώθεις πως όλοι σε κοιτάζουν κάπως διαφορετικά. Για να βγεις κι εσύ εκεί στον κόσμο των δεσμευμένων. Αλλά ναι, τη συντροφικότητα μπορεί να την πετύχεις, αλλά τον έρωτα; Την αγάπη; Θα νιώθεις πως ο χρόνος σταματάει κάθε που αποχωρίζεστε; Θα νιώθεις να ηλεκτρίζεσαι με κάθε σκέψη; Με κάθε άγγιγμα και κάθε βλέμμα;
Αν όχι, τότε αξίζει;
Αξίζει άραγε να ικανοποιείς απλά την ανάγκη για συντροφικότητα, κλείνοντας την πόρτα στον αληθινό έρωτα; Γιατί ο έρωτας, αν είναι να έρθει, θα έρθει αλλάζοντας τα πάντα. Θα έρθει χωρίς να τον έχεις επιδιώξει. Θα έρθει για να σταματήσει το χρόνο, για να εξαφανίσει τον κόσμο γύρω. Θα έρθει για να σε συνεπάρει και σε ταξιδέψει. Και μόνο τότε θα σε βγάλει πραγματικά από τη μοναξιά, διώχνοντας την οσμή της από μέσα σου κι όχι απλά από πάνω σου.
featured photo: @Aldona_P