Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι για να θεωρηθεί μια τέτοια κατάσταση πρόβλημα, δεν πρέπει να είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε κάτι το οποίο μπορεί να συμβαίνει περιστασιακά. Αυτό το ξεκαθαρίζουμε ώστε να μην φθάσουμε στο άλλο άκρο, αυτό δηλαδή της γυναικείας υστερίας η οποία μπορεί και να συμβεί, όταν μία φορά είτε από κόπωση, είτε από στρες, είτε από κάποιον άλλο εξωγενή παράγοντα ο σύντροφός τους έχει μια κακή στιγμή στο σεξ.
Επίσης, καλό θα είναι να ειπωθεί ότι το κάθε πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας είναι διαφορετικό και σχεδόν εξατομικευμένο, ενώ αρκετές φορές, είναι μονάχα η κορυφή ενός παγόβουνου που κρύβει μεγάλα και περίπλοκα προβλήματα για το πρόσωπο που το αντιμετωπίζει.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θα εξετάσουμε εδώ είναι εάν μια γυναίκα αξίζει να παραμείνει σε μια τέτοια κατάσταση, σαφέστατα χωρίς να κάνουμε shaming σε κανέναν ο οποίος έχει ένα πρόβλημα, προσπαθώντας όμως να αποφύγουμε και το αντίθετο: να νιώσει άσχημα μια γυναίκα χωρίς να έχει ευθύνη. Γιατί τις περισσότερες φορές, όταν εκείνος έχει ένα τέτοιο θέμα, εκείνη ως ενοχική φορτώνεται με τύψεις θεωρώντας ότι φταίει η ίδια, κάτι που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν ισχύει.
Στη ζωή μου αντιμετώπισα 3 φορές άνδρες που είχαν πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας, το οποίο όμως ήταν λίγο πιο περίπλοκο από το ‘παίρνω ένα viagra και κάνω σεξ’.
Ο λόγος ήταν ότι πήγαζε από ψυχολογικούς παράγοντες και όχι από παθολογικούς. Μερικές φορές το να έχει ένας άνθρωπος ένα παθολογικής φύσεως πρόβλημα λύνεται πιο εύκολα, διότι παίρνει ένα φάρμακο και διορθώνεται. Εκεί που χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά είναι όταν οι ρίζες του είναι ψυχολογικής φύσεως.
Το πρώτο κοινό γνώρισμα και των τριών αυτών ανδρών ήταν ότι ήταν ανειλικρινείς απέναντί μου ενώ γνώριζαν το χρόνιο πρόβλημά τους και όταν δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο σεξ είχαν μια έκφραση “φέρτε μου ένα σύννεφο να πάω να πέσω δεν έχω ιδέα τί μου συμβαίνει”. Ήξεραν λοιπόν και οι τρεις τι πρόβλημα είχαν,αλλά δεν μου το είχαν πει εκ των προτέρων, προφανώς για να μην τους απορρίψω εξ αρχής λες και δεν θα το καταλάβαινα όταν έκαναν ένα σερί από ‘κακές εμφανίσεις’.
Το δεύτερο κοινό τους γνώρισμα ήταν πως και οι τρεις απευθύνθηκαν σε ειδικούς μετά από δική μου παρότρυνση αλλά δεν ανταποκρίθηκαν στην φαρμακευτική αγωγή την οποία τους έδωσαν, κάτι που απέδειξε τα ψυχολογικά αίτια του προβλήματος. Όσα χάπια κι αν πήραν και όσες ενέσεις κι αν έκαναν πριν την πράξη δεν λειτουργούσε απολύτως τίποτα.
Το τρίτο κοινό τους γνώρισμα, ήταν ότι κανείς από τους τρεις τους δεν αποφάσισε εκείνος να φύγει από τη σχέση, το έκανα και τις τρεις φορές εγώ, κάτι που εκ των υστέρων, μου έδωσε να καταλάβω πως αφενός δεν καταλάβαιναν πόσο ψυχοφθόρα ήταν αυτή η κατάσταση και αφετέρου για εκείνους μάλλον δεν αποτελούσε και τόσο μεγάλο πρόβλημα ώστε να χωρίσουν μαζί μου.
Τέλος το τέταρτο κοινό τους γνώρισμα ήταν ότι δεν είχαν πρόβλημα στο να έχουν στύση για να αυνανιστούν, είχαν πρόβλημα στο να έχουν στύση για να κάνουν σεξ, κάτι που κάποιος ειδικός κάποτε μου το χαρακτήρισε και ως ‘φόβο διείσδυσης’. Κάνοντας μια μικρή ανασκαφή μέσα στις ψυχοπαθολογίες τους, ο πρώτος μου είχε εξομολογηθεί ότι σε πολύ μικρή ηλικία ο πατέρας του τον είχε υποχρεώσει να αποδείξει πόσο ‘άντρας’ είναι πηγαίνοντάς τον σε μια σεξεργάτρια, όπου εκεί δεν τα κατάφερε και έκτοτε κόμπλαρε, ο δεύτερος ήταν ηδονοβλεψίας, δηλαδή φτιαχνόταν σεξουαλικά με το να κοιτάει άλλους ανθρώπους να κάνουν σεξ κι εκείνος ταυτόχρονα να αυτοϊκανοποιείται και ο τρίτος ήταν εθισμένος στον αυνανισμό μέσω πορνογραφικού υλικού.
Αυτά μου είπαν, αυτά κατάλαβα, οπωσδήποτε μπορεί να ήταν πολύ περισσότερα, αρκετά διαφορετικά και σίγουρα πιο πολύπλοκα, όμως όσο κι αν επέμεινα με το να μην τους κάνω shaming για το πρόβλημά τους και με το να μην έχω μια φυσιολιγική σεξουαλική ζωή, δεν λυνόταν το πρόβλημα. Τότε συμπέρανα ότι δεν είμαι εγώ αυτή που θα λύσω το πρόβλημά τους. Αυτοί που θα λύσουν το πρόβλημά τους, αν το θεωρούν πρόβλημα, είναι οι ίδιοι. Και έφυγα. Τόσο άτυχη λοιπόν που έτυχα όχι σε έναν, ούτε σε δύο, αλλά σε τρεις άνδρες με τέτοιο πρόβλημα; Ναι. Πόσο σίγουρη ότι στο μέλλον δεν θα καθόμουν ποτέ ξανά να επιμείνω σε κάτι που με έκανε να νιώθω πολύ άσχημα- πιο άσχημα από ότι εκείνοι πιστέψτε με- για τον εαυτό μου ; Πάρα πολύ. Γι αυτό και το μοιράζομαι. Δεν είμαι εδώ για να σου πω τι να κάνεις. Είμαι εδώ για να σου πω τι έκανα και τι θα κάνω εγώ στο μέλλον απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση.
Η εξαργύρωση κάθε ερωτικής σχέσης είναι το σεξ.
Οι οργασμοί που ανταλλάσεις με τον ερωτικό σου σύντροφο είναι η πιο δημοκρατική και ταυτόχρονα η πιο δική σας στιγμή μεταξύ σας. Αν αυτό δεν υπάρχει, αν ο ένας από τους δυο δεν μπορεί να συνεισφέρει στην ολοκλήρωση ενός κοινού στόχου τότε τι απομένει; Αμηχανία, απογοήτευση, δεύτερες σκέψεις, ενοχική συνείδηση, προβληματισμός και εν τέλει απομάκρυνση. Σαφώς δεν μιλάμε για μια τέτοια κατάσταση που μπορεί να προκύψει σε βάθος χρόνου, όταν πχ. στα 60 σας, ο σύντροφος της ζωής σας αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας που θα τον κάνει να μην μπορεί να ανταπεξέλθει σεξουαλικά, αλλά μια μόνιμη δυσλειτουργία η οποία θα μαστίζει την καθημερινότητά σας και θα σας κάνει να νιώθετε άβολα αντί να σας κάνει να δένεστε μαζί του με την αόρατη και πολύ δυνατή κλωστή.
Μια τέτοια υποχώρηση από πλευράς μου, συνειδητοποίησα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα ότι δεν μου βγήκε, ούτε θα μου βγει σε καλό, αν μου ξαναπροκύψει το ίδιο πρόβλημα στο μέλλον.
Θα με οδηγήσει στην χαμηλή αυτοεκτίμηση και αργά ή γρήγορα θα αναζητήσω το σεξ σε κάποιον άλλο άνδρα. Αν λοιπόν θέλεις να πάρεις την απάντηση στο τι θα κάνεις αν βρεθείς απέναντι σε ένα εδραιωμένο πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας στη σχέση σου, τότε αναρωτήσου αν θα μπορούσες ή αν θα ήθελες να μείνεις σε μια σχέση που δεν μπορεί να σου προσφέρει την ολοκλήρωση. Και τότε θα πάρεις την απάντηση που ψάχνεις.