Γεμίζουμε τις ζωές μας με “αν” τα οποία κρυφοκοιτάμε άλλοτε πίσω από οθόνες κι άλλοτε χωρίς καμία απολύτως ένδειξη ελπίδας. Απλά και μόνο επειδή εσύ θέλεις να πιστεύεις ότι μπορεί και να σε αγαπάει ή και να του λείψεις.
Το πώς θα το μάθεις απλά περιμένοντας είναι κάτι που αδυνατώ να καταλάβω. Όπως δυσκολεύομαι να δεχτώ γιατί κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά περιμένουν μήνες, μέρες, χρόνια ν’ αλλάξει κάποιος γνώμη. Δεν είναι παπούτσι μάτια μου οι σχέσεις να αποφασίσεις ότι από τα σανδάλια θα περάσεις στα mules και το αντίθετο.
Στις σχέσεις αν σε αγαπάει θα στο δείξει και αν του λείψεις θα στο πει.
Δεν με νοιάζει ο τρόπος, αν δηλαδή θα είναι με πινακίδα σε κάποια λεωφόρο όπως ο Σωτηράκης στη Βίκυ (Είσαι το ταίρι μου). Ας είναι και με τεράστιο αρκούδο και με θαλάσσιο ελέφαντα ή απλά με ένα ξεψυχισμένο τριαντάφυλλο αρκεί να είναι για σένα. Κι αρκεί να είναι αληθινό.
Προχτές άκουγα να μιλάνε για τη νέα μάστιγα που θερίζει στις μέρες μας γνωστή ως “ποτέ δεν ξέρεις”. Επαναλάβετε σας παρακαλώ μετά από μένα πως το μόνο πράγμα σε τέτοιου είδους “δεν ξέρεις” είναι το πότε θα φας τα μούτρα σου.
Γιατί στην πραγματικότητα μετά τον πρώτο μήνα πάντα ξέρεις. Απλά δεν θέλεις να το παραδεχτείς. Είτε βολεύεσαι εθελοτυφλώντας, είτε την έχεις πατήσει και αρνείσαι να κάνεις αλλιώς.
Η άμαξα στην ενήλικη ζωή γίνεται κολοκύθα μόλις περάσει ο πρώτος μήνας.
Και κατά συνέπεια ο πρίγκιπας βάτραχος. Δυστυχώς δεν φταίει καμία κακιά μάγισσα παρά μονάχα η αλήθεια που ισοπεδώνει κάθε ίχνος μαγείας απότομα.
Οπότε με μπόλικη φιλική αγάπη καταλήγουμε πως:
Αν έχει περάσει ένας μήνας κι εσείς απλά βγαίνετε.
Χωρίς να έχετε περάσει σε συστάσεις φίλων, κοινής παρέας κλπ. Χωρίς να κοιμάσαι σπίτι του ή να έχετε ένα κανονικό πρόγραμμα μαζί. Οι προβλέψεις λένε πως απλά θα συνεχίσετε να βγαίνετε. Μέχρι να σας τελειώσει.
Αν δεν σου έχει πει ποτέ ότι σε αγαπάει.
Δεν μας νοιάζει να βρούμε τι ψυχολογικά του άφησε το πέσιμο από την κούνια. Απλά δεν σε αγαπάει. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που εσύ θέλεις.
Αν χωρίσατε / είστε μακριά / σε απόσταση και δεν σου είπε ότι του έλειψες.
Απλά δεν του έλειψες. Δεν μας νοιάζει αν κοιμάται κάθε βράδυ στις 11 και ξυπνάει για δουλειά στις 6. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Και τέλος πάντων αν τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί γιατί να καις τόση φαιά ουσία για κάποιον που δεν κάνει τίποτα για σένα; Γιατί να μην κάνεις focus σε σένα μέχρι να εμφανιστεί κάτι άξιο λόγου/παρατήρησης και πιθανών βεγγαλικών;
Aν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας θα πας εκεί που κοιτάς. Και κάπως καταλήγω πως ίσως κοιτάμε σε λάθος κατεύθυνση. Ίσως το εκεί που πρέπει να πάμε να κρύβει τα σ’ αγαπώ που θα ακουστούν χωρίς να ζητήσουμε και τα μου έλειψες που δεν θα χρειαστούν γιατί το “ΜΑΖΙ” θα είναι κάτι παραπάνω από εύκολο!