Οι περισσότεροι από εμάς στο τέλος κάθε χρονιάς κάνουμε τον απολογισμό μας. Τι κρατάμε για τη νέα χρονιά, τι αφήνουμε πίσω μας χωρίς δεύτερη σκέψη, τι μας πόνεσε και τι μας έκανε ευτυχισμένους. Το 2020 αναμφίβολα ήταν μια απαιτητική χρονιά, για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα μας.
Οι συντάκτριες του COUPLE GOALS αποφάσισαν πως από τη χρόνια που αφήνουν πίσω τους θα κρατήσουν την αγάπη. Την αγάπη που έδωσαν και πήραν, αυτή που είναι η κινητήριος δύναμη για ότι κάνουν στη ζωή τους. Και με αυτή θα πορευτούν. Άλλωστε όπως έχει τραγουδήσει η Μαρινέλλα:
”Η αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει.
Δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει κι η γη γυρίζει”
Ματίλντα, editor
Γιατί σε μία χρονιά που απαγορεύθηκαν οι αγκαλιές και τα χαμόγελα κρύφτηκαν πίσω από μάσκες, η αγάπη μας κράτησε συναισθηματικά ζωντανούς. Γιατί η αγάπη είναι ο καλύτερος θεραπευτής όλων των νοσημάτων, ψυχικών και σωματικών. Γιατί η αγάπη είναι φυσική ανάγκη για όλα τα πλάσματα της γης. Γιατί αν δεν υπάρχει αγάπη, τα πάντα χάνουνε το νόημά τους.
Δήμητρα, editor
Η αγάπη είναι πάντα εκεί, όσο και εάν την πολεμάς, όσο και εάν νομίζεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις χωρίς αυτήν. Και το 2020 ήταν μια χρονιά που μου το απέδειξε. Ότι κατάφερα, ότι κέρδισα και ότι μου χάρισαν απλόχερα όλα συνδέονται με την αγάπη όλων αυτών που έχω γύρω μου. Όλων αυτών που ακόμα και όταν δεν το ήξερα ότι το είχα ανάγκη άνοιγαν την αγκαλιά τους για να με καθησυχάσουν και να μου πουν ότι όλα θα πάνε καλά. Με αυτούς θα συνεχίσω και την νέα χρονιά!
Ιωάννα, editor
Για την τελευταία μέρα του χρόνου διαλέγω τη λέξη πληρότητα. Μην πάει ο νους σου στα λεφτά. Αυτά γεμίζουν τσέπες και εξυπηρετούν ανάγκες. Η εσωτερική πληρότητα αυτό που παίρνεις μια βαθιά ανάσα και νιώθεις ένα μικρό ξαλάφρωμα στο κέντρο της καρδιάς. Γιατί κατάφερες όσα έπρεπε, πρόλαβες όσα προσπάθησες και έχεις δίπλα σου αυτούς που χρειάζεσαι. Να βρίσκεσαι στο κατάλληλο σημείο την πιο σωστή στιγμή και να συνθέτεις καλύτερο σκηνικό και από ταινία. Να πω κι άλλα; Νομίζω πως δε χρειάζεται.
Κέλλυ, editor
Καθώς ετοιμάζομαι να κουνήσω μαντήλι στα ομοιόμορφα 2020 ψηφία σου, συνειδητοποιώ πως θα ήμουν άδικη αν λίγο πριν αποχωρήσεις, δεν διέκρινα τα σπουδαιότερα ‘στιγμιότυπα’ της αμφιλεγόμενης παρουσίας σου.
Σε ευχαριστώ λοιπόν 2020 που κατάφερες να παίξεις ανελέητα με την υπομονή μου. Τώρα πια ξέρω πως είχες δίκιο όλες εκείνες τις φορές που με παρότρυνες να δώσω όλη μου την προσοχή στη ‘μαγεία’ της αναμονής. Σε ευχαριστώ για τις φορές που έχασα το νόημα, απογοητεύτηκα και αντέδρασα με τον χειρότερο τρόπο. Ο λόγος τελικά υπήρξε σπουδαιότερος από το αποτέλεσμα της κάθε μου αντίδρασης. Σε ευχαριστώ για την ακαταλόγιστη ηττοπάθεια που ανυπομονούσα να μετατραπεί σε αυτοεκτίμηση. Τελικά συνέβη και αυτό.
Σύντομα αλλάζεις ψηφίο και μαζί με εσένα, σύντομα αλλάζω και εγώ! 26 χρόνια αυτοπαρατήρησης και ανακάλυψης ανήκουν όλα σε εμένα. Και αν κάτι θέλω να κρατήσω μέσα από εσένα, είναι αυτό: Κανείς και τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Καλή μας χρονιά λοιπόν! Καλή χρονιά σε όσους επιθυμούν τα απλά και τελικά τα πιο σπουδαία. Καλή χρονιά στα ονειροπόλα πλάσματα και τις ρομαντικές ψυχές που ανυπομονούν να αγαπηθούν μα πιο πολύ να αγαπήσουν. Καλή χρονιά και σε εσένα που το μόνο που εύχεσαι είναι να τιμήσεις όσο καλύτερα μπορείς το παιδί που κρύβεις μέσα σου!
Όσο για εμάς 2021; Save the date! Ήρθε η σειρά σου για να φέρεις τις αξέχαστες στιγμές που αναμένω. Για την ακρίβεια 365! Τι όχι;
Σοφία, editor
Για την τελευταία μέρα του χρόνου επιλέγω τη λέξη αγάπη. Γιατί η αγάπη είναι επιλογή. Μία επιλογή που χρειάζεται υπομονή. Γιατί η αγάπη είναι καλοσύνη. Είναι δύναμη. Γιατί το να αγαπάς δεν είναι ποτέ εύκολο. Γιατί για να αγαπήσεις πρέπει να απαλλαγείς από τις ετικέτες. Γιατί, όπως λέει κι ο Leo Buscaglia, όταν αγαπάς κάποιον, γίνεσαι ο καθρέφτης του κι αυτός ο δικός σου· κι αντικαθρεφτίζοντας την αγάπη ο ένας του άλλου βλέπεις το άπειρο.
Για την τελευταία μέρα του χρόνου επιλέγω την αγάπη του Erich Fromm, που γκρεμίζει τους τοίχους και ενώνει τους ανθρώπους. Και την αγάπη του Irvin Yalom, που είναι ένας τρόπος ύπαρξης, μία προσφορά. Αλλά και την αγάπη του φίλου μου του Θάνου, που φέρνει την ευτυχία απλά κοιτώντας τον άνθρωπο που είναι ξαπλωμένος δίπλα σου. Αλλά, κυρίως, επιλέγω τη δική μου αγάπη. Εκείνη που με κάνει να ονειρεύομαι και μπλέκει τη ζωή μου σε ένα δικό μου ποίημα.
Για την τελευταία μέρα του χρόνου δεν επιλέγω απλά τη λέξη αγάπη. Επιλέγω εκείνη την αγάπη που παγώνει τη στιγμή. Που σβήνει το πριν και ξεχνάει το χρόνο. Που χαμογελάει στην πρωινή δροσιά και αγκαλιάζει τρυφερά το φεγγάρι. Εκείνη που με κάθε της βλέμμα είναι λες και γεννιέσαι από την αρχή.