Skip to main content

Άραγε η μοναδική γοητεία του παρελθόντος είναι ότι ανήκει στο παρελθόν; Μήπως όσο πιο δύσκολο, πιο βαρύ και πιο σκοτεινό είναι το παρελθόν κάποιου ανθρώπου άλλο τόσο πιο γοητευτικό μπορεί και να γίνει στα μάτια ορισμένων; Σε μπέρδεψα; ‘Αν ναι, γι’ αυτό είμαι εδώ. Για να ξεδιαλύνουμε μαζί αυτό το κουβάρι.

Το κουβάρι που πολλές φορές φοβόμαστε να κατεβάσουμε από το πατάρι. Το κουβάρι που αν τύχει και πέσει στα χέρια μας σίγουρα θα φανερώσει ένα «βαρύ» παρελθόν που αγάπησε και αγαπήθηκε, γι’ αυτό και κατέληξε να θεωρείται «βαρύ». Γιατί η αγάπη, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, τείνει να μοιάζει πιο ερωτεύσιμη όταν τα βέλη της προτού μας διαπεράσουν, διαπερνούν και την ίδια. Ο φτερωτός έρωτας λοιπόν μοιάζει στα αλήθεια πιο ερωτεύσιμος, αν πρώτα έπεσε, χτύπησε, κι ύστερα κατάφερε να ξανά σηκωθεί!

Η αλήθεια φανερώνεται σταδιακά

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πραγματικά σαν όλους τους άλλους, αυτό που τους καθιστά διαφορετικούς όμως είναι η αλήθεια τους. Είναι η ειλικρίνεια και η παραδοχή πως ο σταυρός που κάποτε αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να κουβαλήσουν είναι και αυτός μέρος της διαδρομής τους.

Συνήθως στην αρχή μιας γνωριμίας ή μιας σχέσης είναι αδύνατο να διακρίνουμε όλα αυτά τα σημάδια. Είναι αδύνατο γιατί η πλειοψηφία παλεύει πάση θυσία για το αντίθετο, υπό τον φόβο να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Υπό τον φόβο να μην χαθεί η μαγεία στο παρόν εξαιτίας της αλήθειας του παρελθόντος. Και κάπως έτσι οι σχέσεις καταλήγουν πολλές φορές να χτίζονται σε ανισόρροπες βάσεις και ο έρωτας συνεχίζει να υπάρχει έως ότου να κάνει τον κύκλο του. Και όταν ο κύκλος ολοκληρωθεί, θέλοντας και μη οι μάσκες αναγκάζονται να πέσουν. Και κάπου εδώ ας αναρωτηθούμε: Πόσοι από εμάς αντέχουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια μας; Πόσοι από εμάς παλέψαμε για μια σχέση μέσα από τα λάθη του παρελθόντος; Στοιχηματίζω ελάχιστοι γι’ αυτό και οι σχέσεις στη πλειοψηφία τους αργά ή γρήγορα διαλύονται. Γιατί στο στάδιο της οικειοποίησης η μπάλα χάνεται. Και εκεί είναι που τοποθετείται και το βασικότερο λάθος μας.

Δεν υπάρχει άνθρωπος με «ελαφρύ» παρελθόν

Στη προσπάθεια μου να προσεγγίσω το ζήτημα του «βαρύ παρελθόντος», διαβάζω κάπου το εξής: O απίστευτα γοητευτικός σύντροφος της 51 χρονης Σάντρα Μπούλοκ με το «βαρύ» παρελθόν και αμέσως σκέφτομαι, τι πάει να πει βαρύ παρελθόν; Ύστερα διαβάζω πως πρόκειται για δυο ανθρώπους τρομερά ερωτευμένους και όσο για το ‘’ασήκωτο’’ παρελθόν του κύριου Μπράιαν Ράνταλ, η εξήγηση είναι πως υπήρξε κάποτε πρώην τοξικομανής με πλούσιο ποινικό μητρώο και μάλιστα πατέρας μιας 22χρονης, τη μητέρα της οποίας εγκατέλειψε ακριβώς μετά τη γέννα.

Τα συμπεράσματα δικά μου σωστά; Σίγουρα όμως και δικά σου.

Τι ορίζεται ως «βαρύ» παρελθόν;

‘Aν υπάρχει κάποια ζυγαριά ακριβείας στην οποία να μπορούμε να τοποθετούμε κάθε αντικείμενο, κάθε άνθρωπο και κάθε συναίσθημα, τότε ναι να δεχθούμε πως πρόκειται για κάποιο βαρύ παρελθόν. Αν όχι, τότε δεν γίνεται παρά να μη ρωτήσω με τι κριτήρια το ζυγίσαμε; Σε σύγκριση με τι θεωρείται «βαρύ»; Και εν τέλει ποια είμαι εγώ και εσύ για να κρίνουμε ποιανού το παρελθόν είναι πιο «βαρύ» από το δικό μας; Πόσο μάλλον όταν οι 8 στους 10 επιλέγουν να αφήσουν πίσω το παρελθόν σε κάθε νέα ερωτική αρχή, κι ας ξέρουν κατά βάθος πως θα το κουβαλάνε μέσα τους για μια ζωή.

Όλοι έχουμε βιώσει ένα υποκειμενικά δύσκολο παρελθόν

Όλοι ναι. Κάθε άνθρωπος έχει βιώσει την δική του δύσκολη ιστορία και ίσως στη διαδρομή του να έβλαψε και μερικούς ανθρώπους. Και λοιπόν; Δεν αξίζει ένας τέτοιος άνθρωπος να αγαπήσει και να ερωτευθεί ξανά; Δεν αξίζουμε να τιμάμε την αλήθεια μας και να πηγαίνουμε στη ζωή μας ένα βήμα παρακάτω, πόσο μάλλον αν έχουμε βρει και μια καλή παρέα με κοινό κώδικα επικοινωνίας;

Αφού όλοι έχουμε κατά καιρούς ‘’αυτοτραυματιστεί’’. Κάποιοι βιώσαμε την απώλεια, άλλοι τον χωρισμό και κάποιοι μια επώδυνη εφηβεία. Άλλοι την απόρριψη, την άρνηση για αυτοαποδοχή, την ανάγκη και την περιέργεια για να δοκιμάσουμε οτιδήποτε ορίζεται ως παράνομο ή εθιστικό. Κάποιοι θεωρούν πως το μεγαλύτερο και το πιο βαρύ τους ατόπημα υπήρξε η έλλειψη αυτοεκτίμησης. Τι; Μήπως όλα αυτά δεν συγκαταλέγονται σε ένα βαρύ παρελθόν; Κι όμως, όλα αυτά μας οδήγησαν στο σήμερα, κι ας μας άφησαν σημάδια και μνήμες!

Στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες

Και αν κάτι πρέπει να μπει σε ‘’κουτάκι’’ τότε αυτό είναι οπωσδήποτε το να πάψουμε να ζούμε με τα πρέπει. Γιατί στον έρωτα δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε συμβόλαια και υπογραφές με ανθρώπους που στα μάτια τους μπορούμε να διακρίνουμε ένα πιο «ελαφρύ παρελθόν». Άραγε γιατί ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε πως ίσως (λέμε ίσως) όσο πιο βαρύ το παρελθόν τόσο πιο σπουδαίος και ο έρωτας που θα προκύψει αργότερα; Μήπως τελικά είναι ώρα να αναθεωρήσουμε τις αντιλήψεις και τα στερεότυπα μας, πόσο μάλλον δε στο κεφάλαιο του έρωτα;

Άν βρίσκεσαι εδώ επειδή η λογική και το συναίσθημα σε οδήγησαν στην αγκαλιά ενός ανθρώπου που φαινομενικά δεν καλύπτει τα ‘’ελαφριά’’ κριτήρια της κοινωνίας, έχε υπόψιν σου πως το βάρος αυτού του έρωτα μπορεί να το ζυγίσει η καρδιά και η λογική σου αποκλειστικά και μόνο.

Γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα τι μπορεί να είδες και να αισθάνθηκες με αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί εσύ ξέρεις πως κάποια σ’ αγαπώ λέγονται πιο δύσκολα. Γιατί σ’ αγαπώ θα πει είμαι παρών στη ζωή σου για να ανέβουμε μαζί την ανηφόρα, μα πιο πολύ γιατί σε ερωτεύτηκα όταν μου αποκάλυψες την αλήθεια που βίωσες στα «βαριά» και «δύσκολα» σκαμπανεβάσματα σου. Γιατί μ’ αγαπάς όχι μόνο για την αποδοχή αλλά και για τα κοινά βιώματα ή τα εντελώς διαφορετικά μας, μα πιο πολύ γιατί με κατανοείς και με επιθυμείς όπως ακριβώς είμαι.

Αυτό θα πει σ’ αγαπώ, δε νομίζεις; Aυτό και αμοιβαιότητα! Να νιώθεις στα αλήθεια τυχερός λοιπόν αν το έχεις βιώσει!

featured photo: romankosolapov