Ίσως η πιο σοφή κουβέντα των τελευταίων ημερών. Ίσως ο καλύτερος στόχος στις σχέσεις σου για το 2021 το “κουτσουρεμένο”. Να είμαστε ανάγκες, να μας χρειάζονται. Να μη γίνεις συνήθεια γιατί τις συνήθειες μπορείς εύκολα να τις αλλάξεις.
Αλλά και γιατί η αξία της ανάγκης, σε σύγκριση με τη συνήθεια, είναι πολλά βήματα μπροστά. Είναι όλα όσα δεν μπορεί να αντικαταστήσει εύκολα κανείς. Είναι κάτι παραπάνω από μια πετυχημένη πίτσα βλέποντας ταινία στο Netflix. Είναι αυτό που με λόγια δεν περιγράφεται, αλλά και δε μαθαίνεται.
Δεν μπορώ να σας πω πώς να γίνετε ανάγκες
Αλλά μπορώ να σου πω, πως πρέπει να μάθεις να νοιάζεσαι. Να μάθεις να φροντίζεις αυτούς που αγαπάς. Να γίνεσαι σάκος του μποξ και καμιά φορά και δεκανίκι για τα δύσκολα.
Δεν μπορώ να σας πω πώς να μη γίνετε συνήθειες
Αλλά μπορώ να σου πω πως πριν αγαπήσεις και νοιαστείς για τον άλλον, θα πρέπει να αγαπάς και να νοιάζεσαι εσένα. Να μη σε ξεχνάς, να μη βουλιάξεις στον καναπέ με τα τσιπς και το τηλεκοντρόλ. Να κυνηγάς την προσωπική σου εξέλιξη. Να γίνεις αυτή που θα θαυμάζεις όταν σε βλέπεις στον καθρέφτη. Όχι απλά γιατί ανέβηκαν λίγο οι γλουτοί ή γιατί πέτυχαν οι ανταύγειες -αυτά είναι τα εύκολα-. Αλλά γιατί θυμάσαι ακόμη να φροντίζεις και να εξελίσσεις τον εαυτό σου.
Δεν μπορώ να σας πω πώς γλιτώνεις από τη μιζέρια και τη βαρεμάρα
Αλλά ξέρω ανθρώπους που δεν σταμάτησαν να κάνουν πράγματα μαζί. Ανθρώπους που κράτησαν τη φλόγα στη σχέση τους δυνατή μέχρι τώρα που σας γράφω. Γιατί σκαρφάλωσαν βουνά για την περιπέτεια. Ταξίδεψαν σε περίεργα μέρη για την εμπειρία και όταν κάτι πήγαινε στραβά ήταν πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον.
Είναι η ρημάδα η στιγμή η δύσκολη που είτε θα σφίξεις τα δόντια και τα χέρια σας θα δεθούν ακόμη πιο σφιχτά. Είτε θα δειλιάσετε και θα χαθούν όλα.
Και αν καταφέρει κάτι να μείνει όρθιο θα είναι η συνήθεια να διαβάζετε μαζί περιοδικά τις Κυριακές. Θα είναι και το φρυγανισμένο ψωμί με τη μαρμελάδα από το χωριό. Αλλά μέχρι εκεί.
Στα εύκολα γίνεσαι συνήθεια και στα δύσκολα γίνεσαι η ανάγκη που δεν υπολογίζει βουνά και εμπόδια για να σταθεί στον άνθρωπο που αγάπας.
Οι πρώτοι περνάνε καλύτερα, αλλά οι δεύτεροι ζουν καλύτερα. Και ίσως είναι κ αυτοί που στο τέλος της διαδρομής πέτυχαν αυτό το “μαζί για πάντα” που εσένα τώρα σου ακούγεται σαν πρωταπριλιάτικο αστείο.