Λάθη ούσα single ή αλλιώς η ζωή μας μια βόλτα . Κάποιες φορές επηρεασμένη από αυτά που ζεις στη single life επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Μη με ρωτάτε γιατί. Δεν έχει γιατί, δεν κρίνουμε σήμερα. Σήμερα μπαίνουμε στα παπούτσια της κάθε single γυναίκας τούτου του πλανήτη και κάνουμε σκούπα τα λάθη.
Γιατί κανείς δε μπορεί να κρίνει αν πρώτα δεν έχει νιώσει. Γιατί κανείς δε μπορεί να έχει άποψη αν δεν έχει μείνει μόνος για αρκετό καιρό. Αν δεν έχει χρεώσει τη μοναξιά του στον καθρέφτη, στη μοίρα, στην τύχη κλπ.
Τα λάθη που κάνουμε λοιπόν είναι τα εξής:
-
Μπλέκεις εύκολα με ένα fuck buddy.
Με την ελπίδα πάντα ότι θα τον μετατρέψεις σε σύντροφο ζωής. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Γιατί έχεις βαρεθεί που είσαι μόνη. Και γιατί τέλος πάντων τα κατάφερε η Κάρυ κάποτε. Γιατί όχι κι εσύ.
Σταματάς να ελπίζεις ότι κάτι καλό θα συμβεί
Και ξεκινάς τη μιζέρια και την φουλ απογοήτευση. Σκέψεις όπως «για όλους υπάρχει κάτι εκεί έξω, εκτός από σένα» παίζουν σε συχνή επανάληψη. Και το κοριτσάκι με σπίρτα μοιάζει η πιο ευτυχισμένη εκδοχή σε παραμύθι μετά από το δικό σου. Γιατί όλο αυτό είναι απλά μια κακή διάθεση εμποτισμένη μ’ αυτό που θέλεις να συμβεί ΤΩΡΑ και δε συμβαίνει.
Επιφυλακτικά αντιδραστική σε ότι σε πλησιάζει
Βέβαια μπορείς εύκολα να φτάσεις στο στάδιο του «δε θέλω τίποτα και κανέναν». Ξενερωμένη μετά από εφήμερες ιστορίες και αδιέξοδες περιπέτειες. Απαγορεύεις με το μοναδικό δικό τρόπο όποιο έμβιο αρσενικό οργανισμό τολμήσει να σε προσεγγίσει.
Γυρίζεις εύκολα προς τα πίσω
Και όχι απαραίτητα στην πιο πρόσφατη σχέση που τέλειωσε. Αλλά πιάνεις το ημερολόγιο ακόμα και σε 4ετία. Όλα τα έχει ο μπαξές από εκείνο το αποτυχημένο ραντεβού του 16’ (ναι του 2016 σωστά κατάλαβες!!) που σε είδε τυχαία στο δρόμο και ξαναθυμήθηκε ο ένας τον άλλον. Μέχρι κι εκείνον το συμφοιτητή που έφυγε για Ιταλία για Μεταπτυχιακό μαζί με την αγαπημένη του. Γύρισε χωρίς αυτήν, σε βρήκε στο insta και εσύ τώρα πιστεύεις πως όλο αυτό είναι κάρμα.
Αλλά παρ’ όλα αυτά το ρίχνεις στο Κλάμα (και στο φαγητό)
Γιατί οι ψυχολογικές μεταπτώσεις κάθε single από την αισιοδοξία στο κλάμα και μετά στο φαγητό είναι ένα συχνό φαινόμενο. Όπως χαρακτηριστικά είπα μια κοπέλα πρόσφατα «για άλλη μια χρονιά το μόνο που με κάνει χαρούμενη είναι το φαγητό.» Βέβαια ήταν αδύνατη και επίσης αυτοσαρκαζόταν. Όμως δεν παύει να ισχύει ότι οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται με μια γερή δόση χιούμορ.
Νομίζεις ότι φταις εσύ
Εσύ που όλους τους διώχνεις. Που κανένας δε μένει για να σε γνωρίσει, να σ αγαπήσει. Εσύ που είσαι γκρινιάρα, δύστροπη, εγωίστρια και κάπως έτσι καταλήγεις πως ναι το πρόβλημα είσαι ΕΣΥ!
Η αλήθεια ωστόσο είναι πάντα κάπου στη μέση. Σ εκείνη τη διαχωριστική γραμμή που υπάρχει για να μας υπενθυμίζει πως όλοι μας έχουμε εκτός από ελαττώματα και προτερήματα. Και σίγουρα το να είσαι σόλο/ single /ελεύθερη (όπως θες πες το) δε φταις μόνο εσύ αλλά κι ΕΣΥ. Eίναι καλή η αυτοκριτική αρκεί να μην αυτομαστιγώνεσαι συνεχώς.
Είναι καλό και το φαγητό και οι πρώην και οι σύντομοι νυν και τα λάθη αρκεί να γίνονται με επίγνωση.
Γιατί αν ξέρεις τι πραγματικά θέλεις, τι είναι καλό για σένα, για την ψυχή σου, σίγουρα θα το βρεις. Απλά θα κάνεις λίγες ενδιάμεσες στάσεις περισσότερο.*