Θυμάστε τη μανία μου πέρσι με τις φωτεινές neon επιγραφές; Το ghosting θα ήθελα να γίνει μία από αυτές. Ακόμα και χρυσή καδένα ή έστω πρόσθετο προσόν σε βιογραφικό. Nα μπαίνει ο άλλος για συνέντευξη να σου λέει έχει τελειώσει ΠΑΜΑΚ να λες οκ θα σας ειδοποιήσουμε. Και μετά να σου σκάει ότι δεν κάνει ghosting. Από μένα είναι ΝΑΙ!
Στο σημερινό meeting στο γραφείο βάλαμε κάτω τα θέματα του μήνα.
Αυτά που μας καίνε, που σας καίνε και αυτά που δεν θα θέλαμε να ξαναδούμε γραμμένα. Εκεί κάπου άρχισα να ωρύομαι πως το ghosting σαν ορολογία, σαν λέξη δεν θέλω να το δω γραμμένο ποτέ ξανά, πουθενά.
Αυτό από μόνο του το λες και θέμα προς συζήτηση. Σκέφτομαι μάλιστα να στείλω ένα δελτίο τύπου προς όλα τα site γνωριμιών να το εντάξουν σαν επιπλέον tip στα προφίλ των χρηστών. Να ξέρεις τι ψάχνεις και σε τι πέφτεις. Για να μην πω πως θα έπρεπε να μπει και στις ταυτότητες. Γιατί στην τελική το ονοματεπώνυμο το συνηθίζεις, και Βρασίδα να τον λένε τον άλλο του βγάζεις ένα nickname.
Αλλά με την εξαφάνιση τι κάνεις;
Πώς να πεις σε κάποιον ότι πρέπει να μη χάνεται; Πώς να εξηγήσεις ότι ο νορμάλ τρόπος προσέγγισης και αντιμετώπισης κάθε πιθανής γνωριμίας είναι δια ζώσης; Μήπως να το εντάξουμε και στη διδακτέα ύλη στα σχολεία να τελειώνουμε;
Οι πιο πρόσφατες έρευνες περί εξαφάνισης είναι δύο χωρισμοί που έπεσαν στην παρέα στα μουγκά. Η μετέπειτα εξέλιξη του χωρισμού της Carrie με post-it. Γιατί ο κόσμος εκσυγχρονίζεται πηγαίνει παρακάτω σα να μην συνέβη τίποτα, ποτέ. Ούτε καν τσιγάρα, ούτε καν “τα λέμε”. Τέλος παύση, σιωπή.
Τον συναντάς τον άλλο στον δρόμο “αλά μπρατσέτα” με τη μαμά του στην Ερμού και κάνει ότι δεν σε ξέρει. Και μετά από όλο αυτό που περιγράφω εσείς φοβάστε το εμβόλιο ότι θα καταστρέψει τον κόσμο μας. Καλέ αυτός καταστράφηκε ήδη.
Αφού λιγόστεψαν ήδη οι ευκαιρίες γνωριμίας, εξέλιξης αναπαραγωγής και διαιώνισης αυτό που υπό άλλες συνθήκες θα ήθελα να λέγεται έρωτας, alter ego, αδελφή ψυχή κλπ.
Νομίζω πως αν συνεχίσουμε έτσι θα καταλήξουμε να λέμε ιστορίες σε κανονικές αδελφές -όχι ψυχές αλλά νοσοκόμες- κάπου ψυχρά με άσπρους τοίχους και ασορτί ποδίτσες.
Διαταραγμένες μου ψυχούλες μη φοβάστε. Μάθετε να χωρίζετε στα ίσα, να φλερτάρετε live και να λέτε αντρίκια ότι ξενερώσατε. Δεν είναι κακό να έρχεται το τέλος, αλλά όπως το πάμε θα μείνουμε για πάντα σε μια φανταστική αρχή..