Αν μαζέψεις μια κούτα με περιοδικά μπορείς να τετραγωνίσεις τον κύκλο. Να βρεις απαντήσεις και συμβουλές για θέματα μείζονος σημασίας όπως “άραγε έχουν χωρίσει κι άλλες στα γενέθλιά τους μετά από ένα “σ’ αγαπώ”;
Φαντάσου τώρα να είσαι μια από εμάς. Να έχεις άπειρες κούτες με περιοδικά από τις ένδοξες εκείνες εποχές που τρέχαμε στα περίπτερα χαρούμενες να βρούμε λύσεις στα δράματά μας. Να ταυτιστούμε με τις αγαπημένες αρθρογράφους που τότε τις ξέραμε με τα μικρά τους.
Όσο να πεις έχουμε ακούσει θησαυρούς από συμβουλές στα τόσα χρόνια είτε από την πλευρά εκείνου που τα γράφει, είτε εκείνου που τα διαβάζει.
Αλλά, αν γινόμουν πάλι αναγνώστρια θα ήθελα να ξαναδώ γραμμένες τις παρακάτω συμβουλές. (Κάποιες μάλιστα τις στέλνω κάθε μέρα στις κολλητές μου για υπενθύμιση-πιάνει-)
Το παν είναι η αυτοπεποίθηση
Και μετά η καλή μάσκαρα. Αλλά πρώτα η αυτοπεποίθηση, τη μάσκαρα μπορεί να μην την προσέξει καν. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω θα ήθελα να έχω έναν Life Coach στο σχολείο, στο Λύκειο να μας διδάξει εμάς τις αυτοδίδακτες πόσο σημαντικό είναι να νιώθουμε καλά όπως είμαστε. Με σημάδια, με ψηλά πόδια, με χοντρή μύτη, με κατσαρά μαλλιά κλπ.
Να καταλάβουμε και να δουλέψουμε αυτό που αν το είχαμε καταλάβει πριν τη Dove -πόσο μοναδικές είμαστε- οι ψυχολόγοι θα λιμοκτονούσαν. Και οι πλαστικοί χειρουργοί θα άλλαζαν επάγγελμα.
Το άστο να δούμε πως θα πάει είναι -μεγάλο ψέμα-
Ολόκληρο άρθρο στήριξα σε τούτη τη φράση. Πάντα φαίνεται από την αρχή πως θα πάει με κάποιον. Τις περισσότερες φορές ξέρεις κι εσύ πως θα πάει. Απλά δεν σε συμφέρει αυτό που συμβαίνει και ψάχνεις σημάδια να στηρίξεις τις ελπίδες σου.
ΌΛΟΙ γυρίζουν ΠΑΝΤΑ τη στιγμή που δεν σε νοιάζει.
Τη στιγμή που βγάζεις εισιτήρια για Πάρο, επειδή έχεις πάρει προαγωγή. Τη στιγμή που χαμογελάς από χαρά ή έστω από ηρεμία. Γιατί τα δύσκολα -αυτά που σου δημιούργησαν- πέρασαν και έχεις κάθε λόγο να το ζεις. Εκείνη τη στιγμή η όποια ικανοποίηση μεταφράζεται σε “τώρα τι να το κάνω”.
Γι’ αυτό υποσχέσου πως δεν θα μείνεις πίσω να περιμένεις κανέναν.
Δεν κερδίζουν πάντα αυτές με τον ωραίο κ@λο, αλλά αυτές που δεν βάζουν κ@λο κάτω
Κοινώς που δεν τα παρατάνε τόσο εύκολα. Μετά από έναν χωρισμό, μετά από δύο χωρισμούς, από απογοητεύσεις και ανθρώπους που φεύγουν. Είναι οι ίδιες που συνήθως τολμάνε και ανεβάζουν stories δίχως φίλτρα.
Να δίνεστε, να ρισκάρετε και να δίνετε και μια μούντζα και να φεύγετε αν πρέπει.
Και θρύψαλα και κομμάτια και στα πατώματα. Και με σ’ αγαπώ και με κλάματα και με δράματα. Έτσι είναι σχέσεις μικρές σχιζοφρενείς καταστάσεις με μια ρημάδα ελπίδα για Happy End. Αλλά μέχρι τότε να δίνετε στις σχέσεις το end που τις αρμόζει. Μέχρι να φτάσουμε στο happy, σε αυτό που θα πηγαίνει μόνο του.