Το να βιώσει κανείς την απιστία του συντρόφου του – παντρεμένος ή όχι, δεν είναι κάτι εύκολο. Ακόμα και στην περίπτωση που τα προβλήματα και η δυσλειτουργία μίας σχέσης ήταν φανερά η συνειδητοποίηση της απιστίας για το άτομο που την υφίσταται μπορεί να είναι ένα ιδιαίτερα τραυματικό γεγονός καθώς το άτομο έρχεται στην ουσία αντιμέτωπο με την απόρριψη.

Είναι δυνατή η επανασύνδεση μετά από ένα γεγονός το οποίο – πολλές φορές με βίαιο τρόπο κλονίζει την εμπιστοσύνη ενός ανθρώπου προς το πρόσωπο του συντρόφου του;

Ο συναισθηματικός κόσμος του ατόμου που βιώνει την απιστία

Είναι απόλυτα φυσικό για το άτομο το οποίο είναι θύμα της απιστίας να νοιώθει προδομένο. Συναισθήματα εγκατάλειψης ακόμα και ταπείνωσης, κλονισμός της αυτοπεποίθηση δεν είναι σπάνια όπως και ο θυμός προς το άτομο που διαπράττει την απιστία και η ενοχή για το γεγονός ότι αδυνατούσε να δει τα σημάδια ή ντροπή για το μερίδιο ευθύνης που έχει σε σχέση με τη συμπεριφορά του συντρόφου.

Για ένα άτομο το οποίο θεωρούσε τον εαυτό του μέσα στη σχέση ως μέρος ενός όλου η εμπειρία της απιστίας είναι τραυματική καθώς ξαφνικά η αίσθηση του κενού μπαίνει στη ζωή του.

Σε αρκετές περιπτώσεις είναι δυνατόν να μπει σε διαδικασία σύγκρισης με το τον/την αντίζηλο του, ενώ οι σχέσεις με το κοινωνικό του περιβάλλον διαταράσσονται.

Υπάρχει η πιθανότητα επανασύνδεσης;

Η ύπαρξη πιθανότητας επανασύνδεσης εξαρτάται από το αίτιο της απιστίας και ακόμα περισσότερο  από τη διάθεση και των δύο συντρόφων να συνεχιστεί η σχέση. Αυτό για το οποίο θα πρέπει και οι δύο να είναι έτοιμοι, είναι ότι η σχέση ή ο γάμος ανάλογα με την περίπτωση δεν πρόκειται να είναι ο ίδιος – είτε αυτό είναι για καλύτερο, είτε για χειρότερο.

Οι περισσότερες περιπτώσεις απιστίας δεν έρχονται ούτε αναίτια ούτε τυχαία. Αντίθετα είναι συνέπεια προϋπάρχοντων προβλημάτων στη σχέση. Τα προβλήματα αυτά ακόμα και στις περιπτώσεις που συνδέονται κυρίως με το συναισθηματικό κόσμο του ατόμου που διαπράττει την απιστία, δεν παύουν να αφορούν και τους δύο και στο βαθμό που μία συμβιωτική σχέση τους επηρεάζει είναι δυνατόν να ενισχυθούν ή να αποδυναμωθούν από το άλλο μισό.

Χωρίς λοιπόν να υποστηρίζουμε ότι το άτομο που υφίσταται την απιστία έχει ευθύνη για αυτή – η πράξη αυτή καθαυτή βαρύνει ξεκάθαρα το άτομο που τη διαπράττει, δεν είναι πάντα αμέτοχο στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η σχέση. Η απιστία αποτελεί σαφώς έναν λανθασμένο τρόπο επίλυσης ή απομάκρυνσης από τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά δεν υπάρχουν.

Αν λοιπόν ληφθεί η απόφαση ότι η σχέση ή ο γάμος πρέπει να σωθεί, θα πρέπει και οι δύο να είναι προετοιμασμένοι για ένα μακρύ, επίμονο και σε κάποιες περιπτώσεις επίπονο δρόμο. Ένα δρόμο ο οποίος απαιτεί και από τους δύο γενναίες αποφάσεις μακριά από εγωιστικά κίνητρα και με πυρήνα το διάλογο, την αμοιβαία κατανόηση και ανάληψη ευθυνών.

Πως ξαναχτίζεται η εμπιστοσύνη μετά από μία απιστία;

Το θέμα φυσικά της ανάκτησης της χαμένης εμπιστοσύνης στο ταίρι το οποίο έχει δεχθεί την απιστία δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο καθώς το σημείο αυτό είναι αυτό που φέρει ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα σε μία σχέση που έχει σημαδευτεί από την απιστία δυσχεραίνοντας σε μεγάλο βαθμό την προσπάθεια επανασύνδεσης.

Δύο είναι τα βασικότερα σημεία στα οποία το ζευγάρι που επιδιώκει να σώσει τη σχέση του πρέπει να δώσει ιδιαίτερη βάση. Έτσι θα πρέπει αρχικά και οι δύο να αποδεχτούν το γεγονός ότι προκειμένου να αποκατασταθεί η έλλειψη εμπιστοσύνης απαιτείται χρόνος. Για πολλούς η επούλωση των πληγών που αφήνει πίσω της η απιστία χρειάζεται τουλάχιστον δύο χρόνια μέσα στα οποία και οι δύο θα πρέπει να καταβάλλουν ειλικρινείς προσπάθειες να ανοικοδομήσουν τη σχέση τους αναθεωρώντας παλαιότερες αντιλήψεις.

Το δεύτερο στοιχείο το οποίο είναι εξίσου σημαντικό, είναι η πίστη ότι μέσα από τον σκόπελο της απιστίας μπορεί να προκύψει μία καλύτερη, δυνατότερη και ποιοτικότερη σχέση.