Έτος 2004 ξεχασμένη σε κάτι εξέδρες γνωστού κάμπινγκ να παρακολουθώ αγώνες beach volley μόνη μου. Η παρέα μου ήταν κάτι ανάμεσα σε “με τσίμπησε μια μέλισσα θα αναπαυτώ στη σκηνή και “νομίζω πως ο ήλιος δημιουργεί φακίδες”. Αναρωτιόμουν γιατί οι άνθρωποι φεύγουν. Η τέλος πάντων πότε αποφασίζουν να το κάνουν.
Η μανία μου και το μόνο αποκούμπι μου στις δύσκολες τούτες ώρες ήταν κάποια απ’ τα αγαπημένα μου περιοδικά. Αυτά που κολλάς σε μια φράση, σε ένα άρθρο και νιώθεις ακτίνες Χ να διαπερνούν όλο σου το κορμί.
Και να σου λέει η τύπισσα οι άνθρωποι χωρίζονται σε αυτούς που μαζί τους μετράς στιγμές και σε αυτούς που σου μαθαίνουν να μετράς τα πλακάκια στο μπάνιο. Απλά γιατί φεύγουν μακριά και σ’ αφήνουν πίσω. Απλά γιατί θεωρούν δεδομένο ότι είναι τέρμα φυσιολογικό όλο αυτό. Και πως εσύ δεν θα επηρεαστείς καθόλου από αυτήν την απόφασή τους.
Στα 18 όταν σκέφτεσαι ότι οι άνθρωποι φεύγουν, σκέφτεσαι ότι τελειώνει όλος ο κόσμος.
Αλλά στην πραγματικότητα σε μια βδομάδα έχεις ξεχάσει την ύπαρξή τους και η καταστροφή του κόσμου παίρνει μια μεγάλη αναβολή.
Αργότερα μαθαίνεις πως οι άνθρωποι φεύγουν όταν δεν έχουν λόγο να μείνουν.
Όταν δεν τους αρκεί να τους αγαπάς. Ή όταν ο τρόπος που τους αγαπούν δεν τους ταιριάζει πια. Αλλάζουν σου λέει τα θέλω, αλλάζουν και τα σ’ αγαπώ.
Ωριμάζοντας αργότερα συνειδητοποιείς πως οι άνθρωποι φεύγουν, γιατί βαριούνται να προσπαθούν.
Να διορθώσουν ό,τι χαλάει. Και είναι πιο εύκολο να πάρουν/πάνε σε κάτι καινούργιο. Χωρίς ατέλειες, ρωγμές, σκασμένα λάστιχα. Σε κάτι του κουτιού. Να βολευτούν βρε αδερφέ.
Έπειτα έρχεται η ώρα να επιλέξεις. Αν θέλεις να είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος κι αν επιτρέπεις τέτοια Guests στη ζωή σου.
Το concept λέει πως αν επιλέξεις να είσαι με αυτούς που αφήνουν -για όποιον λόγο και με όποιον τρόπο- θα πληγώνεσαι λιγότερο. Αλλά η αλήθεια είναι πως θα ζεις και λιγότερα. Γιατί οι μετανάστες είτε φοβισμένοι, είτε αναίσθητοι έχουν μαύρη μοίρα. Είναι αυτοί οι δύσμοιροι άνθρωποι που ακόμα κι αν τους έρθει λαχείο στο δρόμο τους θα το αφήσουν για το ταξίδι.
Σίγουρα δεν έρχονται όλοι στη ζωή σου για να μείνουν. Και δεν χρειάζεται κιόλας. Ίσως κάποια guests να πρέπει να παίρνουν το δρόμο τους πριν πάρει φωτιά το σενάριο.
Ίσως οι σχέσεις να είναι όντως αυτό, μικρά αυτοτελή επεισόδια που τελειώνουν γιατί ο πρωταγωνιστής αναζητά την ευτυχία σε λάθος μέρη. Ίσως όντως υπάρχουν άμαξες, γοβάκια και πρίγκιπες που τα σκότωσε το Instagram και κάποια λάθος dm.
Όμως ακόμα κι ανάμεσα σε όλους αυτούς που θα κάνουν guests στη ζωή σου, θα υπάρξουν και οι Best. Και μη με ρωτήσεις που θα τους βρεις κι αν υπάρχουν. Γιατί η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια. Αυτοί που θα έρθουν για να μείνουν στη ζωή σου, θα είναι αυτοί που όσο και να τους δίνεις λόγους για να φύγουν, θα μένουν εδώ!