Ψάχνεις για χρόνια το άλλο σου ολόκληρο γιατί βαρέθηκες τα μισά. Κάνεις σχέσεις, ίσως αρραβώνες, κάποιον γάμο ή απλά εφήμερα ερωτικά ειδύλλια. Άντρες επιφανείς, με κύρος, με σπουδές, λεφτά ή εξουσία. Άντρες χωρίς τίποτα από όλα αυτά ή με όλα μαζί. Άντρες που σε αγάπησαν και τους αγάπησες. Ίσως τελικά όχι και τόσο πολύ κάποιους. Κάποιοι σε πλήγωσαν κάποιους τους πλήγωσες. Είδες διαμαντένια δαχτυλίδια να περνούν από μπροστά σου- κάποια τα φόρεσες, κάποια τα πέταξες, κάποια τα φυλάς ακόμη σε ένα μικρό κουτάκι με νοσταλγία ως ενθύμιο μιας αγάπης μεγάλης.
Κι εκεί που κοντοζυγώνεις το πρώτο στάδιο της «ώριμης» ηλικίας, όποια κι αν είναι αυτή, εκεί που έχεις συμβιβαστεί με κάποιον ή αποφάσισες να τα τινάξεις όλα στον αέρα και να ελευθερωθείς αφού καλύτερα περνάς μόνη δίχως έγνοιες και δεσμεύσεις, έρχεται ξαφνικά, όπως συμβαίνει στις ταινίες και τα μυθιστορήματα, Εκείνος.
Η καρδιά σου περνάει από σαράντα κύματα
Μάλλον το μυαλό σου, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα. Γιατί τι είναι ο έρωτας; Ορμονικό πάρτυ! Οιστρογόνα, τεστοστερόνη, ντοπαμίνη, ωκυτοκίνη, όλα σε ένα εκρηκτικό μείγμα και πετάς στα σύννεφα! Δεν μπορείς να το πιστέψεις πως τελικά ναι, υπάρχει η αδελφή ψυχή, αυτός που οι σκέψεις σας συγκλίνουν στο maximum, που σκέφτεστε το ίδιο, γελάτε το ίδιο, αγαπάτε το ίδιο. Ενθουσιασμένοι και οι δύο από αυτήν την γνωριμία, πετάτε στον έβδομο ουρανό!
Και μετά, απότομη προσγείωση. Το μυαλό σου το γνωρίζει καλά αλλά αρνείται να το δεχτεί. Δεν γίνεται να είστε μαζί. Κανένας δεν θα αποδεχτεί μια τέτοια σχέση. Ούτε η κοινωνία μα ούτε και οι δικοί σας άνθρωποι. Είναι μικρότερος. Πολύ; Μια δεκαετία. Αν ήταν αυτός ο μεγαλύτερος θα έλεγαν όλοι πως βρήκες έναν ώριμο άντρα. Τώρα σε κοιτάζουν με μισό μάτι. «Θα χαραμίσει τη ζωή του», λένε. «Δεν ξέρουν αυτοί», σκέφτεσαι. Μα έπειτα είναι και οι φίλοι.
Οι φίλοι
Τι θα κάνεις όταν αυτός είναι σαράντα κι εσύ πενήντα; Αυτός πενήντα κι εσύ εξήντα; Εσύ θα είσαι γριά δίπλα του. Κοίτα εμάς, έχουμε δεσμούς, γάμους, οικογένεια, παιδιά. Γιατί σαχλαμαρίζεις, είχες όλα τα χρόνια να το κάνεις αυτό, καιρός τώρα να σοβαρευτείς, «να φτιάξεις τη ζωή σου».
Κι εσένα καίγεται η καρδιά σου. Κι η δική του, το ίδιο. Σε κοιτάζει και λιώνει, το ξέρεις πως δεν είναι ψέμα, δεν είναι απλά ένας ενθουσιασμός. Ο έρωτας έγινε αγάπη κι η αγάπη όνειρα και τα όνειρα ένα παρόν για το μέλλον. Θέλετε αυτό που έχουν οι άλλοι, οι «κανονικοί». Μα ποιος είναι τελικά ο «κανονικός»; Αυτός που συμβιβάζεται σε μια μέτρια σχέση/ γάμο για να μην είναι μόνος ή αυτός που ζει για το τώρα, ζει το συναίσθημα, ζει τον έρωτα;
Περνούν οι μήνες. Είστε μαζί. Κι έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις, που πρέπει είτε να ρισκάρεις είτε να μαζέψεις τα χαρτιά σου από το τραπέζι, τη λαβωμένη σου καρδιά και να φύγεις. Να πας να γίνεις κι εσύ «κανονική», όπως το ορίζει η μαμά σου, η γιαγιά σου, ο θείος σου, ο γείτονας. Κι αυτός; Δεν έχει ανάγκη αυτός, μικρός είναι θα σε ξεπεράσει, θα βρει αργότερα την επόμενη, αυτήν που του πρέπει, «να κάνει τη ζωή του».
Κι η δική σας ζωή; Η ζωή σας;
Τον κοιτάς που κοιμάται γαλήνιος, μέσα στην αγκαλιά σου, σφίγγοντας το χέρι σου στο χέρι του και τα πόδια σας μπερδεμένα κάτω από τα σκεπάσματα. Κοιμάται μέσα στην ασφάλεια, γνωρίζοντας πως είσαι εκεί γι’ αυτόν. Νιώθεις ένα τσίμπημα στο στήθος. Το μάτι σου πέφτει άθελά σου απέναντι στο ημερολόγιο τοίχου. Άλλη μια μέρα πέρασε. Βάζεις το πρόσωπό σου μέσα στον λαιμό του, να τραβήξεις μια τζούρα έρωτα, αγάπης. Άλλη μια μέρα. Μια μέρα ακόμη και μετά…