Ο σύντροφός σου και το ταμπού του σούπερ μάρκετ.
Το σούπερ μάρκετ για πολλούς άνδρες είναι ένα θέμα με αγκάθια. Δεν μιλάμε βέβαια, για ένα μπουκάλι γάλα ή για ένα πακέτο μακαρόνια. Όχι, μιλάμε για πράγματα γυναικεία, για πράγματα “απαγορευμένα”, όπως οι σερβιέτες, το χαρτί τουαλέτας και άλλα τέτοια.
Ο σύντροφός σου και το σούπερ μάρκετ
Η αλήθεια είναι λοιπόν, ότι μετά από τόσα χρόνια γάμου ο σύντροφός μου πάει στο σούπερ μάρκετ για τέτοια πράγματα, κυρίως όταν υπάρχει έκτακτη ανάγκη. Όταν για παράδειγμα, μου έχει έρθει περίοδος και συνειδητοποιώ την ώρα που είμαι στο μπάνιο ότι, δεν έχω ούτε μια σερβιέτα.
Ωστόσο, οι περισσότεροι άνδρες δεν αναλαμβάνουν τέτοιες “επικίνδυνες αποστολές” κι ακόμα κι αν τις αναλάβουν, δεν είναι εξασφαλισμένη η επιτυχία τους. Ο σύντροφός μου για παράδειγμα, σίγουρα έχει θέματα με τα χρώματα, αφού στα τόσα χρόνια, δεν έχει πετύχει ούτε μια φορά το μοβ. Αυτό το μοβ το σκούρο, όχι το πιο ανοιχτό, ούτε το άλλο το μελιτζανί.
Κι άντε ας πούμε ότι δυσκολεύονται με τα χρώματα. Αφού τους λέμε την μάρκα, το μέγεθος, την τιμή, το ράφι, τι άλλο υπάρχει δίπλα, που θα στρίψει, πώς θα πληρώσει και τελικά πώς θα γυρίσει σπίτι, γιατί συνεχίζει να μου φέρνει το λάθος κουτί;
Η απάντηση νομίζω είναι στην ντροπή. Ακόμα και σήμερα, πολλοί άνδρες θεωρούν ταμπού να συζητούν ανοιχτά κι ακομπλεξάριστα τέτοιου είδους θέματα. Μπορεί επίσης, να σιχαίνονται. Πόσο μάλλον να πρέπει να πάνε στο σούπερ μάρκετ για να τα ψωνίσουν κιόλας.
Ωστόσο, δεν είναι περίεργο που για τα δικά τους θέματα μιλάνε όχι απλά ανοιχτά, αλλά και με κάποια περηφάνια; Κι ακόμα πιο περίεργο δεν είναι, που θεωρούν ότι εμείς δεν θα ντραπούμε να αγοράζουμε τα δικά τους “ανδρικά” πράγματα, όπως τα προφυλακτικά τους;
Τελικά, τι φάση;
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν, είναι ότι οι άνδρες αντιμετωπίζουν τα “γυναικεία” θέματα, όπως οι ίδιοι συνηθίζουν να αποκαλούν, με μια δυσφορία. Πολλές φορές είναι η ντροπή, το ανδρικό εγώ ή ακόμα και η άγνοια. Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν με την παιδεία.
Πόσο οι άνδρες από μικροί εξοικειώνονται την γυναικεία φύση; Πόσα ξέρουν τα έφηβα αγόρια, πέρα από το σεξ; Και γιατί δεν ξέρουν;
Φταίει η δημόσια εκπαίδευση, που δεν έχει ένα σοβαρό μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης; Φταίμε οι γονείς που ντρεπόμαστε να εξηγήσουμε; Φταίει η κοινωνία, που αντιμετωπίζει όλα αυτά ως ταμπού;
Δεν ξέρω. Εγώ όμως σε τι φταίω που δεν μπορώ μια, έστω μια φορά, να έχω τις σωστές σερβιέτες;