Yπάρχουν λοιπόν κάποιες γυναίκες που θέλουν τον έρωτα που έχει να τους προσφέρει ένας άνδρας. Όχι απλά έναν άνδρα.
Μη μπερδεύεσαι. Δεν μιλώ για πρίγκιπες, άσπρα άλογα, ακριβά δώρα και σχέσεις καλά σχεδιασμένες για να προβάλλονται στα κοινωνικά δίκτυα. Δεν αναφέρομαι ούτε και σε εκείνον τον υπέρμετρα σέξι τύπο που έχει βαλθεί να σε τρελάνει σεξουαλικά. Ούτε σε εκείνον που φιλάει υπέροχα. Ούτε σε εκείνον που βρίσκει πάντα χρόνο για σένα όταν δεν είναι καλά – όταν δεν είσαι καλά.
Ωραίοι, σέξι, ευπαρουσίαστοι, εραστές, αγαπησιάρηδες, καλά παιδιά, ναι. Όλοι αυτοί οι άνδρες υπάρχουν και σίγουρα αρέσουν.
Όχι όμως. Οι γυναίκες για να ‘κλειδώσουν’, για να εμπιστευτούν, για να πιστέψουν στις one in a lifetime σχέσεις και για να δώσουν ολοκληρωτικά σώμα, ψυχή και μυαλό, ζητάνε κάτι άλλο.
Γιατί οι γυναίκες ζητάνε λίγα – τα πλέον σπάνια
Ζητάνε το συναίσθημα, αρκεί να έχει ωριμάσει μέσα από την λογική. Ζητάνε ένταση και πάθος, όχι όμως επιτηδευμένο. Όχι υπό πίεση. Όχι έρωτα της μιας βραδιάς. Όχι ψεύτικη απόλαυση εφόσον ξέρουν πως μοιάζει η αληθινή. Ζητάνε διάρκεια. Ζητάνε αλήθεια. Κυρίως στο συναίσθημα. Οπωσδήποτε στη χαρά. Ζητάνε να μην χρειάζεται να εξηγούν τι ζητάνε. Ζητάνε να αρέσουν χωρίς να προσπαθούν να καταλάβουν αν τελικά αρέσουν.
Μια γυναίκα δεν μένει για να την αγαπούν
Μια γυναίκα μένει, ερωτεύεται, τρελαίνεται και οραματίζεται τον εαυτό της με έναν που θα ξέρει πως να την ποθεί. Με έναν άνδρα που θα την αγαπάει επειδή την θέλει και όχι το αντίθετο. Μια γυναίκα έλκεται από εκείνον που έλκεται προς αυτήν. Και όχι το αντίθετο. Σπάνια το αντίθετο και υπάρχει εξήγηση.
Η εξήγηση
Αν μια γυναίκα ήθελε μόνο να νιώθει πως την αγαπάνε, θα μπορούσε κάλλιστα να αρκεστεί αποκλειστικά και μόνο στη γονεϊκή αγάπη. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι τρομερό για να τους εντυπωσιάσει. Την αγαπούν όπως και να είναι. Ό,τι και να κάνει και αυτό το γνωρίζει.
Αν ήθελε λοιπόν απλά να αγαπιέται, αντιλαμβάνεσαι πιστεύω όσο και εγώ πως μέσα στο σπίτι της θα ήταν απόλυτα ευτυχισμένη και πλήρης. Δεν θα έψαχνε η καρδιά της για αυτόν τον ‘έναν’. Εκείνον που θα ξέρει πως να διαχειριστεί και την ψυχή αλλά και το κορμί της.
Η αγάπη δεν είναι αυταπάρνηση
Αντιστοίχως, ο έρωτας δεν είναι απλά ένας εγωισμός. Ομολογώ πως καιρό τώρα αναρωτιέμαι γιατί οι σχέσεις έχουν υπερεκτιμηθεί τόσο με το να αρκούνται απλά στην αγάπη. Όχι όμως. Ένα σ΄αγαπώ δεν λέει τίποτα.
Δεν λέει τίποτα αν δεν το δείχνουν οι πράξεις σου. Αν δεν προκύπτει έτσι απλά και στα ξαφνικά. Ναι, να αγαπάμε γιατί υπάρχει αιτία πίσω από την αγάπη μας όχι όμως να αγαπάμε για να επισκιάσουμε όλα εκείνα τα όμορφα συναισθήματα που έχει να μας προσφέρει ο έρωτας. Ακόμα και μετά από 10 χρόνια σχέσης ή και 40.
Πως γίναμε έτσι;
Γάμοι βαρετοί, ζωή γεμάτη ρουτίνα, σχέσεις από συμφέρον. Σχέσεις από συνήθεια ή γιατί ηλικιακά δεν είχαμε άλλη επιλογή. Σχέσεις χωρίς πόθο. Το διανοείσαι; Σχέσεις για να λέγονται απλά σχέσεις. Είναι αστείο και ταυτόχρονα θλιβερό.
Γιατί απουσιάζει η επικοινωνία, γι’ αυτό γίναμε έτσι. Γιατί η σαρκική επαφή και απόλαυση έγινε ανύπαρκτη. Γιατί σημασία δεν έχει να βρεθεί λύση αλλά ποιος θα υπερισχύσει. Γιατί οι οικονομικές πιέσεις πιέζουν κι άλλο. Γιατί η ανατροφή ενός παιδιού είναι πολλά περισσότερα από μια γέννα. Γιατί οι σχέσεις θέλουν δουλειά και οι περισσότεροι βαριούνται να ‘δουλεύουν’.
Για αυτό γίναμε έτσι.
Γιατί οι άνδρες είναι ‘καλοί’ και ‘κατάλληλοι’ όταν είναι σταθεροί και έμπιστοι. Γιατί οι γυναίκες πέρα από αυτό θέλουν να νιώθουν και ενθουσιασμό. Γιατί η κοινωνία ακόμα ζει και μεγαλώνει με στερεότυπα. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Γι’ αυτό γίναμε έτσι. Γι’ αυτό αναρωτιόμαστε τι θέλουν οι γυναίκες και ύστερα οι άνδρες.
Γιατί ζητάμε τα αυτονόητα. Εκείνα που όταν κλείνουμε τα μάτια καταλήγουν στον έρωτα και η αγάπη δυστυχώς από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να ολοκληρώσει τα αυτονόητα.
Χωρίς τον έρωτα λοιπόν μία γυναίκα εύκολα ξαναρχίζει να αναρωτιέται τι πραγματικά θέλει. Εύκολα κλαίει και απογοητεύεται. Εύκολα μένει μόνη από επιλογή. Μέχρι να καταλάβει πως αυτός ο ‘ένας’ που ψάχνει να βρει για να ευτυχήσει, τελικά κατοικούσε από πάντα μέσα της.