Όταν το δίλημμα είναι αβάσταχτο.
Για πολλούς ανθρώπους η σχέση αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη, μια φυσική ροή των πραγμάτων. Για άλλους όμως, η σχέση μοιάζει κάτι περισσότερο σαν στέρηση της ελευθερίας τους. Γι’ αυτούς ισχύει το ελευθερία ή σχέση, που είναι κάτι παραπλήσιο με τον θάνατο. Και στα αλήθεια είναι ένα μεγάλο δίλημμα και πραγματικά ένα μεγάλο πρόβλημα.
Πολλοί άνθρωποι είναι τόσο αγκιστρωμένοι πάνω στην ελευθερία τους, ή στην ιδέα αυτής, που δεν μπορούν να εγκλωβίσουν τον εαυτό τους σε καμία σύμβαση, σε κανένα περιορισμό. Και γι’ αυτούς μια ανθρώπινη σχέση, που ναι σίγουρα απαιτεί συμβιβασμούς και περιορισμούς, είναι φυλακή, είναι κάτεργο.
Πολύ απλά, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με αυτή την ιδέα και μάλιστα, το όλο θέμα το γιγαντώνουν στο μυαλό τους. Σαφώς και είναι μια υπερβολή, αλλά είναι η δική τους αλήθεια και είναι σεβαστή. Έτσι αισθάνονται κι έτσι πράττουν. Μήπως όμως χάνουν τελικά πολλά; Μήπως μετά να είναι αργά;
Οι συνέπειες
Το να μην μπορείς να λειτουργήσεις σε μια σχέση συμβαίνει, έχει συμβεί και θα συμβαίνει για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Το να είναι επιλογή σου όμως, επειδή φοβάσαι ή δυσανασχετείς με τη δέσμευση, είναι κάτι που μακροπρόθεσμα θα σου δημιουργήσει πρόβλημα.
Καταρχάς, είναι μια συνθήκη, που αναγκαστικά θα σε κάνει να είσαι πάντα μόν@. Θα έχεις περιστασιακές επαφές, κυρίως σεξουαλικές και πάντα χωρίς καμία υπόσχεση, χωρίς κανένα μέλλον. Οι άνθρωποι όμως, ως κοινωνικά όντα, χρειαζόμαστε να ξέρουμε ότι είμαστε με κάποιον. Μας αρέσει η σταθερότητα και η κτήση. Να ξέρουμε δηλαδή ότι έχουμε κάτι σταθερό στη ζωή μας και ότι αυτό είναι δικό μας, κατάδικο μας. Αν λοιπόν, εσύ δεν μπορείς να εξασφαλίσεις μια, έστω και βασική, δέσμευση, αν δεν μπορείς κάπως να οριοθετήσεις μια σχέση με έναν άνθρωπο, που μπορεί πραγματικά να σε ενδιαφέρει, τότε αργά ή γρήγορα θα τον χάσεις. Γιατί είναι φυσικό, να μην μπορεί κανείς να πλέει συνέχεια σε αχαρτογράφητα νερά. Κάποτε θα θελήσει ένα λιμάνι.
Πέρα όμως, από την μοναξιά, θα χάσεις σταδιακά και την ικανότητά σου να συναναστρέφεσαι. Αυτή η επιμονή σου στην απόλυτη ελευθερία σου, για κάποιους, ακόμα και για τους φίλους σου είναι κουραστική. Και μην ξεχνάς ότι, οποιαδήποτε σχέση είναι δέσμευση. Και απαιτεί εμπιστοσύνη και κατανόηση. Αν εσύ δεν τα εξασκήσεις αυτά, πολύ απλά θα τα παροπλίσεις.
Μέσα σε μια σχέση, μπορείς να είσαι ελεύθερ@. Μπορείς να έχεις το χώρο σου και τον χρόνο σου. Μια σχέση δεν είναι στέρηση, αλλά μοίρασμα. Μοίρασμα ισοσκελές και δίκαιο. Μοίρασμα όμως, που έχει αγάπη και νοιάξιμο και φροντίδα. Και στα αλήθεια είναι μικρό το κόστος αν σταθείς τυχερ@ και βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο να μοιραστείς. Δεν στερείσαι λοιπόν, δεν χάνεις, αλλά μοιράζεσαι και κερδίζεις.