Αν πρόκειται για μεγάλη αγάπη το θέμα θα είναι πάντα να τη βρεις. Το πότε θα είναι πάντα ένας άλυτος γρίφος. Αλλά ποτέ μια χρονικά προβλέψιμη συγκυρία.
Κάποιοι πιστεύουν πως τις αγάπες πρέπει να τις κυνηγάς. Κάποιοι άλλοι σιγοτραγούδησαν πως η αγάπη θα σε βρει όπου και να είσαι. Δεν ξέρω τι ισχύει περισσότερο. Αλλά τον τελευταίο καιρό συναντώ ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που βρήκαν την αγάπη ενώ έψαχναν για χαρτομάντηλα, για έξοδο διαφυγής από τα μπουζούκια. Μέχρι και καλαμάκι για το φρέντο που τους έπεσε.
Το γιατί συμβαίνει αυτό όταν δεν το περιμένεις και όχι όταν το αναζητάς με μανία, προσμονή και ανυπομονησία ακόμα δεν το κατάλαβα. Ή μήπως απλά δε θέλω να το καταλάβω. Ίσως οι λόγοι να είναι πιο απλοί απ’ ότι φαντάζομαι.
Γιατί δεν περιμένεις τίποτα-πόσο μάλλον τη μεγάλη αγάπη- είσαι κάτι περισσότερο από 100% ο εαυτός σου.
Γιατί πολύ απλά δε σε νοιάζει να εντυπωσιάσεις κάποιον με τα προσόντα σου. Ούτε καν να κρύψεις τα ελαττώματά σου. Μπορεί να κυκλοφορείς με φόρμες και στυλό στο μαλλί, να αυτοσαρκάζεσαι για τη δίαιτα που χάλασες για χάρη μιας βάφλας κι άλλα πολλά. Όμως όλα αυτά είναι η αλήθεια σου, η γήινη εικόνα σου που τις περισσότερες φορές μαγνητίζει τους πάντες.
Γιατί δεν ζεις με την ελπίδα να έρθει μια αγάπη να σε σώσει
Τότε απλά επιλέγεις να χτίσεις τη ζωή που θες. Να αντέξεις τα αφεντικά σου, τη γκρίνια, τα πρότζεκτ που τρέχουν. Να θέσεις τους στόχους σου και να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Δεν έχει σημασία αν θα τα πετύχεις όλα ή απλά τα μισά. Σημασία έχει πως δηλώνεις ένας άνθρωπος που ζει και δεν περιμένει να αγαπήσει για να ζήσει.
Γιατί είσαι ανοιχτή να δοκιμάσεις νέα πράγματα
Από το να κάνεις αναρρίχηση και να ανάψεις το μάτι της κουζίνας- με φωτιά και χωρίς- μέχρι να αλλάξεις πόλη/χώρα για να εξελίξεις μια ιδέα. Λογικό επακόλουθο να έχεις πιθανότητες πολλές στο μεσοδιάστημα να γνωρίσεις πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, σε διάφορες στιγμές χωρίς χρονικά όρια και στάνταρ απαιτήσεις.
Και διαφορετικούς ανθρώπους
Χωρίς model types που να τους επιλέγεις ή να τους απορρίπτεις βάσει προσωπικού cv. Γιατί η μεγάλη αγάπη της ζωής σου δεν είναι απαραίτητα ένας μελαχρινός με ωροσκόπο Παρθένο που δουλεύει σε ναυτιλιακή και καθαρίζει το σπίτι καλύτερα από τον Καντακουζηνό. Μπορεί να μετακινείται με ποδήλατο να ζει στην Κέρκυρα, να έχει βιβλιοπωλείο και να μη θυμάται η μαμά του τι ώρα γεννήθηκε.
Τέλος δηλώνεις κι επιλέγεις να είσαι ευτυχισμένη μόνη σου
Χωρίς απαραίτητα να είσαι σε σχέση ή να φοράς μονόπετρο ή να πρέπει να φορέσεις για να είσαι. Χωρίς να ξέρεις τι θα φέρει η επόμενη μέρα, μήνας ούτε καν αυτή η υπόλοιπη λειψή χρονιά. Και στην τελική δε ζεις με αυτοσκοπό να φέρει οπωσδήποτε κάποιον για συμπλήρωμα. Να έρθει μόνος του -αν είναι να έρθει- με κύμα, αέρα βροχή. Αλλά μέχρι τότε εσύ κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να μπορείς να χαμογελάς. Για να μαζεύεις στιγμές που γίνονται αναμνήσεις. Για να θυμάσαι πως μόνη ή με αγάπη εσύ οφείλεις πρώτα να έχεις αγαπήσει το σήμερα, το τώρα κι ας μην είναι πολλά υποσχόμενο. Θα το κάνεις εσύ.
Και κάπως έτσι γίνονται οι άνθρωποι κελεπούρια, ελκυστικοί, έτοιμοι να κάνουν όποιον σταθεί δίπλα τους ευτυχισμένο. Γιατί πριν φτάσουν να κοιτάξουν τι υπάρχει απέναντι, εστίασαν μέσα τους για τα καλά*