Όταν συμβαίνουν στη ζωή σου ορισμένα δυσάρεστα γεγονότα, πως αντιδράς; Κατηγορείς με κάθε ευκαιρία τους άλλους ή αναλαμβάνεις την ευθύνη για όσα σου συμβαίνουν; Να ξέρεις πως δεν είναι λίγοι όσοι επιλέγουν να κατηγορούν μονίμως τους άλλους. Και παρότι η χρήση της κατηγορίας μοιάζει σε κάποιους λυτρωτική και εύκολη, στη πραγματικότητα δεν είναι καθόλου λειτουργική!
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ο λόγος είναι απλός. Μοιάζει ευκολότερο και πιο ευχάριστο στη σκέψη ότι ο ‘’άλλος’’ είναι λάθος, παρά εμείς. Γιατί αν η ευθύνη μετατοπιστεί στο ‘’εμείς’’ τότε αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση να κοιτάξει κανείς μέσα του και αυτό συνήθως είναι δύσκολο ως προς την διαδικασία που απαιτεί. Πόσοι στα αλήθεια κοιτάνε πρώτα μέσα τους; Όπως φαίνεται λίγοι και υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους συνήθως ωθούμαστε στην ευθυνοφοβία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων
Όταν προκύπτει κάτι δυσάρεστο στους ανθρώπους συνήθως είναι αναγκαίο να έρθουν αντιμέτωποι και με τα συναισθήματά τους. Πολλοί είναι αυτοί όμως οι οποίοι αποφεύγουν να δουν την αλήθεια κατάματα, πόσο μάλλον όταν αυτή η αλήθεια δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα που θα ήθελαν να βιώνουν. Έτσι, οι περισσότεροι καταλήγουν να προβάλλουν στους άλλους την ευθύνη της οποιασδήποτε δυσάρεστης κατάστασης, με την ελπίδα να αποφύγουν την απογοήτευση που θα προκύψει στη συνέχεια μέσα τους.
Αμυντική στάση
Πρόκειται για την κλασική κατάσταση ‘’επίθεσης-άμυνας’’. Πιο συγκεκριμένα, έχει παρατηρηθεί πως όταν νιώθουμε να μας επιτίθονται, συνήθως κατηγορούμε τους άλλους για να αμυνθούμε και κατ’ επέκταση να προστατευτούμε από τους εξωγενής παράγοντες που μας επηρεάζουν αρνητικά. Όταν ωστόσο δεν φταίμε για κάτι και κατηγορούμαστε γι’αυτό το ‘’κάτι’’ είναι πιο πιθανό να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας μέχρι τέλους. Αντίθετα, όταν φταίμε, το συναίσθημα της ενοχής μπορεί να λειτουργήσει τόσο αρνητικά με αποτέλεσμα να αναγκαστούμε κάποιες φορές να κατηγορήσουμε τους άλλους για να αποφύγουμε την ευθύνη των όσων είπαμε ή πράξαμε.
Πως θα καταφέρεις να αλλάξεις αυτή σου την συνήθεια;
Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται μεγάλη γενναιότητα για να τολμάμε να είμαστε 24 ώρες το 24ωρο ο εαυτός μας. Και παρότι φαίνεται ορισμένες φορές πολύ δύσκολο να κοιτάξουμε κατάματα την ευθυνοφοβία μας, όσοι τολμούν να παραδεχθούν τον φόβο ή την ευθύνη που τους αναλογεί, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επιτύχουν στις σχέσεις τους και κυρίως στη βελτίωση της σχέσης με τον εαυτό τους.
-
Πότε κατηγορείς;
Σε πρώτη φάση θα χρειαστεί να αναγνωρίσεις πότε και γιατί μπαίνεις στη διαδικασία να κατηγορήσεις κάποιον. Ο τρόπος με τον οποίο απευθύνεσαι στους άλλους όπως για παράδειγμα: ΄΄Δεν ακούς ποτέ τι σου λέω’’, ‘’Πάλι τα ίδια κάνεις’’, ‘’Εσύ φταις που γίναμε έτσι’’, καθορίζει την νοοτροπία σου. Αν αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι εκείνες τις δύσκολες ώρες, αυτομάτως θα αλλάξει και η ζωή σου προς το καλύτερο.
Ο τρόπος που μιλάμε και εκφραζόμαστε (όσο περίεργο και αν ακούγεται) αποτελεί μια συνήθεια και μάλιστα από τις πιο έντονες. Κάποιοι με τον τρόπο που επικοινωνούν έχουν την τάση να κατηγορούν συνέχεια τους άλλους και κάποιοι άλλοι επιλέγουν να το κάνουν μόνο όταν θεωρούν οτι χρήζει αναγκαίο. Εσύ τι επιλέγεις συνήθως να κάνεις;
-
Βάλε ένα τέλος στην επικριτικότητα
Πόσο συχνά επιλέγεις να μπεις στα παπούτσια του άλλου; Πόσο εύκολο σου είναι να βγεις από την προσέγγιση του «σωστού και λάθους»; Αντικειμενικά μιλώντας, εφόσον δεν είναι κανένας τέλειος, άρα ούτε και εσύ, τότε δεν γίνεται να είναι πάντα και οι δικοί σου άνθρωποι ολόσωστοι. Χρειάζεται να δείχνεις κατανόηση, ενσυναίσθηση και κυρίως θέληση για να προσπαθήσεις πριν μετατοπίσεις την ευθύνη κάπου αλλού, να αισθανθείς πως νιώθει εκείνη την στιγμή και το εν δυνάμει ‘’θύμα’’ σου. Αυτό θα σε βοηθήσει να λάβεις με την σειρά σου την κατανόηση που αναζητάς. Δράση – αντίδραση, όπως και στους νόμους της φυσικής!
-
Κόψε τη συνήθεια
Το παιχνίδι του ‘’εσύ φταις’’ όσο και αν δεν του φαίνεται είναι στα αλήθεια πολύ εθιστικό. Αυτό θα συμβαίνει όσες φορές και αν επιλέξεις να το παίξεις. Ακόμη και αν βελτιωθείς ως ‘παίκτης’ δεν πρόκειται ποτέ να βγεις κερδισμένος μέσα από αυτό. Και ποιος στα αλήθεια θέλει να βιώνει μονίμως μια τοξική διαδικασία που εν τέλει οδηγεί τον εαυτό σε αδιέξοδο; Πιθανολογώ κανείς και πως ούτε και εσύ!
Απέκτησε τον έλεγχο των πράξεων σου. Επαναπροσδιόρισε τους στόχους σου και μη ξεχάσεις να αναγνωρίσεις τους λόγους για τους οποίους φοβάσαι να αναλάβεις την οποιαδήποτε ευθύνη. Αξίζει και με το παραπάνω να το τολμήσεις!