Στρέιτ, γκέι, λεσβία. Μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι στα κουτάκια του σεξουαλικού μας βιογραφικού, μία μόνο απάντηση είναι τελικά και η σωστή. Και παρότι κάποιες φορές η πιο ειλικρινής απάντηση είναι να δηλώσουμε πως ίσως (λέμε ίσως) φλερτάρουμε με περισσότερες από μία απαντήσεις, τελικά καταλήγουμε να δηλώνουμε ότι ακούγεται στα αυτιά μας πιο politically correct. Κοινώς; Μέχρι και ο επεξεργαστής κειμένου του υπολογιστή μου, μου υπογραμμίζει αυτόματα την λέξη αμφιφυλοφιλία ως λανθασμένη. Ας περάσουμε ωστόσο στο ζητούμενο αυτού του κειμένου.
Αμφισεξουαλικός μέχρι αποδείξεως του εναντίου
Γεγονός είναι πως γεννιόμαστε χωρίς καμία αίσθηση αρσενικού ή θηλυκού και δεν την αποκτούμε παρά στα τρία μας χρόνια, οπότε και ο άνθρωπος μεταφέρει την επιθυμία του από τον εαυτό του προς άλλα πρόσωπα, συνήθως προς τα σημαντικότερα πρόσωπα του περιβάλλοντος του και αυτά είναι συνήθως η μητέρα του (πόσο μάλλον αν πρόκειται για αγόρια) και ο πατέρας (συνήθως για τα κορίτσια). Κάποιες φορές όμως η «μεταφορά» δεν γίνεται ακριβώς έτσι.
Η υπόθεση ότι οι μητέρες των ομοφυλόφιλων έχουν ισχυρούς δεσμούς και έντονα προνομιακή συμπεριφορά προς τον γιό τους έχει απασχολήσει από παλιά τους επιστήμονες αλλά και γενικότερα την κοινή γνώμη. Οι μελέτες ωστόσο δεν το επιβεβαιώνουν. Βρήκαν μάλιστα κατά καιρούς παρόμοιες σχέσεις σε πολλά αγόρια με ετεροφυλικό προσανατολισμό. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο προσανατολισμός καθορίζεται από γενετικές – βιολογικές παραμέτρους, που όμως δεν έχουν διευκρινιστεί εις βάθος. Σίγουρα πάντως η έλλειψη τεστοστερόνης δεν είναι η αιτία μιας ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, καθώς έχει αποδειχθεί ότι η τεστοστερόνη σχετίζεται με την επιθυμία αλλά όχι με τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι περιγράφουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό σαν κάτι που ‘είναι’ και όχι σαν κάτι που έχουν επιλέξει.
Εκεί στα γνωστά και πρώτα χρόνια της εφηβεία είναι που τίθεται το ερώτημα: Τελικά στρέιτ ή γκέι; Ένα ερώτημα που δοσμένο με τη μορφή διλήμματος είναι εξαρχής λάθος, αφού αποκλείει τον τρίτο δρόμο του σεξουαλικού προσανατολισμού. Την αμφισεξουαλικότητα.
Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ψυχολογική Εταιρεία ο σεξουαλικός προσανατολισμός αναφέρεται στην ενδογενή συναισθηματική, ρομαντική και σεξουαλική έλξη προς άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο, θα ήθελα στο σημείο αυτό να διευκρινίσω πως δεν αναφέρεται σε μια προσωρινή ή περιστασιακή κατάσταση, αλλά για έλξη που είναι σταθερή στο χρόνο. Κι αν δεν σε πείθω με όλα αυτά, τότε έχε υπόψιν σου πως και ο Φρόιντ έχει πει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να γίνει αμφισεξουαλικός κάποια στιγμή στη ζωή του. Τι έχεις να προσθέσεις λοιπόν εσύ σε όλο αυτό;
Άλλο προσανατολισμός και άλλο έκφραση
Εγώ θα πω πως παρά τις συντηρητικές μας καταβολές, η κοινωνία μας αναγνωρίζει κάθε μέρα περισσότερο τη διαφορετικότητα των ανθρώπων γύρω από την σεξουαλικότητα. Παρόλο όμως που αποδεχόμαστε πια όλο και πιο πολύ την ομοφυλοφιλία, πολλοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν την αμφισεξουαλικότητα με έντονο σκεπτικισμό, συχνά με μεγάλο φόβο και άρνηση και σίγουρα πιο συχνά από ότι για την ομοφυλοφιλία. Αυτό συμβαίνει διότι οι αμφιφυλόφιλοι αποτελούν πλειονότητα (ή και όχι), μια πλειονότητα όμως που δυσκολεύεται να εκφράσει τον προσανατολισμό της σεξουαλικότητας της.
Κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις
Η σεξουαλικότητα συχνά είναι επιφορτισμένη με κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις. Οι άνθρωποι συχνά έχουμε στο μυαλό μας τι είναι αυτό που οι άλλοι περιμένουν από εμάς και όταν αυτό είναι διαφορετικό από αυτό που νιώθουμε μέσα μας. Τότε ακριβώς λοιπόν είναι που δημιουργείται η σύγκρουση όπως και η δυσφορία που νιώθουμε μέσα μας. Και κάπως έτσι, η αποδοχή του σεξουαλικού μας προσανατολισμού δυσχεραίνεται αντί να απελευθερώνεται όπως ακριβώς μας αξίζει.
Διεκδικώντας την προσωπική μας ταυτότητα
Η προσωπική μας ταυτότητα είναι το πιο «επίσημο» από τα «επίσημα» έγγραφά μας. Την κουβαλάμε παντού, για την περίπτωση που μας την ζητήσουν, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αποδείξουμε ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας, ότι έχουμε και εμείς λόγο στα όσα συμβαίνουν τριγύρω μας. Και η σεξουαλική μας «ταυτότητα»;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αποδοχή της σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται αρκετή ψυχοθεραπευτική δουλειά. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό, πόσο μάλλον αν σκεφτείς πόσα στερεότυπα και προκαταλήψεις έχουν περάσει σε όλους μας ανεξαιρέτως φύλου αλλά και σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η κοινωνία που οραματιζόμαστε
Σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από προκαταλήψεις και χαμηλό δείκτη ανοχής στη διαφορετικότητα, το αίσθημα της ελευθερίας και της ασφάλειας γεγονός είναι πως βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Ένα τέτοιο περιβάλλον όμως δυσχεραίνει την έκφραση των αναγκών μας όπως και το δικαίωμα του να απολαμβάνει κανείς τις σεξουαλικές του σχέσεις.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όλες οι κοινωνίες οφείλουν να διασφαλίζουν ένα περιβάλλον που να προστατεύει την σεξουαλικότητα των ανθρώπων. Γιατί μόνο μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον μπορούμε να διερευνήσουμε, να κατανοήσουμε και τελικά να βιώσουμε στο απόλυτο την απόλυτη σεξουαλικότητα μας χωρίς ενοχές και φυσικά χωρίς προκαταλήψεις.
Και επειδή τα πρόσωπα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας είναι όσα και οι άνθρωποι αυτής της γης, ένα περιβάλλον που σέβεται την διαφορετικότητα θα είναι ένα περιβάλλον που θα μας βοηθήσει επιτέλους να αναγνωρίσουμε καλύτερα και τον εαυτό μας από όλες τις απόψεις. Κι όταν αυτό συμβεί, κι όταν τα στερεότυπα «πεθάνουν», τότε και μόνο τότε θα είμαστε επιτέλους περήφανα ευτυχισμένοι, διεκδικώντας το δικαίωμα του να ζούμε δίχως φόβο. Παρά μόνο με πάθος!
featured photo: ©pexels/@Laker