Ή για να γράψω σωστά τον τίτλο «Ελεύθερη ΕΠΕΛΕΞΑ να είμαι». Δεν έτυχε, δε με πίεσε κανείς, δεν αναγκάστηκα.
Το επέλεξα συνειδητά και είμαι περήφανη για αυτό. Για αυτό και εκφράσεις του τύπου “Κρίμα η καημενούλα. Είναι καιρό μόνη της.» ή «Μα τόσο άτυχο αυτό το κορίτσι.», είναι απλά παρατηρήσεις ανθρώπων που δε με αφορούν. Δεν αφορά κανέναν η επιλογή μου. Γιατί, ναι, για επιλογή πρόκειται. Μία επιλογή που μάλλον κάνεις όταν έχεις πλέον πραγματικά ανάγκη να βρεθείς με τον εαυτό σου. Να τον μάθεις ουσιαστικά. Να τα βρεις μαζί του. Να τον αγκαλιάσεις και να συμφιλιωθείς με όλα εκείνα που τόσα χρόνια σας χώριζαν.
Αυτήν την επιλογή έκανα κι εγώ και κάθισα δειλά στην αρχή, φοβισμένα και αναζήτησα τις σταθερές μου.
Τα μονοπάτια και τις επιλογές. Κι αν στην αρχή ταράχτηκα, γιατί η μοναξιά κρύβει δυσκολίες δε θα το αρνηθώ, στην πορεία άρχισα να ευχαριστιέμαι την ιδιότητα αυτή και όλα τα πλεονεκτήματά της. Γιατί η μοναχικότητα μπορεί να είναι εγωιστική αλλά είναι και γλυκιά.
Να έχεις ένα υπέρδιπλο κρεβάτι όλο δικό σου, να τρως δίχως ενοχές το τελευταίο κομμάτι της πίτσας, να μην αγχώνεσαι καθημερινά για την εικόνα σου ή αν την περιποιείσαι σχολαστικά να το κάνεις γιατί αυτό θέλεις να κάνεις κι όχι γιατί αναγκάζεις τον εαυτό σου να το κάνει. Μικρές λεπτομέρειες ίσως για κάποιους, μεγάλες αλήθειες για κάποιους άλλους. Κι αν δε θέλεις να μοιραστείς ακόμη την καθημερινότητά σου με κάποιον άλλον, δε χρειάζεται ούτε να απολογηθείς για αυτό ούτε να νιώθεις διαφορετική σε σχέση με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Όσο για εμένα, όχι μόνο δεν είμαι κατά των σχέσεων, αντιθέτως η συντροφικότητα είναι πολύ σημαντική και η αγάπη έχει ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή μου.
Αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει ο σεβασμός και η αγάπη στις επιλογές και τις ανάγκες μου. Και όλα αυτά τα ανακάλυψα την περίοδο της μοναξιάς μου. Κι έμαθα. Μπορεί να σκόνταψα, να τραυματίστηκα, να λύγισα, αλλά έμαθα. Έμαθα όσα δεν ήξερα και έμαθα κι όσα δε με άφηναν οι συνθήκες και οι άλλοι, αλλά έμαθα κι εκείνα που έπρεπε για να εκτιμήσω σωστά αυτό που θα ερχόταν.
Κι όταν στο δρόμο μου ήρθε και πάλι η αγάπη, την επέλεξα όχι γιατί απεγνωσμένα έψαχνα να αλλάξω την ταμπέλα στη ζωή μου, ούτε γιατί φοβήθηκα τη μοναξιά. Την επέλεξα γιατί πραγματικά είχε έρθει η δική μου στιγμή. Η στιγμή να μοιραστώ εκείνο το πολύτιμο τελευταίο κομμάτι της πίτσας.