Υπάρχουν πράγματα ρομαντικά που κάθε γυναίκα θα είχε ευχηθεί να ακούσει κάποια στιγμή στη ζωή της. Είναι εκείνες οι τελείως akward στιγμές που νιώθεις πόσο μοναδική είσαι για κάποιον. Ο ενθουσιασμός της υπερβολής στις ρομαντικές δηλώσεις ενδέχεται να κρύβει κάτι πιο βαθύ. Κάτι πιο περίεργο και όχι τόσο αθώο όσο φαντάζεσαι. Χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι όλο αυτό είναι δικό σου ή ότι τελικά δεν ενδιαφέρεται και τόσο για σένα κλπ.
Απλά είναι αυτό που λένε « τα μεγάλα λόγια» πρέπει να συνοδεύονται από μεγάλες πράξεις. Οπότε είτε αυτό δε γίνεται, είτε γίνεται σε κάποια υπερβολή. Όπως και να χει υπάρχουν κάποια πράγματα που μοιάζουν πολύ καλά για να είναι αληθινά.
Σου αξίζει κάτι καλύτερο. Δεν είμαι αρκετός για σένα
Και εκεί που λες πως γνώρισες έναν τύπο που δέχεται την αδιαμφισβήτητη υπεροχή σου. Κάποιον που δεν φοβάται να παραδεχτεί πόσο υπέροχη είσαι. Χτυπάει το καμπανάκι της λογικής. Δηλαδή ώπα είσαι σίγουρη πως αυτό είναι καλο; Να έχεις δίπλα σου κάποιον που να νιώθει πως είναι λίγος για σένα. Κάποιον που νιώθεις πως είναι κατώτερος ή ανάξιος να τον αγαπάς και να τον θέλεις στη ζωή σου.
Όσο όμορφο κι αν είναι να βρεις κάποιον να σε θαυμάζει. Γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός (καλό να το λες κι εσύ) «Your man must be your biggest fan (and fun)» Σε ελεύθερη μετάφραση ο άντρας σου, ο φίλος σου πρέπει να είναι ο μεγαλύτερός σου θαυμαστής και να σου προσφέρει και τη μεγαλύτερη χαρά μαζί.
Αλλά και πάλι για πες μου γίνεται να στηριχτείς, να νιώθεις ασφάλεια με κάποιον που δε νιώθει ο ίδιος καλά με τον εαυτό του…
Θέλω να γεράσουμε μαζί/ μοναδική μου αγάπη κλπ
Ποιος Μάνθος και ποια Πέγκυ τέλος πάντων. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Μιμίκος και Μαίρη και όλα τα δυνατά ζευγάρια αυτής και της άλλης εποχής ωχριούν μπροστά σας.
Έχεις απέναντί σου την εξαίρεση στο αντρικό φύλο, έναν ώριμο και κατασταλαγμένο άντρα έτοιμο για σπίτι. Ή απλά κάποιον που τα χει κάνει copy paste όλα αυτά και τα λέει παντού. Γιατί πιάνουν, γιατί θέλει και περιπέτεια και παραμύθι ή γιατί απλά μπορεί.
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα
Αυτοί οι «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» είναι αυτοί που συνήθως φεύγουν και ξεχνάνε πρώτοι. Αυτοί που πάνε για τσιγάρα και δε γυρίζουν ποτέ ή απλά σε χωρίζουν την επόμενη μέρα από τις διακοπές σας. Πολύ μελό για το τίποτα.
Σε χρειάζομαι γιατί σ αγαπώ.
‘Άλλο το αγαπώ σκέτο και άλλο το σε χρειάζομαι. Είναι τελείως διαφορετικό να έχεις ανάγκη κάποιον και τελείως διαφορετικό να τον αγαπάς και γι αυτό να τον χρειάζεσαι. Συνήθως εκεί σκοντάφτουμε και πατάμε την πρώτη μπανανόφλουδα. Γιατί οκ είναι ωραίο να σε χρειάζεται κάποιος στη ζωή του/ να μην μπορεί χωρίς εσένα ή ακόμα καλύτερα να μπορεί να μη θέλει.
Αυτό το τελευταίο αν υπάρχει και δεν είναι ανάγκη, συνήθεια ή συμβιβασμός δέχομαι να σου απαγγείλει και στίχους και θα του φτιάξω και προφιτερόλ.
Τέλος Σ αγαπώ αλλά… (όπου αλλά δικαιολογίες, με τον τρόπο μου, είμαι λίγο, είμαι κάπως, δεν μπορώ να το εκφράσω)
Αν υπάρχει αλλά μετά απ’ αυτό το ρήμα τότε φύγε. Άνοιξε πόρτα, παράθυρο, χτύπα στους από κάτω να σε φιλοξενήσουν αλλά μετακινήσου. Δεν σε αγαπάει και δε νομίζω να σ αγάπησε ποτέ. Στον έρωτα και στην αγάπη δεν πρέπει να υπάρχει ΑΛΛΑ . Εκτός αν θες να ζεις με αυταπάτες και ωραία λόγια που ξεχνιούνται πριν προλάβεις να σκεφτείς τι τζακ-ποτ σου έκατσε.
Σε κάθε περίπτωση το μόνο που αξίζει είναι να πιστεύεις λιγότερο αυτά που ακούς και περισσότερο αυτά που νιώθεις…