Αυτή η στιγμή είναι σημαντική. Είναι η στιγμή που έχεις συνειδητοποιήσει πόσο τέλεια περνάς μόν@ σου.
Τελικά, το να είσαι μόν@ σου, είτε από επιλογή είτε γιατί έτσι τα έφερε η ζωή, δεν είναι απαραίτητα τόσο κακό. Είναι κάτι, που απλά φοβόσουν μήπως σου συμβεί και τελικά σου συνέβη. Και από ότι φαίνεται είναι και οκ.
Καταρχάς, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά το να είσαι μόν@, από το να έχεις μοναξιά. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Στην πρώτη περίπτωση, πολύ απλά δεν έχεις κάποια σχέση ή έναν σύντροφο. Στη δεύτερη νιώθεις μοναξιά, κάτι που μπορεί να σου συμβεί ακόμα κι αν είσαι σε σχέση.
Κατά δεύτερον, το να είσαι μόνος σου δεν σημαίνει ότι έχεις κάποιο πρόβλημα. Απλά οι περιστάσεις τα έφεραν έτσι, που δεν σου έχει κάτσει -ακόμα- κάτι. Γιατί το να βρεις το ιδανικό ταίρι, είναι λιγάκι δύσκολο πια. Και σίγουρα δεν είναι δικό σου πρόβλημα μόνο. Αν το έχεις αποδεχτεί και περνάς καλά, κανένα θέμα λοιπόν για να σε ρίχνει.
Τρίτον, υπάρχει εκατομμύρια κόσμος εκεί έξω, που επιλέγει να είναι μόνος, όπως ακριβώς κι εσύ. Κι αν κάποιοι στενοχωριούνται και απογοητεύονται, αυτό δεν πρέπει να αφορά εσένα. Γιατί εσύ νιώθεις καλά για αυτό και δεν πρέπει να σε απασχολεί, τι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα και τι θέλουν από εσένα.
Τέταρτον, μπορεί αυτή η κατάσταση να είναι τυχαία και ναι, ίσως και να σε στενοχωρεί και να σε προβληματίζει, αλλά δεν είναι μόνο στο χέρι σου. Εξαρτάται κι από άλλους παράγοντες, που δεν μπορείς να ελέγξεις και κυρίως, δεν θέλεις να συμβιβαστείς.
Πέμπτον, αυτή η κατάσταση μπορεί όντως να είναι δική σου επιλογή. Και γούστο σου και καπέλο σου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου καθορίσει τι θα κάνεις και με ποιον. Η συντροφικότητα είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Και ναι, έχεις το δικαίωμα να αξιώνεις το καλύτερο για εσένα. Και ναι, έχεις το δικαίωμα να περιμένεις μέχρι να το βρεις.
Η ζωή σου ανήκει και ζήσε την όπως εσύ θες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει, ότι θα είσαι μόν@ σου. Γιατί μερικέw φορές είναι καλύτερα μόν@.