Γιατί το “ευχαριστώ” δεν είναι μια λέξη αυτονόητη.
Μια σχέση όταν έχει γερές βάσεις, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Όταν υπάρχει αγάπη, σεβασμός, εμπιστοσύνη, κατανόηση, τότε λες οκ, όλα καλά. Ωστόσο, λείπει ακόμα ένα συστατικό. Η ευγνωμοσύνη.
Το να νιώθεις ευγνωμοσύνη είναι κάτι που το νιώθεις αποκλειστικά εσύ και όχι ο άλλος. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να εκφράζεις αυτό το συναίσθημα, να δείχνεις στον άλλον την εκτίμησή σου. Είναι σημαντικό δηλαδή, @ σύντροφός σου να αισθάνεται ότι η προσφορά τ@ γίνεται ορατή και εκτιμάται.
Γιατί το “σε ευχαριστώ” είναι τόσο σημαντικό όσο και το “σε αγαπώ”
Η αγάπη είναι αυτονόητη σε μια σχέση. Αλλά τι γίνεται με την ευγνωμοσύνη; Γιατί είναι σημαντική και όχι και τόσο αυτονόητη σε μια σχέση.
Ίσως γιατί η αγάπη πάντα δεν αρκεί. Χρειάζεται δουλειά και επιμονή και υπομονή για να κρατήσεις τη σχέση σου. Απαιτείται συνεργασία, συμπαράσταση και αμοιβαία κατανόηση. Και σίγουρα η αναγνώριση αυτής της δουλειάς είναι απαραίτητη.
Ωστόσο, το να πεις σε κάποιον ευχαριστώ είναι και κάτι παραπάνω. Είναι ένα ευγενές αίσθημα. Είναι μια εκδήλωση, που δείχνει ότι υπάρχουν όλα τα παραπάνω. Και πραγματικά, δεν έχει καμία σχέση αν θα πεις ευχαριστώ για κάτι μεγάλο ή για κάτι μικρό. Σημασία έχει να δείξεις ότι εκτιμάς.
Η ευγνωμοσύνη ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ των δύο σε μια σχέση. Διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ τους, ξεκαθαρίζει τα θέλω και τα μη τους. Δίνει κίνητρο και κάνει τον άλλο να νιώθει ότι προσφέρει.
Είναι λοιπόν, σημαντικό να δείχνουμε συχνά την ευγνωμοσύνη μας, την εκτίμησή μας στ@ν σύντροφό μας. Είναι σημαντικό, γιατί σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε, ότι νιώθουμε την προσφορά του άλλου. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κάθε λίγο και λιγάκι να λέμε “ευχαριστώ”, γιατί τότε καταντάει κουραστικό. Χάνει το νόημά του.
Η ευγνωμοσύνη δεν είναι αυτονόητη, αλλά είναι πολύτιμη.