Εδώ και τρεις μήνες σχεδόν ήμουν με κάποιον και προχθές μου είπε να χωρίσουμε γιατί θέλει να μείνει μόνος του τελικά… Το προσπάθησε αλλά δεν μπορεί να συνεχίσει. Εδώ να σημειώσω ότι είχε 10 χρόνια σχέση με μια κοπέλα κ μετά τον χωρισμό τους (τον χώρισε εκείνη) έμεινε μόνος του 8 μήνες κ μετά γνώρισε εμένα. Μου είπε ότι ήμουν υποδειγματική, ότι δεν τον πίεσα, ότι αυτός έχει το πρόβλημα κι άλλα τέτοια.. Θα ήθελε αν θέλω κι εγώ να με ρωτάει τι κάνω σε ανθρώπινο επίπεδο και φυσικά του είπα όχι. Στο τέλος όταν αποχαιρετηθήκαμε εγώ βούρκωσα κι αυτός όταν με είδε έτσι. Πριν μου το ανακοινώσει εγώ το έβλεπα ότι θα πήγαινε προς τα εκεί γιατί ένιωθα ότι δεν με ήθελε 100% κ όσες φορές τον είχα ρωτήσει μου έλεγε ότι είναι στο μυαλό μου γιατί ήθελε να το προσπαθήσει πρώτα, πριν πει το οτιδήποτε. Τον θέλω. Θελω να είμαστε μαζί, αλλά μόνο αν είναι 100% σε μένα. Ποιά είναι η γνώμη σας;
Αυτό που μας περιγράφεις μοιάζει με μια σχέση η οποία (αν και χρονικά κράτησε λίγο) κατάφερε να έχει αρχή, μέση και από ότι φαίνεται τέλος. Εφόσον δεν αναφέρεις σε κανένα σημείο την εμπλοκή κάποιου τρίτου προσώπου, παρότι εκείνος υπήρξε σχετικά φρεσκοχωρισμένος, αυτό που δημιουργεί ερωτηματικά μέσω της περιγραφής σου, είναι γιατί θεωρείς πως το γεγονός ότι πριν από εσένα υπήρξε σε μια άλλη σχέση έπαιξε τελικά καθοριστικό ρόλο στον δικό σας χωρισμό. Θέλω να πω, μήπως τελικά δεν ήταν από την αρχή της σχέσης σας έτοιμος για να κάνει ένα νέο ξεκίνημα μαζί σου; Και αν ισχύει αυτή η υπόθεση, το έθεσες ποτέ ως ερώτημα στην αρχή και ως ενόχληση κατά την διάρκεια της σχέσης σας; Eπιπλέον αναφέρεις πως ένιωθες ότι δεν σε ήθελε 100%, αν πράγματι ισχύει αυτό τι σε κάνει να τον θέλεις στη ζωή σου;΄Εχεις αναρωτηθεί;
Η αλήθεια είναι πως λίγο πριν μπω στη διαδικασία να σου απαντήσω, έτυχε να κάνω μια συζήτηση περί ‘αμοιβαιότητας’. Δεν σου κρύβω πως αυτό που συμπέρανα είναι το εξής: Μένουμε σε μια σχέση όσο εμείς το επιθυμούμε, ανεξάρτητα από την συμπεριφορά ή την επιθυμία του άλλου. Συνεπώς αν ακόμη τον θέλεις, αυτό είναι κάτι που αφορά εσένα και αν ρεαλιστικά μιλώντας δεν υπάρχει ανταπόκριση, τότε το ζήτημα εδώ δεν είναι η δική του στάση αλλά μάλλον η δική σου επιμονή ως αντίδραση στη δική του επιλογή να παραμείνετε χώρια.
Προτίμησε να αναζητάς την ‘αμοιβαιότητα’ στις σχέσεις σου. Για την ακρίβεια σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις σου, και ας μοιάζει πολλές φορές δύσκολο. Αξίζει τον κόπο αν θέλεις να δημιουργήσεις γερές βάσεις στην συνύπαρξή σου με κάποιον σύντροφο ή και με εκείνον που ακόμη δηλώνεις πως θέλεις πίσω. Από την άλλη, αν αυτός ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται στην έννοια της ‘αμοιβαιότητας’, τότε καλύτερα να αφήσεις αυτή την ιστορία να ανήκει στο παρελθόν, αναζητώντας στο εξής εκείνον που θα σε επιθυμεί όσο και εσύ εκείνον. ΄Ασε τον χρόνο να δώσει χώρο στις επιλογές σου και να θυμάσαι πως υπό πίεση καμία σχέση δεν λειτουργεί, όσο και αν εμείς πολλές φορές επιμένουμε για το αντίθετο. Συν της άλλης, η ελευθερία είναι η μεγαλύτερη αξία μας, οπότε αν η αγάπη καταστρέφει την ελευθερία μας, τότε αναρωτιέμαι πως δύναται να μιλάμε για αγάπη;
feautred photo: