Είναι ορισμένοι δικοί μας που κάπου στην πορεία, ξέρεις, σε αυτές τις στροφές της ζωής και των αλλαγών της, τις δικές μας ανηφοριές και αναζητήσεις, τις δικές τους, χαθήκαμε.
Μας χάσανε ή τους χάσαμε. Ή και τα 2. Ελάχιστη σημασία έχει.
Μεγαλώνοντας, αλλάζουμε. Εμείς, τα θέλω, τα κριτήρια που επιλέγουμε τα άτομα δίπλα μας. Έπειτα μπαίνουν στη ζωή μας νέοι άνθρωποι που αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο, επηρεάζουν, εμπλέκονται, αλληλεπιδρούν με τον περίγυρό μας. Άλλοτε μας μονοπωλούν και μας συνεπαίρνουν.
Είναι και η ζωή χαοτική, οι ρυθμοί, η δουλειά, οι υποχρεώσεις της. Μας ζει και δεν τη ζούμε. Ακολουθούμε τους λογισμούς της, βρίσκουμε ξένους που γίνονται γνωστοί και τους βάζουμε δίπλα μας είτε επειδή βολεύει στα προγράμματα, είτε κολλάμε σαν ζευγάρια, είτε κοινή παρέα, είτε είναι φίλοι δανεικοί, είτε είμαστε μαζί σε κάποια δραστηριότητα και είναι επόμενο της κοινωνικοποίησης και ένταξης μας σε μια ομάδα. Θες και μια ανανέωση. Θέλουμε ανθρώπους που να ταιριάζουμε, που να ‘ναι μέσα στη ζωή μας και την καθημερινότητά μας με κάποιο τρόπο, να τους νιώθουμε δίπλα μας.
Απομακρυνόμαστε ή όχι, είτε λόγω συνθηκών, είτε ευκολίας, είτε επειδή αλλάζουμε και δεν κολλάμε ίσως τόσο, είτε λόγω προτεραιοτήτων, είναι μέσα στην καρδιά μας.
Είναι που έχουμε μια ζωή μαζί ή ένα σωρό μνήμες να μας συνδέουν, είναι οι στιγμές και οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια που όπου κι αν κοιτάξεις είναι εκεί, είναι που κάποια άτομα αποτελούν κομμάτια σου, είναι που κάποτε σου τραγούδησαν “είμαι εδώ” κι ακόμη κι αν δε χρειάστηκε να το δοκιμάσεις, σου αρκεί. Ίσως γιατί είναι σαν τα αστέρια. Δεν τα βλέπεις την ημέρα ούτε κάθε νύχτα αλλά όταν βγαίνουν σε φωτίζουν. Όταν όχι, ξέρεις πως θα ‘ρθουν, είναι θέμα χρόνου να βγουν και τα περιμένεις. Ξέρεις ότι υπάρχουν και πολλές φορές αυτό είναι αρκετό.
Αυτοί οι αγαπημένοι μπορεί να μη ζουν μαζί μας μα ζουν στην καρδιά μας.
Είναι δύσκολο να βρεθούμε και δυσκολότερο να αγαπήσουμε ανθρώπους, οπότε όταν γίνει, ειδικά σε μικρότερες ηλικίες με χρόνια και στιγμές να σας συνδέουν, είναι παντοτινό. Τους κρατάμε ασφαλισμένους σε ένα στενό σοκάκι να μην τους πειράξει ο χρόνος γιατί μαζί τους είναι και ένα αθώο κομμάτι μας.
Για όλους αυτούς λοιπόν.