Σημαίνει ότι κάποτε γέμισες. Μπορεί τώρα να μην το θυμάσαι, μα έγινε. Είναι το φυσικό επακόλουθο του να δώσεις ώσπου να δοθείς -λάθος-
Να αφεθείς να δώσεις αλλά όχι να δοθείς. Χωρίς όρους και όρια. Πάντα να αφήνεσαι από λίγο, να το ελέγχεις, μα πάντα ακόμη και στο τέλος να υπάρχει ένα μικρό κομματάκι σου παρακαταθήκη που δεν είναι προς δόσιμο. Που το κρατάς για σένα ως δικλείδα ασφαλείας. Αυτό είναι για τον εαυτό σου, η ασφάλεια του και η δική σου. Ένα κομμάτι είναι πάντα δικό σου καλά κρυμμένο που σου δίνει την ελευθερία σου και σου θυμίζει πως αυτός που θα έχεις μέχρι τη λήξη είσαι εσύ και οφείλεις να σε προστατεύσεις.
Ακόμη και στο άδειασμα λοιπόν αυτό το κάτι έμεινε. Δε σημαίνει πως είναι προς χρησιμοποίηση όμως. Έδωσες όσα είχες. Τώρα πρέπει να ξαποστάσεις, να πάρεις το χρόνο σου, να επαναπροσδιοριστείς, ώσπου να βρεις τα πατήματά σου και να γεμίσεις.
Πρέπει να χαίρεσαι που είχες για να δώσεις
Οι περισσότεροι δεν έχουν. Θέλουν μόνο να πάρουν. Να πάρουν τα περισσότερα με το λιγότερο δυνατό κόστος, δίνοντας λοιπόν όσο λιγότερα γίνεται. Θαρρούν πως σε ξεγελούν όχι πως είναι θέμα χρόνου όλα. Πως κάποιοι άνθρωποι είναι γεμάτοι μέσα τους και το βγάζουν προς τα έξω και φωτίζουν και τους ανθρώπους γύρω τους γιατί θέλουν και μπορούν.
Όταν όμως φτάσουν στα όρια τους, ίσως και τα ξεπεράσουν, αδειάζουν. Κι όταν αδειάζουν, τελείωσαν. Τους φωνάζει ο εαυτούς πια, τέλος. Ό,τι δώσαμε, δώσαμε. Εκποίηση, ξεπούλημα, μηδενίσαμε. Δε μένει τίποτα πια, ούτε ερωτηματικά, ούτε απωθημένα, ούτε συναίσθημα. Απλά τελείωσαν.