Όσο μεγαλώνεις, προφανώς και ακούς συνέχεια από τους ανθρώπους γύρω σου ότι θα ολοκληρωθείς όταν επιτέλους βρεις το άλλο σου μισό.
Σύμφωνα με αυτούς λοιπόν, κανείς μας δεν γεννήθηκε ‘ολόκληρος’, αλλά όλοι μας πρέπει να εξακολουθούμε να ψάχνουμε για πάντα, να είμαστε διαρκώς διαθέσιμοι και να γινόμαστε ευάλωτοι για αυτό το περιβόητο άλλο μας μισό. Όμως αυτή η θεωρία είναι εντελώς λάθος. Σε βάζει να ψάχνεις την ολοκλήρωση αποκλειστικά μέσα από ένα άλλο άτομο και όχι μέσα από εσένα. Για κάποιο λόγο, η κοινωνία σε μαθαίνει ότι θα πάρεις όλα όσα δικαιούσαι σε αυτή τη ζωή μονάχα αν βρεις την αγάπη. Είναι το μόνο μέσο για να ευτυχήσεις στη ζωή.
Ξοδεύεις τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας να βρεις το κατάλληλο άτομο.
Σε πιάνει απελπισία και αφού έχεις κάνει τα πάντα και δεν το έχεις βρει ακόμα. Μετά ξεκινάς να προσεύχεσαι, να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι ότι θα σε βρει εκείνο. Δεν περνάει μέρα που να μην ξυπνάς το πρωί και να κοιμάσαι με τον ίδιο στόχο. Να βρεις τον έρωτα της ζωής σου. Και να θέλεις, δεν σε αφήνουν να το ξεχάσεις, αφού παντού υπάρχει το ίδιο μοτίβο υπενθύμισης της ‘μιας και μοναδικής παντοτινής αγάπης’. Στις ρομαντικές ταινίες, στις συζητήσεις των φίλων σου, στο ηλικιωμένο ζευγάρι που περπατάει χέρι-χέρι στο δρόμο. Πάντα θα υπάρχει κάποιος ή κάτι να σου θυμίζει την αγάπη στη ζωή καθώς και το πώς αν είσαι single απομακρύνεσαι από την ευτυχία.
Δυστυχώς η απελπισία οδηγεί λοιπόν αρκετούς ανθρώπους στο να μπουν σε πολύ τοξικές σχέσεις ή να συμβιβαστούν με πολύ λάθος συντρόφους προκειμένου να μην είναι μόνοι. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είναι προτιμότερο να μείνουν μόνοι τους παρά να μπλέξουν σε μια επικίνδυνη σχέση που θα τους κάνει περισσότερο δυστυχισμένους. Έτσι, πληγώνονται. Και απελπίζονται ακόμα περισσότερο. Μπαίνουν δηλαδή σε έναν φαύλο κύκλο κυνηγητού της άπιαστης ευτυχίας που προέρχεται μονάχα μέσα από κάποιο άλλο άτομο, το οποίο ή δεν βρίσκουν ή όταν βρίσκουν τους προκαλεί μεγάλη ζημιά.
Ακριβώς γι’ αυτό είναι επικίνδυνο να νομίζεις ότι θα γίνεις ευτυχισμένος και πλήρης μονάχα αν βρεις τον έρωτα.
Και εκτός από επικίνδυνο είναι και μεγάλο ψέμα. Δεν θα πούμε ότι δεν υπάρχουν πραγματικά ευτυχισμένες σχέσεις ή όντως μεγάλοι έρωτες, όμως σε καμια περίπτωση δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σχέση με κάποιον άλλον για να μπορέσεις να βρεις την προσωπική ευτυχία. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι για αυτή και από εσένα εξαρτάται ποιον θα ακολουθήσεις, δεν θα σου υποδείξει κανείς ποιον θα πάρεις.
Είναι ωραίο να αξιώνεις μια μεγάλη, ρομαντική και παντοτινή αγάπη. Όλοι θέλουν το παραμύθι να έχει ευτυχισμένο τέλος. Αν αυτή λοιπόν έρθει αβίαστα, τότε πολύ ευχαρίστως να την δεχθείς. Αλλά πάνω και πρώτα από όλα πρέπει να αγαπάς, να εκτιμάς, να σέβεσαι και να μπορείς να περάσεις εσύ καλά με τον εαυτό σου. Διαφορετικά θα εκπέμπεις απελπισία και αυτό θα εισπράττει οποιοσδήποτε σε προσεγγίζει ερωτικά. Όσο και να την θέλεις, η αγάπη θα έρθει αν και όταν θέλει εκείνη. Μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις, λίγο, πολύ ή για πάντα. Το θέμα είναι τι κάνεις όσο δεν υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή σου.
Είσαι καλά μέσα σου; Φροντίζεις το δικό σου μισό;
Αν όσο περιμένεις υπομονετικά τον μεγάλο έρωτα η προτεραιότητα σου είσαι εσύ τότε όταν τον βρεις θα είναι όλα καλύτερα. Και πρόσεχε, ακόμα και τότε διατήρησε αυτή σου την προτεραιότητα. Θα σε κάνει οπωσδήποτε πιο ερωτεύσιμη.
featured photo:@alexandrahraskova