Η υποκριτική είναι μία θαυμαστή τέχνη με σπουδαίους εκπροσώπους εντός και εκτός συνόρων, που αξίζει να αφιερώσουμε χρόνο από τη ζωή μας για να την απολαύσουμε. Να τη ζήσουμε και να χαθούμε μέσα από αυτήν. Η υποκρισία όμως είναι μία τέχνη που θα έπρεπε να υπάρχει γύρω μας, πόσο μάλλον ακριβώς δίπλα μας.
Γενικά η υποκριτική συμπεριφορά αντανακλά ένα είδος ανισότητας ανάμεσα στον υποκριτή και στους άλλους. Σε εκείνον επιτρέπεται να κάνει κάτι αλλά όλοι οι άλλοι όχι. Ίσως λοιπόν χρειάζεται να είστε λιγάκι επιφυλακτικοί απέναντι σε ανθρώπους με τέτοιες συμπεριφορές, καθώς η υποκρισία συχνά είναι το πρώτο σημάδι σημαντικών εμποδίων σε μία σχέση.
-
Αναξιοπιστία
Τα υποκριτικά άτομα συχνά εστιάζουν περισσότερο στην εικόνα παρά στην αλήθεια, και τείνουν να μιλάνε ή να ενεργούν με έναν τρόπο δημόσια και με διαφορετικό τρόπο ιδιωτικά. Αυτές οι εναλλαγές μπορούν να τους κάνουν να φαίνονται αναξιόπιστοι.
-
Περισσότερα δικαιώματα
Συχνά, η κινητήριος δύναμη πίσω από την τάση ενός υποκριτή να συμπεριφέρεται διαφορετικά από τους άλλους, είναι μία βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι είναι, κατά κάποιο τρόπο, διαφορετικοί. Υπάρχει η αίσθηση ότι δικαιούνται ή είναι τόσο ξεχωριστοί που πραγματικά νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
-
Έλλειψη ενσυναίσθησης
Εξαιτίας της σαφής αποσύνδεσης των προσδοκιών από τον εαυτό του και από τους άλλους, ένα υποκριτικό άτομο συχνά δυσκολεύεται να δει μία κατάσταση από την οπτική γωνία ενός άλλου ατόμου. Άλλωστε αν ήταν σε θέση να συμπάσχουν με τους άλλους, πιθανότατα να αντιλαμβάνονταν τη δυσάρεστη συμπεριφορά τους.
-
Έλλειψη αυτογνωσίας
Πολλές φορές, τα άτομα που ενεργούν υποκριτικά δεν αντιλαμβάνονται ότι λειτουργούν έτσι. Αγνοούν για παράδειγμα ότι τους ενοχλεί κάτι που κάνουν και οι ίδιοι.
-
Βαθιά ανασφάλεια
Από την άλλη, για κάποιον που δεν αισθάνεται εντελώς άνετα με τον εαυτό του, η υποκρισία μπορεί να λειτουργήσει σαν προστατευτική ασπίδα, δημιουργώντας μία δημόσια εικόνα που να τον κάνει να αισθάνεται ότι είναι πιο κοινωνικά αποδεκτή από τον πραγματικό του εαυτό. Γενικότερα, ένας υποκριτής που δημιουργεί μία ιδανική δημόσια εικόνα, τη χρησιμοποιεί ως μέσο για να αντισταθμίσει τα συναισθήματα ανεπάρκειας ή ανασφάλειας που μπορεί να έχει.