Η ιστορία της Κ.
Όλα ξεκίνησαν πριν σχεδόν 12 χρόνια. Εγώ κοντά 15 ετών και εκείνος κοντά στα 16. Βρισκόμασταν στο ίδιο σχολείο και οι γειτονιές μας ήταν εξίσου κοντά. Η πρώτη απόπειρα να ερωτοτροπήσουμε και να ανακαλύψουμε τι θα πει «Αισθάνομαι πως έχω πεταλούδες στο στομάχι» υπήρξαν και για τους δύο μας παρθενικές. Οι πρώτες εξομολογήσεις, το πρώτο φιλί και αργότερα για πρώτη φορά και ο έρωτας δεν άργησαν να έρθουν. Δηλαδή, κατά μία έννοια άργησαν λόγο της δικής μου διστακτικότητας η οποία ομολογουμένως όμως αποδείχθηκε τελικά σωστή.
Όπως και να έχει, ποτέ δεν μετάνιωσα για τίποτα, αφού όλα μου τα συναισθήματα υπήρξαν αληθινά και χρόνια αργότερα αντιλήφθηκα πως τελικά η αγάπη αν και σε χωριστούς δρόμους, συνέχισε να υπάρχει. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Μεγαλώσαμε, αλλάξαμε ζωές, προτιμήσεις και σχέσεις. Η επικοινωνία διακόπηκε όμως πάντα θα θυμάμαι όσα με έκανε να νιώσω η πρώτη μου αγάπη. Και το ερώτημα σε αυτό εδώ το κείμενο είναι: ‘Αραγε γιατί δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε την πρώτη μας αγάπη και τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό;
Δεν σου κρύβω πως προσωπικά μου πήρε αρκετό καιρό για να το ξεπεράσω. Ίσως γιατί εκείνη την περίοδο βρισκόμουν και στην εφηβεία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον εαυτό μου να πέφτει στα πατώματα και λίγο πριν το ολοκληρωτικό πέσιμο να βρίσκω και πάλι τον τρόπο για να σηκώνομαι. Μου πήρε χρόνο να το καταλάβω, όμως το χέρι που με βοήθησε να σηκωθώ και τελικά να ξεπεράσω αυτόν τον έρωτα, ήταν το δικό μου.
Τα χρόνια πέρασαν αλλά ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με την αγάπη και τον έρωτα συνέχισαν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μου. «’Αραγε υπάρχει παντοτινός έρωτας;», «Αν ξανά ερωτευθώ θα ξανά πονέσω το ίδιο;», «Και αν ναι, γιατί να ξανά αφήσω τον εαυτό μου να ερωτευθεί;»
Και οι ερωτήσεις συνεχίζονταν κάπως έτσι…
«Γιατί δυσκολεύομαι να βρω έναν άνθρωπο που να μου αξίζει;», «Τι φταίει με τις επιλογές μου;», «Μήπως θα πρέπει να αφήσω για λίγο το κεφάλαιο του έρωτα και της αγάπης στην άκρη;»
Η γυμνή αλήθεια
Παραδέξου το πως δεν είμαι η μόνη! Λίγο πολύ όλοι έχουμε κάνει στον εαυτό μας αυτές τις ερωτήσεις, πόσο μάλλον αν η πρώτη αγάπη μας στιγμάτισε. Λίγο πολύ όλοι έχουμε βιώσει την απογοήτευση, την απόρριψη, τον χωρισμό, τον πόνο, τον πάτο. Όλοι έχουμε πέσει στην ‘’μάχη’’ του έρωτα, απλώς κάποιοι επέλεξαν να σηκωθούν συντομότερα και κάποιοι όχι. Ίσως μερικοί βαθιά μέσα τους να κουβαλάνε ακόμα τον «παντοτινό» και πρώτο τους έρωτα, ακόμα και αν παντρεύτηκαν ή βρίσκονται σε μια μακροχρόνια σχέση.
Κάποιοι επιλέγουν ακόμη και μετά από χρόνια την single ζωή γιατί διστάζουν να ξανά βιώσουν τον έρωτα σε αυτή του την μορφή. Για ποιόν «παντοτινό» και πρώτο μεγάλο έρωτα μιλάμε όμως όταν η ζωή αντικειμενικά και κυριολεκτικά προχωράει;
Αν νιώθεις κολλημένος/η σε ένα για «πάντα» που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, είναι καιρός να δεις την κατάσταση διαφορετικά και εδώ θα βρεις μερικά από τα πιο σημαντικά βήματα για να κάνεις.
Σκέψου ρεαλιστικά
Ποια είναι η αλήθεια στην πραγματικότητα; Mήπως εθελοτυφλείς και ελπίζεις σε κάτι επί της ουσίας ανύπαρκτο πλέον; Μη δικαιολογείς καμία απουσία, ούτε όμως και την δική σου επίμονη παρουσία για μια ζωή που θα ήθελες ερωτικά να ζεις, όμως εν τέλει δεν ζεις. Για να μην είστε μαζί, κάτι σημαίνει.
Αποδέξου την κατάσταση
Αν χρειαστεί κλάψε και ξανά κλάψε. Άσε τον εαυτό σου να θρηνήσει γιατί η αγάπη που δεν πρόλαβε να αγαπήσει και να αγαπηθεί όπως και όσο θα ήθελε είναι και αυτή μιας μορφής απώλεια. Μη σου πω και ένας ‘μικρός’ συναισθηματικός θάνατος, ισοδύναμος μάλιστα σε πόνο με την πραγματική απώλεια. Για λίγες ημέρες άσε τον πόνο να σε επισκεφθεί ή και εβδομάδες και ύστερα ξεκαθάρισε στον εαυτό σου πως δεν σου αξίζει να νιώθεις έτσι.
Άσε το παρελθόν εκεί που ανήκει
Ωραίες οι αναμνήσεις, τα όσα ζήσαμε και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε, από εκεί και πέρα όμως το παρόν και το μέλλον σε περιμένουν για να τα ζήσεις. Α! Και να θυμάσαι, φράσεις του τύπου: «Δεν πρόκειται να ξανά αγαπήσω», μετά από λίγο καιρό θα σου φαίνονται αστείες. Και αν θέλεις στο υπογράφω.
Ζήσε
Άδραξε κάθε ευκαιρία που σου δίνει τον χώρο και τον χρόνο να είσαι ο εαυτός σου. Δες τι πραγματικά συμβαίνει γύρω σου και μην κοιτάς μόνο το δέντρο με αποτέλεσμα να χάνεις το δάσος. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όλα είναι ειλικρινά πολύ πιο εύκολα από ό,τι φαντάζουν όταν πονάμε. Μάλιστα ο αληθινός έρωτας, εκείνος που θα σου δώσει την ευκαιρία να αγαπήσεις αλλά και να αγαπηθείς θα στο δείξει και στην πράξη αυτό.
The show must go on
Τι άλλο να προσθέσει κανείς εδώ; Η ζωή κυριολεκτικά συνεχίζεται. Τόσο απλά και όμορφα!