Και συνήθως είναι και η τελευταία. Άσε που πολλές φορές δεν είναι καν κίνηση. Είναι ένα reaction σε story στο instagram ή απλά ένα follow γιατί μέχρι εκεί μπορεί.
Το φλερτ αρχίζει και τελειώνει μ’ ένα διαδικτυακό νεύμα.
Πες μου με το χέρι στην καρδιά ποια ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σε φλέρταρε κανονικά, παραδοσιακά και τίμια εκτός κυβερνοχώρου; Χωρίς να ζητήσει fb, insta, αλλά σκέτο το τηλέφωνό σου. Κάποιος που δεν θα κρυφτεί πίσω από το πληκτρολόγιο για να πατήσει 100% στη σούπερ hot selfie που έβγαλες, αλλά τόλμησε να σου πει live (χωρίς φόβο και κοιτώντας σε στα μάτια) ότι είσαι όμορφη, σέξυ, γλυκιά κλπ.
Αν υπάρχει έστω και μία εδώ μέσα που να της συνέβη αυτό το περιστατικό μέσα στο 2021, εγώ δεσμεύομαι να ζητήσω giveaway από τον CEO και να παραδώσω το δώρο προσωπικά. Αλλά με λύπη κι έπειτα από μεγάλη καραντινάτη (και καλοκαιρινή έρευνα) καταλήγω πως το φλερτ έγινε πιο σπάνιο κι από θαλάσσιο ελέφαντα.
Πριν λίγο καιρό πίστευα πως φταίγαμε εμείς που τρομάζουμε το δύσμοιρο αντρικό φύλο όταν πάει να μας πλησιάσει. Τώρα απλά θα πω πως οι διαταραχές είναι πολλές και δεν ξέρω από που προέρχονται.
Η ιστορία κλασική και επαναλαμβανόμενη.
Τον γνωρίζεις κάπου, μιλάτε λίγο ή πολύ. Δεν προλαβαίνεις να χαρείς μετά από 2-3 διαδικτυακά κοπλιμέντα και εξαφανίζεται. Η πιο απλά εμφανίζεται για να επιβεβαιώσει/υπενθυμίζει την ύπαρξή του και χάνεται.
Αν τολμήσεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και να προτείνεις ραντεβού, ποτό, βόλτα, κάτι τέλος πάντων, μπορεί να κλείσει εισιτήριο για Κούβα. Γιατί φήμες λένε πως στα τσιγάρα εκεί πέφτουν συνεχώς οι τιμές.
Με λίγα λόγια το hide & seek είναι πιο απλή ορολογία που μπορώ να προσδώσω στο φλερτ για το 2020 έως και τον όγδοο μήνα του ταλαίπωρου 21. Παλιά λέγαμε πως οι άντρες φλερτάρουν, γιατί θέλουν μόνο σεξ. Τώρα πιστεύω ξεκάθαρα πως δεν ξέρουν καν αν θέλουν αυτό.
Αν μας διαβάζει κάποιο αρσενικό μπορεί ανώνυμα να μας πει τι είναι αυτό που σας φοβίζει τόσο πολύ;
Φοβάστε μήπως σας ρίξουμε τίποτα στο ποτό ή μήπως μετά το σεξ/ραντεβού/ποτό εμφανιστούμε σπίτι σας με νυφικό;
Συμφωνώ πως δεν είναι καλό να μιλάμε σε αγνώστους -καλά κάνετε αν ακολουθείτε ακόμα τη μαμαδίστικη αυτή συμβουλή-. Αλλά αν δεν μιλήσουμε και σε κανέναν πως σκατά θα γνωριστούμε και θα έρθουμε κοντά;
Αφήνω το απόσπασμα από την χθεσινή κλεμμένη συζήτηση των κοριτσιών σε γνωστό εστιατόριο προς γνώση/συμπαράσταση και συμμόρφωση.
– Ρε δείτε ούτε τα stories μου δεν είδε από χτες.
– Έλα θα τα δει ηρέμησε. (της δίνουν κουράγιο οι φίλες)
– Και τι να το κάνω; Έχει να μιλήσει από το 15αύγουστο στη γιορτή μου.
– Και τι σκοπεύεις να κάνεις;
– Τίποτα, προφανώς μιλάμε πάλι για κελεπούρι..
Ήθελα να την αγκαλιάσω, να της κάνω πατ πατ στην πλάτη. Να της πω πως σίγουρα είμαστε πολλές που ζούμε τις παρενέργειες αυτής της διαταραχής, αλλά αποφάσισα να μείνω διακριτική.
Δεν ξέρω αν έχει μείνει όρθια καμιά ελπίδα ή αν υπάρχει κάπου εκεί έξω κάποιος διαφορετικός με ή και χωρίς social media. Κάποιος που να μιλάει, να φλερτάρει και κυρίως να κάνει πράξη ότι λέει. Αν υπάρχει και τον βρείτε κρατήστε τον να του κάνω μερικές ερωτήσεις.
featured photo: ©pexels/@cottonbro