Μπορεί το κρυφτό να είναι βασικό συστατικό στη σχέση του σήμερα. Όμως στην πραγματικότητα όποιος μετράει δεν κρύβεται.
Μπορεί να είναι βολικό να μη ρίχνεις τον εγωισμό σου απ’ το βάθρο του και να μην παραδέχεσαι τα συναισθήματά σου. Αλλά να ξέρεις θέλει δύναμη να παραδεχτείς πως αυτό που ψάχνεις είναι κάτι περισσότερο από μια περιπέτεια. Δεν είναι αδυναμία να θέλεις μια σχέση.
Και αν υπάρχουν εκεί έξω που κουνάνε κεφάλια και ρίχνουν ματιές αποδοκιμασίας λίγο με ενδιαφέρει. Άλλωστε πάντα είναι πιο εύκολο να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων. Πάντα είναι πιο εύκολο να κοροϊδεύουμε αυτό που εμείς δεν τολμάμε να κυνηγήσουμε.
Βέβαια αν όλα τα παραπάνω δεν ίσχυαν και δεν είχαν εκμοντερνιστεί οι σχέσεις και τα θέλω μας δε θα είχε λόγο ύπαρξης αυτό το κείμενο.
Αλλά δυστυχώς στο σήμερα είναι πιο βαρετό και κουραστικό απ’ ότι φανταζόμουν να δικαιολογείς τα αυτονόητα. Μοιάζει σαν μια απολογία άνευ λόγου και αιτίας.
Μπορεί κανένας να μη ενδιαφέρεται αν κάνω δύο δουλειές, πόσες γλώσσες μιλάω και τι έφαγα χτες. Αλλά όλοι θα σπεύσουν να σχολιάσουν γιατί γείωσα τον κούκλο δίπλα που μου έπιασε “κουβέντα” στο καθιερωμένο 6άρι. Και εγω βαρέθηκα.
Βαρέθηκα να εξηγώ ότι στόχος μου σε αυτή τη ζωή είναι το “μαζί”
Και όχι το μέχρι να ξημερώσει μαζί και μετά δύο ξένοι.
Βαρέθηκα να εξηγώ ότι μ’ αρέσει να μοιράζομαι, να συνυπάρχω και να ονειρεύομαι με τον άλλον
Και όχι να ξεροσταλιάζω πάνω από ένα κινητό που χτυπάει τις νύχτες για μερικές στιγμές.
Βαρέθηκα να εξηγώ ότι εγώ δεν ψάχνω ποιον θα γεμίσει τα κενά μου, αλλά αυτόν που θα φωτίσει περισσότερο τον κόσμο μου.
Βαρέθηκα να εξηγώ ότι ο έρωτας για μένα δεν είναι το άσε να δούμε πως θα πάει του σήμερα. Αλλά το πάμε μαζί ή άστο. Το αμοιβαίο αυτό που το νιώθεις από την αρχή και δεν το χαλαλίζεις για καμία περιπέτεια και για κανένα one night stand.
Βαρέθηκα να εξηγώ ότι δεν φοβάμαι τη μοναξιά και ούτε συμβιβάζομαι.
Αλλιώς θα γέμιζα τις νύχτες μου με πρόσκαιρες παρουσίες ή με μια μέτρια σχέση.
Όμως οι μέτριες σχέσεις, αυτές οι χωρίς φλόγα και κυρίως χωρίς θαυμασμό δε με γεμίζουν. Δεν ήταν και δεν θα γίνουν ποτέ του γούστου μου.
Βαρέθηκα να εξηγώ πως ναι μπορεί να είμαι τρελή και ρομαντική που μιλάω για σχέση στο σήμερα.
Αλλά μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα εκεί έξω. Ίσως λίγοι άλλα υπάρχουν. Μπορεί κι αυτοί να μη θέλουν να δίνονται συνεχώς σε ξένα σώματα, αλλά να ψάχνουν αυτό το ένα που θα κουμπώσει πολύ και σε ΟΛΑ.
Στο δικό μου κόσμο άλλωστε οι σχέσεις δε θέλουν τίτλους, ούτε χρώματα και εικόνες. Πολύ συναίσθημα θέλουν και ανθρώπους που να θέλουν ακόμα και όταν δεν θα μπορούν.
featured photo: @kaitlynzuverink