Skip to main content

Σίγουρα πάντως αυτό που καταλαβαίνω είναι πως μάλλον θέλεις να μείνεις. Οπότε ήδη έκανες κάτι, αφού επέλεξες κατά κάποιον τρόπο να ψάχνεις τρόπους για να τον κάνεις να το παραδεχθεί.

Με άλλα λόγια επιμένεις στο συμβάν και όχι στο αποτέλεσμα και όχι αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως είναι μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς σου συνέβη. Ή τουλάχιστον για την ώρα ή για όσο αντέξεις.

Θα αντέξεις;

Η αλήθεια είναι πως αν η απιστία στα δικά σου μάτια μοιάζει απλά με ένα εμπόδιο ναι μεν δύσκολο αλλά προσβάσιμο, τότε ναι μάλλον θα αντέξεις και έτσι αργά ή γρήγορα θα αποφασίσεις πιθανόν να μείνεις. Περνάμε όμως σε εκείνον τώρα. Σε εκείνον σε συνάρτηση με εσένα και έχω να σου πω αυτό:

Αν η απιστία του και η προδοσία που εσύ με την σειρά σου αισθάνθηκες πράγματι είναι ένα γεγονός που συνέβη, αυτό είναι κάτι που δεν είναι απαραίτητο να δικαιολογήσεις σε εκείνον, αλλά στον εαυτό σου. Το ότι δεν το παραδέχεται όπως δηλώνεις, δεν είναι μόνο πιθανόν εξαιτίας του φόβου του ή του εγωισμού του ή της ντροπής ή και της ενοχής του. Είναι κατά κύριο λόγο θέμα αδυναμίας.

 Αδυναμίας να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, πόσο μάλλον και εσένα!

Φιλικά και σαν συμβουλή θα σου έλεγα να δώσεις χρόνο και χώρο σε εκείνον για να καταλάβει τι ακριβώς έκανε, τι ρίσκαρε και τι κέρδισε (αν όντως κέρδισε κάτι) και αντίστοιχα να δώσεις χρόνο και χώρο στον εαυτό σου για να αναθεωρήσεις τα ‘‘θέλω’’ σου αλλά και τις προσωπικές σου ανάγκες!

Είναι στη πραγματικότητα αυτή η σχέση μια σχέση ζωής no matter what ή μήπως η απιστία είναι το εμπόδιο που θα αποδειχθεί τελικά ο μόνος δρόμος για να καταφέρετε να προχωρήσετε και οι δύο παρακάτω;

Εγώ στη θέση σου θα άκουγα την καρδιά μου! Όχι την κοινωνία, όχι την φίλη, όχι την φωνή της λογικής. Παρά μόνο την καρδιά σου. Γιατί δεν είναι όλες οι απιστίες, όλες οι σχέσεις και όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και γιατί θέλει δύναμη για να καταφέρεις να παραμείνεις αληθινή στα συναισθήματά σου!

Κι όμως το μπορείς! Τα πάντα μπορείς αρκεί να το θέλεις!