Κατανοώ απόλυτα πως οι άνθρωποι, από τη φύση μας, έχουμε την τάση να αναζητούμε την αποδοχή, το θαυμασμό και την επιβεβαίωση. Όπως επίσης κατανοώ και πως ταραζόμαστε όταν κάποιος μας απορρίπτει. Σε κανέναν δεν αρέσει η απόρριψη και είναι λογικό να πονάει και να προκαλεί μια κάποια δυσφορία. Αλλά όχι δεν είναι καθόλου κατανοητό, να διεκδικείς κάποιον που φεύγει από εσένα, απλά και μόνο επειδή αποφάσισε να φύγει.
Όλοι μας έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που μας φλέρταραν, αλλά δεν αισθανθήκαμε την ανάγκη της ανταπόκρισης. Είτε γιατί δεν ήμασταν κι εμείς στη ίδια φάση ζωής είτε γιατί απλά πιστεύαμε πως δεν ήταν αυτό που αναζητούσαμε. Και είναι εντάξει να μη δίνεις πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλους τους ανθρώπους που εμφανίζονται στη ζωή σου. Είναι εντάξει να φλερτάρεις και να επιλέγεις πως δε θέλεις να εξελιχθεί αυτό το φλερτ σε κάτι περισσότερο. Αλλά δεν είναι καθόλου εντάξει, να κρατάς ανθρώπους εκεί στα παρασκήνια, απλά και μόνο για να μη νιώσεις μοναξιά. Απλά για να έχεις κάποιον να επιβεβαιώνει το εγώ σου. Απλά για να έχεις κάποιον να σε ψάχνει μέσα στη μέρα σου, για να φουσκώνεις από μία ψεύτικη κατά τα άλλα χαρά κάθε φορά που θα χτυπάει το κινητό σου.
Και όχι δε μιλάω για εκείνους που αποφεύγουν τη δέσμευση και μένουν μόνο στο φλερτ. Δεν ξέρω αν θα το χαρακτήριζα ως φυσιολογικό ή όχι, άλλωστε ποια είμαι εγώ για το να κρίνω, αλλά σίγουρα μου είναι απόλυτα κατανοητό γιατί μερικοί άνθρωποι προτιμούν απλά να φλερτάρουν. Το φλερτ είναι διασκεδαστικό, ανέμελο και χαλαρό και συνήθως δεν εγκυμονεί κινδύνους, σε αντίθεση με τις σχέσεις που υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο του χωρισμού, του πόνου και της θλίψης. Οπότε ναι, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κάποιος επιλέγει την ασφάλεια του φλέρτινγκ, αποφεύγοντας πεισματικά να ρισκάρει, μέσω της δέσμευσης, την ακεραιότητα της καρδιά του και την ψυχική του ηρεμία.
Αλλά δε μου είναι καθόλου κατανοητό, γιατί όταν αυτός ο κάποιος που είχες κάπου εκεί σε μία άκρη της ζωής σου, αποφάσισε να φύγει, τότε ξύπνησε το θεριό μέσα σου και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να κερδίσεις και πάλι το ενδιαφέρον του. Αφού μέσα σου το ξέρεις πως δεν είναι αυτό που αναζητάς. Πως δεν είναι ο άνθρωπος που θα γεμίσει συναισθήματα τον κόσμο σου. Αφού ξέρεις καλά πως δεν ταιριάζετε. Τότε γιατί; Αφού στην πραγματικότητα δε θέλεις να γίνει μέρος της ζωής σου. Γιατί όταν αποφασίζει να τραβήξει το δρόμο του, εσύ αποφασίζεις να απαιτήσεις, να διεκδικήσεις;
Και είναι ακόμη πιο λάθος να αφήνεις έναν άνθρωπο να σε διεκδικεί ενώ γνωρίζεις πως είναι μάταιο, απλά και μόνο για να νιώθεις σπουδαίος και ποθητός. Κι όταν κουράστηκε να σε διεκδικεί; Τότε θυμήθηκες να ενοχληθείς που τα μηνύματά σου μένουν στο «διαβάστηκε». Γιατί απλά ο εγωισμός σου φούντωσε. Γιγαντώθηκε. Σου πήραν το παιχνίδι σου μέσα από τα χέρια σου και σαν κακομαθημένο παιδί χτυπιέσαι για να στο φέρουν πίσω.
Θα έλεγα όμως να τους αφήσεις στην ησυχία τους και να μην τους κυνηγάς γιατί απλά πληγώθηκε ο εγωισμός σου. Βρες εκείνον τον άνθρωπο που σου ταιριάζει, που πιστεύεις πως αξίζει να προσπαθήσεις πραγματικά. Όλους τους άλλους άσε τους να φύγουν, να προχωρήσουν μακριά από εσένα.