Έχουμε επιβιώσει από πανδημίες, κακοκαιρίες με περίεργα ονόματα, σεισμούς στη μέση του πουθενά. Αλλά δεν μπορούμε να γλιτώσουμε από το μέσα μας και ψάχνουμε κάποιον να μας σώσει.
Αντί να καθαρίσουμε τα άλυτα θεματάκια μας ψάχνουμε μια σωτήρια σχέση σωσίβιο να στηριχτούμε. Να ξορκίσουμε το κακό, να κρύψουμε κάτω από το σεντόνι το πρόβλημα. Να εθελοτυφλούμε στις λάθος επιλογές μας και το χειρότερο να τις βαφτίσουμε “είμαστε καλά μωρέ”.
Και την επόμενη -μην σου πω την ίδια- στιγμή τολμάμε να σηκώνουμε το δάχτυλο σ αυτούς τους λίγους που τολμούν να είναι μόνοι. Σε όλους αυτούς που σηκώνουν τα μανίκια και φτιάχνουν βρύσες, μαλώνουν με ηλεκτρολόγους που μπερδεύουν τα φωτοκύτταρα. Και που τέλος πάντων είναι οι ίδιες τους οι wonderwomen για τους εαυτούς τους.
Δεν ξέρω τι ευτυχία αναζητά ο καθένας σε τούτη τη ζωή. Αλλά αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι πως τη μισή σου ζωή την περνάς μόνος. Πρέπει πρώτα να φτιάξεις τα θεμέλια και να στεριώσεις το χαμόγελο στους ορόφους σου όπως το θέλεις εσύ. Αν περιμένεις να έρθει ο άλλος ουρανοκατέβατος να σου διορθώσει τη ζωή, θα περιμένεις πολύ.
Και το χειρότερο θα περιμένεις λάθος. Θα χτίζεις σχέσεις με την ελπίδα να γαντζώνεσαι από πάνω τους και κάποιος να υπάρχει πάντα να σε σώζει.
Θα καταλήγεις σαν τις κοπέλες που βλέπω στο δρόμο και αναρωτιέμαι αν είναι ευτυχισμένες ή δεν ξέρουν πως εθελοτυφλούν.
Θα δραπετεύεις από την καθημερινότητα που σε πνιγεί ή που τη βαρέθηκες χωρίς να ξέρεις στ’ αλήθεια που θέλεις να πας. Αν σου αρκεί να έχεις μια χλιαρή σχέση απλά γιατί φοβάσαι τη μοναξιά.
Αν είσαι χαρούμενη που δεν κοιμάσαι μόνη, αλλά στην πραγματικότητα γυρίζετε ο ένας την πλάτη στον άλλον.
Αν κάθε Κυριακή πηγαίνεις στα wanna be πεθερικά σου για φαγητό. Αλλά μέσα σου νιώθεις σα να πηγαίνεις στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Αν κάθε βράδυ δε χρειάζεται να πάρεις λεωφορείο μετά τη δουλειά γιατί έρχεται και σε παίρνει με το αμάξι. Αλλά σου λείπει που δεν πηγαίνεις για ένα after work drink με τα παιδιά από το γραφείο.
Αν στην πραγματικότητα ψάχνεις και θέλεις να είσαι σε μια σχέση γιατί να νιώθεις ζωντανή. Γιατί μόνη σου νιώθεις πως έχεις χάσει τον εαυτό σου.
Υπάρχουν όντως πολλές στιγμές στη ζωή που άλλοτε θα συμβιβαστείς κι άλλοτε θα κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Όμως το πότε θέλεις κάποιον στη ζωή σου γιατί δεν μπορείς μακριά του είναι τέρμα διαφορετικό από το να θέλεις κάποιον γιατί δεν μπορείς τη ζωή σου.