Skip to main content

Οι σχέσεις ξεκινούν πάντα με τους καλύτερους οιωνούς. Ερωτεύεσαι και νομίζεις πως βρήκες το τέλειο και πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Όμως, συνήθως, κάποια στιγμή τελειώνει. Λίγη σημασία έχει αν το τελειώσεις εσύ ή αυτός. Το τέλος είναι εκεί.

Συχνά οι άνθρωποι όταν ερωτεύονται θεωρούν κτήμα τους τον/την σύντροφό τους. Δεν μπορούν να φανταστούν πως αυτός ο άλλος άνθρωπος μπορεί κάποια στιγμή να θελήσει να διακόψει την σχέση και να συνεχίσει τον δρόμο μόνος του. Όταν χάνεις τον άνθρωπο στον οποίο επένδυσες συναισθηματικά, ψυχικά, τον χρόνο σου και τα όνειρά σου, μερικές φορές δεν θες να δεις το τέλος, δεν το δέχεσαι.

Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν αυτός που μέχρι χτες έπινες νερό στο όνομά του, δεν είναι έτοιμος να βάλει τελεία σε αυτό που ζήσατε αλλά προτιμά να πολεμήσει με κάθε μέσο για να σε κερδίσει πίσω;

Συνήθως ξεκινά το σχέδιο “come back” προσπαθώντας να σε πείσει με όμορφα λογάκια που σκοπό έχουν να ξυπνήσουν την νοσταλγία για όσα ζήσατε και να ανάψει η σβησμένη φλόγα του έρωτά σου για εκείνον.

Αν δεν πιάσει αυτό, ετοιμάσου για δώρα. Πολλά δώρα. Λουλούδια, κάρτες συγγνώμης με υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, κοσμήματα (και σε μεγάλη ανάγκη μέχρι και μονόπετρο) παρελαύνουν μπροστά στα μάτια σου. Αυτός που στα γενέθλιά σου δεν σου έπαιρνε ούτε πράσινο φύλλο, τώρα σε γεμίζει καλούδια, πάνινους αρκούδους και μπρελοκάκια με τα αρχικά σας.

Κάποιες θα συγκινηθούν σε αυτό το σημείο και θα πέσουν στην αγκαλιά του σαν ώριμα φρούτα. Εσύ όμως, όχι. Στέκεσαι σταθερή στην απόφασή σου πως αυτή σχέση έχει φάει τα ψωμιά της. Κι εκεί αρχίζουν τα παρακάλια.

Δεκάδες αναπάντητες κλήσεις σε κινητό, σταθερό, viber, messenger ,whatsup, διψήφιος αριθμός sms, σήματα καπνού, τηλέγραφο κι ό,τι άλλο μέσο επικοινωνίας βρίσκει διαθέσιμο, το χρησιμοποιεί αρκεί να σου πει ένα «συγγνώμη» κι ένα «σ’ αγαπώ». Κι όσο εσύ του ζητάς να σε αφήσει ήσυχη και να χωνέψει πως έχετε χωρίσει, τόσο αυτός επιμένει. Γράμματα, που αν τα ενώσεις φτιάχνεις μυθιστόρημα, με πομπώδεις εκφράσεις πένθους (τύφλα να’χει η Μάρθα Βούρτση) εξιστορούν το δράμα το οποίο βιώνει μακριά σου. Και τα σίδερα λυγίζουν.

Εσύ πάλι, όχι.

Τότε μπαίνει το βαρύ πυροβολικό του συναισθήματος, που αγγίζει κάθε γυναίκα- το κλάμα. Κλάματα, οδυρμοί, ψυχολογική πίεση με στόχο να σε πιάσει στο φιλότιμο να τον λυπηθείς. Ναι, σου ζητά να γυρίσεις έστω κι από λύπηση και «θα δεις, όλα θα φτιάξουν». Αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα τι θα συμβεί αν γυρίσεις, και σίγουρα τίποτα δεν θα «έχει φτιάξει» ως δια μαγείας.

Επομένως, περνά στην αντεπίθεση. Αρχίσει να σου μιλά άσχημα, να σε μειώνει, να σου υπενθυμίζει κάθε ατέλειά σου και «ποιος θα σε ανεχτεί τέτοια που είσαι;». Ξαφνικά είσαι η χειρότερη και «γλίτωσε» από εσένα και την κακή του τύχη. Όλα τα στραβά βρίσκονται επάνω σου και τζάμπα οι θυσίες που έκανε για σένα. Δεν άξιζες.

Τουλάχιστον δεν άξιζες για λίγο, γιατί μετά ξαφνικά είσαι και πάλι «ο αέρας που αναπνέει», «χωρίς νερό μπορεί, χωρίς εσένα όχι» και να, τα κλάματα κάτω από το σπίτι σου και να, οι συγγνώμες και να ,που πούλησε την μηχανή και πήρε αμάξι γιατί σοβάρεψε και να, που έδιωξε την παράλληλη σχέση γιατί εσένα ήθελε πάντα (sic). Του τρελού.

Τι να κάνεις λοιπόν, όταν σου έχει γίνει τσιμπούρι και δεν ξεκολλάει με τίποτα, όταν από τα πολλά τα παρακάλια καταντάει είτε γραφικός είτε πέφτει τόσο στα μάτια σου λόγω έλλειψης αυτοσεβασμού, που νιώθεις να πνίγεσαι;

Απλά αδιαφόρησε. Μην του απαντάς στις κλήσεις και στα μηνύματα, μην τον συναντάς για να του εξηγήσεις ξανά και ξανά γιατί πήρες την απόφαση να χωρίσετε, μην αφήσεις κανένα περιθώριο επανασύνδεσης και μην μπεις στον πειρασμό να του απαντήσεις με άσχημα λόγια στα δικά του αντίστοιχα. Μην πέσεις στο επίπεδό του αν σε βλαστημά ή βρίζει αλλά και μην τον παρηγορείς επ’ αόριστον αν δεν σου έχει κάνει κάτι κακό, απλά σου τελείωσε. Έχεις δικαίωμα να φύγεις από μια σχέση αν πλέον δεν σε γεμίζει.

Αν χρειαστεί, ζήτα την συνδρομή και την στήριξη των φίλων σου ή της οικογένειάς σου, ειδικά αν σε παρενοχλεί ή αν η συμπεριφορά του υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Να θυμάσαι πάντα πως είσαι ελεύθερη να παίρνεις τις αποφάσεις σου αλλά και πως το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Φτου, ξελευθερία!