Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι relantionship status της επανασύνδεσης με τον πρώην είναι το πιο συχνό και ταυτόχρονα αυτό για το οποίο όλες νιώθουμε πραγματικά ένοχες.
H αλήθεια είναι πως ελάχιστες από αυτές τις επανασυνδέσεις λειτουργούν στην πράξη, αυτό όμως πρέπει επιτέλους να πάψει να μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα επειδή δεν μπορέσαμε να το αποφύγουμε. Βαθιά μέσα μας πάντοτε υπάρχει η ελπίδα ότι κάτι ή και πολλά μπορεί να αλλάξουν, ότι αξίζει να δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία στη σχέση μας αφού παράλληλα εξακολουθούμε να έχουμε αισθήματα. Μεγάλο γεγονός αποτελεί επίσης το γεγονός ότι μια σχέση δεν τελειώνει όταν και οι δυο πουν ότι χώρισαν στη θεωρία, αλλά όταν η σχέση έχει τελειώσει πρακτικά μέσα τους.
Σαφέστατα και κάθε επανασύνδεση είναι ψυχοφθόρα, καθώς πλέον κουβαλάμε και τις αποσκευές της προηγούμενης αποτυχίας, ενώ έχουμε επίσης τραυματίσει και τον εγωισμό μας, αλλά αφού μπαίνουμε στην διαδικασία να το κάνουμε, ας γίνει τουλάχιστον χωρίς να μαραζώνουμε από τύψεις.
Επιπλέον, μπορεί αν δεν ευδοκιμήσει, τουλάχιστον να μας οδηγήσει σε κάτι εξίσου λυτρωτικό: στο να ξενερώσουμε τελείως αφού εξαντλήσαμε όλες τις καλές μας προθέσεις και όταν τελικά σφυρίξουμε την λήξη του ματς, να είναι επιτέλους και οριστικό. Όλα κάποτε τελειώνουν αν δεν είναι γραφτό τους να επιβιώσουν έστω κι αν έχουμε προσπαθήσει να τα σώσουμε και μία και δύο και τρεις φορές. Δείτε λοιπόν το ποτήρι μισογεμάτο και επανασυνδεθείτε, χωρίς να προδιαθέτετε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Έτσι θα δώσετε πραγματικά ευκαιρία.
Προσωπικά κάθε φορά που χώριζα και επανασυνδεόμουν, την επόμενη φορά που η σχέση μου οδηγούνταν στο χωρισμό ήταν και για τους ίδιους λόγους που με οδήγησαν την πρώτη φορά – επέμειναν δεν εξαφανίζονταν- αλλά εμφανίζονταν και άλλοι. Αυτό μου επιβεβαίωνε λοιπόν ότι δεν είχα κάνει αφ’ ενός λάθος την προηγούμενη, αλλά επικύρωνε ακόμα περισσότερο την απόφασή μου, καθώς διαπίστωνα ότι με αυτόν τον άνθρωπο τελικά δεν ταίριαζα και σε άλλα πράγματα όπως απέδειξε ο χρόνος.
Παράλληλα, έβλεπα πιο καθαρά και ποια ήταν αυτά τα στοιχεία που με κρατούσαν κοντά του και μπορούσα να κάνω μια πιο αντικειμενική σύγκριση των υπέρ και των κατά. Πλέον, αποφεύγω τα πολλά πισωγυρίσματα, όχι επειδή νιώθω άσχημα γι΄αυτό, αλλά επειδή η εμπειρία μου έχει αποδείξει πως απλά θα χάσω το χρόνο μου ενώ θα μπορούσα να τον επενδύσω κάπου αλλού και να μην πάει χαμένος. Το μόνο που χάνουμε από μια επανασύνδεση είναι χρόνος.
Κάποτε είχα διαβάσει μια φράση η οποία έλεγε “«γιατί να χαραμίσεις τον πολύτιμο χρόνο σου και να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που σε έχει απογοητεύσει, ενώ εκεί έξω υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να πάρει την πρώτη του και μάλιστα με ελαφρυντικό το τεκμήριο της αθωότητας».
Η απάντηση είναι απλή: Γιατί θέλεις. Μην κατηγορείς λοιπόν τον εαυτό σου για πράγματα τα οποία θέλεις. Το αυτομαστίγωμα είναι κάτι που δεν βοηθάει σε κανένα επίπεδο. Κάνε αυτό που θέλεις και όταν νιώσεις ότι δεν θέλεις πια, σταμάτα να το κάνεις. Μην πιέζεσαι, διότι αν πιέζεσαι, ακόμη κι αν δεν γυρίσεις στον πρώην σου, δεν θα μπορείς να προχωρήσεις στον επόμενο. Κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο από το πισωγύρισμα. Είναι η άρνηση του να συνεχίσεις να ζεις.