Θα ήθελα πολύ να φτιάξω μια neon επιγραφή γι’ αυτή την αλήθεια και να τη βάλω να αναβοσβήνει και να γράφει «τρέξε» ή το πιο γνωστό «run Λόλα run». Θα μπορούσα επίσης να τη μεταφράσω και σε άλλες γλώσσες και να ζητήσω από όλα τα free press και τις στήλες σχέσεων να αφιερώσουν μερικές γραμμές σε τούτη εδώ τη φούσκα. Δεν υπάρχει «να δούμε πως θα πάει» υπάρχει το πάμε μαζί ή άσ’ το. Και αυτή αν θες είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που πρέπει να πιστέψεις για τις σχέσεις.
Εκτός αν θέλεις να εθελοτυφλείς ή να πιστεύεις σε ιπτάμενους ελέφαντες, σε άμαξες που γίνονται κολοκύθες. Και σε άλλες ουτοπικές ιστορίες που ουδεμία επαφή έχουν ή θα έχουν ποτέ με την γήινη πραγματικότητα.
Στο γυναικείο μικρόκοσμο του μυαλού μας υπάρχει πάντα ένα φωτεινό καμπανάκι που μεταφράζει κάποιες λέξεις με ποσοστιαίες ελπίδες. Ενώ στο αντίποδα ο αντρικός οργανισμός είναι συνυφασμένος να αποφεύγει λέξεις που δημιουργούν παραδοχή. Οποιαδήποτε φράση ή λέξη αποτελεί ηχηρή ένδειξη πως κάτι είναι λευκό ή μαύρο (χωρίς να είναι ποδόσφαιρο) έχει αποκλειστεί από το λεξιλόγιό του.
Ο αόριστος της ελπίδας και της προσφοράς ανήκει στο αντρικό φύλο. Ανήκει σε εκείνον που θα σου πει «ασε να δούμε πως θα πάει» γιατί η αλήθεια του είναι πως ο ίδιος του δε θέλει να πάει κάπου αλλού. Γιατί αν ήθελε θα είχε βγάλει εισιτήρια, θα είχε αφήσει τους κολλητούς, το χάσιμο, την ασάφεια και όλα θα ήταν ξεκάθαρα.
Η ασάφεια και οι τυφλές ελπίδες, αφού δεν θέλει/ξέρει αν θέλει/δεν είναι σίγουρος κ.λ.π. Τότε γιατί;
Η αλήθεια πίσω από το θα δούμε είναι πιο απλή απ’ όσο φαντάζεσαι.
-
Κρύβεται στη διάρκεια
Εκείνος σε θέλει στο τώρα, στο παρόν. Αγνοώντας και μην έχοντας την ανάγκη να σκεφτεί το αύριο. Αύριο θα πάει για μπάλα/σινεμά/ ψάρεμα ή μπορεί να πεταχτεί και μια βόλτα στο Λονδίνο αν σκάσει καμιά φτηνή προσφορά. Αλλά αύριο δεν ξέρει αν θα θέλει να σε δει.
-
Είναι οι προτεραιότητες
Ο τύπος του «άσε θα δούμε» μπορεί να ζει αντισυμβατικά. Χύμα σα να ήρθε ουρανοκατέβατος από μια άλλη χιλιετία. Η απλά οι προτεραιότητες του να μην περιλαμβάνουν το «μαζί».
-
Δεν υπάρχει αλήθεια
Και δεν τον νοιάζει να ψάξει για να σου την πει. Γιατί αυτός που σέρνει στο «θα δούμε» δεν τον νοιάζει να είναι ειλικρινής απέναντί σου. Τον νοιάζει να ζήσει αυτό που θέλει για όσο του επιτρέπει η ανοχή σου.
Και αφού δεν είσαι κάτι σημαντικό γιατί δε ξεμπερδεύει απόψε μαζί σου να πάει στην επόμενη;
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο αφροδισιακό στις ανθρώπινες σχέσεις από το να σε διεκδικεί κάποιος που δεν σου είναι αδιάφορος.
Κάποια που οκ τη θέλει, του αρέσει, περνάει και οκ όμορφα μαζί της. Κάποια που μπορεί να της βάλει όρια στις επιλογές της δημιουργώντας «ελπίδα» έχοντάς την σε μια κάποια fake αναμονή. Ενώ την ίδια στιγμή η ζωή του και οι επιλογές του συνεχίζονται να είναι στο play.
Δεν ξέρω πως βγαίνει κανείς από μια τέτοια ιστορία. Σίγουρα πάντως όχι αλώβητη. Και επειδή είμαι σίγουρη πως πίσω από τέτοιες περιπέτειες και φλογερά πάθη κρύβεται πάντα ένας Κοέλιο που μιλάει για επιθυμίες που γίνονται πραγματικότητα. Αλλά και για γνωστές μας στην διπλανή πόρτα που πάλεψαν με το «θα δούμε» και το είδαν όντως κάποια στιγμή να πηγαίνει κάπου με χαμόγελα και πιασμένα χέρα.
Ένα θα σου πω και αυτό αν δεν το κάνεις φωτεινή επιγραφή σε κάποιο τοίχο, κάν το μότο ζωής «Πριν κυνηγήσεις τα θέλω σου, ζύγισε τι αντέχεις να χάσεις.»