Δεν νιώθω πως είμαι ειδικός για να μιλήσω για κάτι τέτοιο και τώρα που το ξανά σκέφτομαι, σίγουρα δεν είμαι. Όμως, εμπειρικά έχω να μοιραστώ κάποιες καταστάσεις, στις οποίες ίσως βρεις περισσότερα κοινά απ’ όσα περίμενες.
Κάθε είδους ανθρώπινη σχέση, μπορούμε να πούμε κατά κάποιο τρόπο πως οριοθετείται σε κάποια πλαίσια. Αυτές οι σχέσεις μπορεί να είναι φιλικές, επαγγελματικές ή ερωτικές. Στις τελευταίες, τα πράγματα περιπλέκονται πολύ πιο εύκολα απ’ όσο υπολόγιζες, μιας και βασικό ρόλο παίζουν τα μεταβαλλόμενα συναισθήματα, τα οποία δεν είναι εύκολο να περιορίσεις σε αυστηρά «κουτάκια».
Έτσι λοιπόν, είναι εύκολο μια αρχικά ελευθεριακή σχέση, να μπλεχτεί σε κάτι το οποίο δεν ξέρεις ακριβώς ούτε πως να ορίσεις, ούτε πως να διαχειριστείς. Αυτό εκ των πραγμάτων σημαίνει πως θα έρθεις αντιμέτωπη με μια κατάσταση, την οποία θέλοντας και μη έχεις η ίδια δημιουργήσει, αλλά δεν μπορείς να χωρέσεις απόλυτα μέσα.
Μπορείς να καταλάβεις πως η κατάσταση έχει αρχίσει να βγαίνει εκτός ελέγχου, όταν θα καταλάβεις ότι αποκτάς το «σύνδρομο εγκατάλειψης».
Έτσι το ονόμασα εγώ, μετά από μια ιστορία που μου διηγήθηκε ένας γνωστός, αναφορικά με το σκυλάκι του. Κάθε φορά που το άφηνε μόνο, εκείνο περνούσε πραγματικά πολύ άσχημα. Σε σημείο τρέλας, μιας και φοβόταν πως θα το εγκαταλείψει, πως ίσως να είναι και η τελευταία φορά που βλέπει το αφεντικό του.
Φαινομενικά, το σκυλάκι δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία μας, πρακτικά όμως εγώ μπόρεσα να διακρίνω τις ομοιότητες, τους ίδιους παρανομαστές. Μπόρεσα σε κάποια φάση να νιώθω το αίσθημα της εγκατάλειψης και αυτό το κατάλαβα όταν τελείως ασυναίσθητα, είπα εκείνο το «μείνε λίγο ακόμη». Μοιάζει πολύ αθώο, ανεπιτήδευτο, όμως κρύβει κάτι παραπάνω. Είναι η αρχή του τέλους. Είναι το πρώτο σημάδι που μάρτυρα πως όσο καλά κι αν προσπάθησες να μην δεθείς, να παραμείνεις στην ελεύθερη συνθήκη, αυτό έχει αρχίσει να χάνεται. Εν μέρη κάτι τέτοιο είναι και λογικό, μιας και όπως προείπα τα συναισθήματα είναι κάτι τελείως ρευστό και μεταβαλλόμενο, συνεπώς ενώ πριν λίγες μέρες μπορεί να ένιωθες πιο χαλαρή, κάτι μέσα σου ίσως και να άλλαξε. Άρα ο φόβος του ότι ίσως να είναι η τελευταία φορά που τον βλέπεις, έχει αρχίσει να μεγαλώνει μέσα σου, μιας και πλέον σε νοιάζει, μιας και πλέον δεν θέλεις να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η συνθήκη αυτή, μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες. Εμάς μας ενδιαφέρουν οι δυο βασικές. Και γενικότερα, καλό είναι να προσπαθούμε όσο μπορούμε να απλοποιούμε τα πράγματα και να μην περιπλέκουμε καταστάσεις.
Με αυτό ως δεδομένο, πρέπει τώρα να σκεφτείς και να πάρεις τις αποφάσεις σου. Η ελευθεριακή συνθήκη είναι κάτι που σε αφορά ή μέσα από την ανάγκη σου να μείνει λίγο ακόμη, συνειδητοποιείς πως αυτά που νιώθεις έχουν περάσει σε ένα παραπάνω επίπεδο, σε ένα στάδιο που δεν χωρούν υποχωρήσεις φόβου.
Αυτή η κατάσταση με έκανε να καταλάβω πως όσο άνετη και κουλ κι αν το παίζω, η αλήθεια είναι μια. Μπορεί να αλλάζει ανάλογα με την οπτική που την κοιτάς κάθε φορά, αλλά η αλήθεια πάντα είναι μια.
Και σε αυτήν την περίπτωση, η δική μου αλήθεια ήταν πως ήμουν τρομερά ερωτευμένη για να δεχτώ συμβιβασμούς περί ελευθεριακών καταστάσεων και αυτό το κατάλαβα εκείνη την στιγμή, την στιγμή που είπαμε πως το σπάμε, εκείνη την στιγμή το μυαλό μου πήγε λίγες εβδομάδες πίσω κι σκέφτηκε το πρώτο «μείνε λίγο ακόμη» που είχα πει. Πόσο πολύ το εννοούσα και συνάμα πόσο πολύ φοβόμουν πως ίσως και να είναι η τελευταία φορά που το λέω.
Το αίσθημα της εγκαταλείψεις, πως ένας άνθρωπος που εκείνη τη δεδομένη στιγμή για σένα κάτι σημαίνει, αυτό το αίσθημα που αρνείσαι να παραδεχτείς μιας και η συνθήκη σας δεν είναι τρομερά ξεκάθαρη, αυτός ο φόβος μάρτυρα τι σημαίνει για εσένα αυτή η κατάσταση.